Reportage
'V ier losse sokken,
drie dezelfde boekjes,
de Ikea-fruitscliaal,
een eenzame oorbel;
tjonge, het word!
ineens veel'
'Bij die eenzame
oorbellen denk ik
ik weieens een
ij bent de grootste verzamelaar van ons
twee!"Nee jij!'
'Jij verzamelt zelfs dode planten!' 'Jij
hebt vijftig paar schoenen waar je niet
eens op kunt lopen!'
Zo begon het. Al snel was de conclusie:
we zijn allebei verwoede verzamelaars.
En we hebben er last van. Elke volle kast
en elke volle la herinnert ons aan nooit
uitgevoerde goede voornemens, misko
pen, niet-geordende bezittingen, nog te
repareren spullen, vergeten hobby's, on
gelezen boeken en afgebroken projecten.
Alsof onze huizen met een beschuldi
gende vinger naar ons wijzen. Met
mentale onrust tot gevolg.
Natuurlijk zijn er opruimpogingen ge
weest. Maar het is met opruimen net als
met lijnen: je begint vol enthousiasme,
raakt snel een hoop kilo's kwijt, maar
eindigt met meer dan je al had. Over
hoarders, zoals obsessieve verzamelaars
ook wel worden genoemd, schrijft James
Wallman in zijn zelfhulpboek Ontspullen:
'Welvaart heeft ons materiële overvloed
opgeleverd. Maar deze overdaad is de
equivalent van een obesitasepidemie.'
Nog een overeenkomst met diëten:
juist als je denkt dat niks werkt, komt
er gelukkig weer wat nieuws in zwang.
In dit geval: de opruimchallenge, ook wel
de minimalism game genoemd. Er zijn
verschillende varianten, wij kiezen voor
de uitdaging waarbij je in dertig dagen in
totaal 465 spullen loost. Op dag 1 gooi je 1
ding weg, op dag 2 gooi je 2 dingen weg,
op de derde dag 3 en zo door tot dag 30.
Elke dag appen we elkaar een foto als
bewijs.
Over het eerste item denken we relatief
lang na. We willen een statement maken.
De keus in huize Boelsma valt op een
oude TomTom, met zwaar verouderde
kaarten. Jasmijn kiest een paar bontlaar
zen uit het jaar o. Dag 2 is ook een mak
kie. Eerst maar eens allebei wat
'keukenlijken': vierkante koffiekopjes -
ja, ze bestaan - en een ananasschiller.
Pijnpuntje: een collega is de volgende
dag verontwaardigd dat de ananasschiller
is weggegooid. 'Die had ik echt graag
overgenomen.' Als tweede item kiezen
we allebei tien 3D-brillen die we toevallig
beiden hebben gesprokkeld. Hoppa! Weg
ermee! Tot ontzetting van de kinderen.
Zijn zij besmet met het je-weet-maar-
nooit-waar-het-goed-voor-is-virus?
Besluit: vanaf nu gooien we onze oogst
niet meteen weg. Alles wat niet stuk is,
gaat in dozen. Om te voorkomen dat die
dozen vervolgens jaren in de kelder blij
ven staan, spreken we af op dag 30 samen
naar de kringloopwinkel te rijden.
Die eerste week valt alles mee. Het is
steeds een kwestie van even door het
huis lopen. Hier een geurkaarsje, daar een
moppenboekje, de rommel ligt voor het
oprapen! En als we even niets vinden, is
er altijd nog de kledingkast vol miskopen,
zitschoenen, alleenstaande sokken, glit
tertopjes en zweetbloesjes. De echte
'kwesties' - de kelder vol meeverhuisde
dozen, de erfstukken, de oude brieven -
gaan we nog uit de weg.
magazine 21
- Martine op dag 7
- Reactie van Jasmijn
WG
