Eerst een biefstuk, na afloop een heet bad
20 ZE
c,
OKTOBER
WOONMAAND!
magazine
T.W.V. €1.000,-
maandag 25 september 2017
Jan van Damme
Middelburg
Achttien uur pianospelen
binnen een tijdsbestek
van eenendertig uur. Dat
deed de Franse pianist
Nicolas Horvath afgelopen week
einde in de Zeeuwse Concertzaal
in Middelburg. Zaterdag speelde
hij in één lange marathon van
11.00 tot 23.00 uur alle pianower-
ken van Philip Glass. Zondag
duurde zijn optreden van 12.00 tot
18.00 uur, toen liet hij hommages
horen die speciaal voor de tachtig
jaar geworden componist waren
geschreven.
Horvath (1977) heeft een strikt
programma op de dag dat hij een
pianomarathon speelt. Hij ontbijt
vier uur voor het begin met een
fikse biefstuk. Tijdens het spelen
staat hij zichzelf geen pauzes toe,
ook geen sanitaire stops. Hij drinkt
gedurende de twaalf uur op het po
dium weinig, een beetje water en
twee blikjes Red Buil. Na afloop
neemt hij een lang en heet bad om
de spieren te ontspannen.
De Concertzaal had met Horvath
Wij vinden het
belangrijk ook dit
soort minimal-music
te programmeren
- Jakko van der Heijden
een klinkende opening van het
nieuwe muziekseizoen. Wat niet
wegnam dat het aantal toehoorders
op zaterdag ook tijdens de drukkere
avonduren niet boven de vijftig uit
kwam. Het was een zogenaamd in
loopconcert: het publiek kon op elk
moment de zaal in- en uitlopen.
Ook stonden er stoelen op het po
dium, zodat wie dat wilde de mu
zieknoten op de vleugel met de pi
anist mee kon lezen.
Volgorde
Directeur Jakko van der Heijden
van de Zeeuwse Concertzaal was
zeer te spreken over het verloop van
de marathon: „Horvath speelt de
stukken niet in volgorde van tijd. Je
hoort een nieuw stuk meteen na
een veel oudere compositie. Ik vind
dat fijn, zelf ken ik vooral het piano-
werk van na 1975. Voor die tijd was
het heel avant-gardistisch, heel in
teressant om te horen. Zo'n mara
thon is een verrijking. Glass is na
melijk een veelschrijver, niet elke
compositie is gelukt, maar als je het
in het geheel hoort blijft het fasci
neren." Over de publieke belang
stelling zei hij: „Dat had beter ge
kund. Maar de mensen die er zijn
luisteren heel aandachtig, het is stil
in de zaal, iedereen wordt geroerd
door de muziek."
Volgens Van der Heijden heeft de
Concertzaal een 'warme band' met
Philip Glass. De componist was in
2009 en 2011 in Middelburg.
„We konden hem niet het volle
pond betalen", vertelt de directeur
van de Zeeuwse Concertzaal, „maar
toen we hem vertelden over de zee,
het strand, de abdij, de cafés, toen
kwam hij voor de helft van wat hij
normaal vraagt. Wij vinden het be
langrijk om naast alle klassieke mu
ziek ook dit soort minimal-music te
programmeren."
Jeanette Vergouwen
Vlissingen
In Nedeland is het luisteren
naar de Matthaus Passion van
Bach voor velen een jaarlijkse
traditie geworden. Maar eerlijk is
eerlijk er zijn meer barokcompo-
nisten die aandacht verdienen en
ook de generaties vóór Johann Se
bastian mogen bewonderd wor
den. Heinrich Schütz (1585 -1672)
bijvoorbeeld. Hij werd precies
een eeuw vóór Bach geboren en
hij componeerde in heel uiteen
lopende stijlen. Hij werd in het
muzikale vak gekneed door Ga-
brieli en leefde en werkte zijn
hele leven in Dresden. In zijn
composities (meestal vocaal)
staat de betekenis van de tekst
centraal.
De teksten worden door ver
schillende muzikale vormen on
derstreept. Hij schreef ongeveer
500 werken en sloot af met zijn
lievelingspsalm 119. Deze bestaat
uit 22 coupletten, volgens het He
breeuwse alfabet. Schütz verdeelt
de 22 strofen in 11 achtstemmige
mottetten. Samen met Psalm 100
en het afsluitende Deutsches
Magnificat vormen ze een driede
lige compositie: Der Schwanen-
gesang. Dit werk is een soort de
monstratie van de kwaliteiten
van Schütz. De invloeden van Ga-
brieli en Monteverdi zijn te her
kennen, de Venetiaanse polyfo
nie, de muzikale retoriek, de
meerkorigheid en expressieve
Als toehoorder word
je na een tijdje
meegevoerd in de
stroom der klanken
emotionaliteit zijn kenmerkend
voor de periodes laat-Renaissance
en vrocg-Barok.Cappella Amster
dam verzorgde een knappe uit
voering van deze zwanenzang.
Wat maakt deze muziek nu zo in
teressant? Niet de sterke drama
tiek en niet de grote variatie. Maar
vooral de prachtige koorklank. De
stemkleuren zijn prachtig en
klinken bovendien zeer homo
geen samen. Daniel Reuss is een
echte koordirigent. Hij geeft niet
alleen de maat en het ritme aan,
maar ook de muzikale lijnen.
Er wordt zuiver, lenig en he
mels mooi gezongen. De rustige,
kabbelende melodielijnen wer
den af en toe afgewisseld met ex
pressievere frasen, door de stem
men iets volumineuzer te laten
klinken, werd het dynamischer.
Als toehoorder word je na een
tijdje meegevoerd in de stroom
van klanken. De basso continuo
waren ondersteunend en voeg
den geen extra kleur toe, Dat
hoefde ook niet, het stemmen-
materiaal vormde al een afwisse
lend kleurenpalet. Opvallend was
de enorme discipline, de inzetten
waren perfect gelijk. De mottet
ten zijn een eerbetoon en na die
lofbetuigingen, klonken Jauchzet
dem Herrn, alle Welt en Meine
Seele erhebt den Herren, heerlijk
krachtig, mede dankzij de vier
stemmige dubbelkorigheid. Mu
ziek die troost brengt en rust.
Muziekpodium Zeeland Schwa-
nengesang van Schütz. Door
Capella Amsterdam o.l.v. Daniel
Reuss. M.m.v. Tis Marang (con
trabas) en David Jansen (kist-
orgel). Gehoord gisteren in de
St. Jacobskerk in Vlissingen.
MAAK KANS
OP EEN
INTERIEUR voL woon-
CHEQUE 1'nóf>irodii\
Lees 14 oktober de
bijlage Wonen Interieur
in het &Magazine en win!
Nicolas Horvath heeft een strik 1 programma als hij een pianomarat
Ion speelt, foto lex de meester
Meegevoerd in de stroom der klanken
