Filmfreak Ab Zagt en popjournalist Stefan Raatgever draaien dooi
Het liacl niet veel gescheeld of het couplet van
Vandaag exact veertig jaar geleden verscheen David Bowies
belangrijkste single: "Heroes Stefan Raatgever viert het
jubileum met een snik.
eel eerlijk? Ik herinnerde me de uit
voering niet meer. Van de enige keer
dat ik David Bowie live zag - in 2003
in de Rotterdamse Ahoy - staat me
vooral een fabelachtig mooie versie
van Ziggy Stardust bij. Ik wist dat hij The Jean
Genie speelde, mijn favoriet Sound and Vision
oversloeg en koos voor een curieuze cover van
Blurs Song 2. Maar "Heroes"1.
Geholpen door YouTube weet ik het weer:
die merkwaardige discodrum als intro. Met
daar overheen het eerste couplet met een soort
spraakzang. Niet zozeer lelijk, maar wel weinig
memorabel. Zeker temidden van de overdon
derende ervaring van Bowie voor het eerst in
levenden lijve te horen spelen.
Want ik was veel te jong voor zijn grote
stadiontournees van de jaren 80 en begin jaren
90 en verdiept in mijn schoolboeken toen hij
in 1997 een psychedelisch optreden gaf in het
Amsterdamse Paradiso.
En na 2003 kon het niet meer. Eeuwig zonde
dat zelfs toekomstreiziger Bowie door de tijd
werd ingehaald. Er volgde na een lange pauze
gelukkig nog wel nieuwe muziek - de majes
tueuze albums The Next Day (2013) en Blackstar
(2016) - maar live optreden bleek voor het door
gezondheids
klachten ge
plaagde
rockicoon niet
meer mogelijk. Nu rest ons
niets anders meer dan
koesteren wat Bowie de muziek in zijn loop
baan van bijna een halve eeuw naliet.
De song "Heroes" - de haakjes maken het
woord helden ironisch - is vandaag exact veer
tig jaar oud en verschijnt ter felicitatie op
nieuw op vinyl. Het lied over een liefde in de
schaduw van de Berlijnse muur (volgens de
overlevering geïnspireerd op een heimelijke
omhelzing tussen producer Tony Visconti en
achtergrondzangeres Antonia Maas, door
Bowie geobserveerd vanuit zijn hotelraam)
staat na vier decennia nog steeds overeind als
hoogtepunt van zijn Berlijnse periode. Niet
voor niets reikte '"Heroes" afgelopen december
voor het eerst tot de top 10 van de jaarlijkse
Top 2000.
Het had overigens niet veel gescheeld of het
couplet van "Heroes" was het refrein geweest
en andersom. Producer Tony Visconti ont
hulde die opmerkelijke wending in de studio
in een BBC-documentaire uit 2004. Het valt
moeilijk voor te stellen: die klassieke zin 'We
could be heroes/Justfor one day' weggemoffeld
in de aanloop naar het refrein.
Maar volgens Visconti was die mogelijkheid
er omdat Bowie tijdens het opnemen in Ber
lijn niet met vaste songstructuren werkte. Hij
had de akkoorden, een idee van de sfeer van
de track en een vaag idee over de tekst en wilde
improviseren in de studio.
Die werkwijze stuwde Bowie in Berlijn tot
grote hoogte. Gevlucht voor zijn eigen alter
ego The Thin White Duke (een popster voor
de buitenwereld, maar in feite een in Los
Angeles woonachtige cocaïne-junk) probeerde
hij in Europa van de drugs af te komen. Of
samenwonen met grootverbruiker Iggy Pop
daarvoor de beste manier was, is twijfelachtig.
Maar Bowie bereikte destijds wel één van de
hoogste pieken van zijn creativiteit. En daarbij
kan niet genoeg stilgestaan worden. II
Legendarisch 1
26zaterdag 23 september 2017
WG
