WAT KAN IK?
WIE BEN IK?
NET 40 EN NU
AL OVERBODIG
Column
Het ging goed of steeds beter, met de carrière van
Monica. Tot zij een slechtnieuwsgesprek voerde
met haar baas. Zo voelt dat dus, wist ze toen.
et duurde even voor ik besefte
wat mijn baas me eigenlijk aan
het vertellen was. De bood
schap was deze: je functie
wordt opgeheven. Chef
Nieuws bestaat dadelijk niet meer, we
gaan het helemaal omgooien. Wat zou
je nog meer leuk vinden om te doen bij
deze krant?
Wat ik hoorde was dit: bedankt voor
je harde werk, maar het is allemaal niet
meer nodig. We kunnen het ook wel
zonder je.
Zo voelt dat dus, een slechtnieuws
gesprek. Het is de eerste keer dat er op
werk iets niet gaat zoals ik had gedacht,
carrière-technisch gezien dan. De ene
functie volgde altijd soepel op de vol
gende. Het ging goed of nog beter en na
tien jaar had ik zowaar de Champions
League bereikt: ChefNieuws.
Daar was ik trots op. Samen met mijn
collega's bepaalde ik wat meer dan een
miljoen mensen in hun krant lezen.
Een miljoen! Ik was moeder van twee
prachtige meisjes en had tegelijkertijd
een superbaan. Dat is een lekker verhaal
op het schoolplein.
Ja, misschien zou ik er over een tijdje
zelf genoeg van hebben gehad. Het is een
van de leukste banen die bestaan, maar
het werd na bijna vier jaar ook routine.
En toch, toch was het fijn geweest als ik
die beslissing zélf had kunnen maken.
Ik vond mijn baas stom. Ik vond mijn
collega's stom. Ik vond de wereld stom.
En ik wist vooral niet wat ik met mezelf
aan moest. Wie was ik nog zonder deze
functie? Wie zat er nog op mij te wach
ten? Net 40 en nu al overbodig.
Het duurde een lastige week voor ik
besefte - geholpen door wat wijze woor
den - dat het tijd was voor eenvoudige
vragen met moeilijke antwoorden.
Wie was ik? Wat kon ik? Wat wilde ik?
Daar heb ik natuurlijk nog steeds
geen antwoord op, veel te grote vragen
en ik lees de Happinez niet. Maar goed,
ik blijf columnist en er was wel een
vacature op de krant. Politiek verslag
gever, in Rotterdam.
Was dat misschien iets voor mij? Ja, dat
was wel iets voor mij. Want was ik op
aarde om chef te zijn? Nee. Waarom was
ik dit werk dan ooit gaan doen? Omdat ik
van nieuws houd. Omdat journalist zijn
het beste excuus is om je overal mee te
bemoeien. En laat dat nou precies zijn
wat je hoort te doen als stadhuisverslag
gever: nieuws maken en je overal mee
bemoeien.
Dat ik met open armen werd ontvan
gen door de chefs daar in Rotterdam,
maakte het alleen maar beter. Bleek ik
toch niet overbodig.
Monica
Beek is
journalist
en heeft
twee
dochters.
H Reageren?
monica@
persgroep.nl
Overbodig
61 zaterdag 23 september 2017
