Alpaca's gaan graag onder de douche
9
Zolder, kelder, schuur of werkkamer: gun een
man zijn eigen honk. Jesse de Vries (38) uit
Middelburg kan zich in zijn kelder gedragen
als een echte man.
Ik ben een man van de handleidin
gen", verklaart Jesse de Vries.
„Apparatuur moet op de juiste
manier geïnstalleerd worden. Daarin
ben ik een nerd. Zo is mijn beamer
een zeer afgewogen aankoop, omdat
het de enige is die op precies 3.30
meter afstand van het scherm een
beelddiameter van 100 inch projec
teert. Alle audiovisuele apparatuur is
in perfecte harmonie met de
ruimte."
In 2015 kochten Jesse en zijn vrouw
hun grachtenhuis in Middelburg. Tij
dens de rondleiding met de makelaar
ontstond bij Jesse al het idee voor
zijn eigen mancave. Het zou in de
kelder gaan gebeuren. Nadat het
woongedeelte van het huis redelijk
op orde was, kluste Jesse iedere
avond aan zijn eigen ruimte.
Masculien
„Mijn kamer is een masculien ant
woord op de feminisering van de
maatschappij", zegt hij.
„Veel gelegenheden zijn speciaal in
gericht voor vrouwen; ladies nights in
de bioscoop of theehuisjes in de stad.
Ik wil mijn mannelijke behoeften
kunnen uitdragen zonder dat ik me
moet conformeren aan een vrouwe
lijke sfeer of omgeving. Mijn vrouw
zit thuis ook niet te wachten op het
'banale' gedrag van mij en mijn
vrienden, terwijl we ons als mannen
soms wel zo willen gedragen. Dan
kijken we Rocky op het grote scherm,
drinken we whisky of bier en spreken
we vrijuit als kerels onder elkaar."
Jesses guilty pleasures bestaan uit
pokeren, films kijken, boksen, scha
ken en het spel Stef Stuntpiloot spe
len. „Het is eigenlijk een kinderspel,
maar heeft een beruchte reputatie
verworven als drankspel onder stu
denten. Omdat ik in mijn grot eeu
wig student mag zijn, spelen we ook
potjes Stef Stuntpiloot."
Als het huis tot rust is gekomen,
Met mijn vrienden kan
ik me hier af en toe
banaal gedragen
trekt hij zich graag voor een uurtje
terug in zijn eigen wereld.
„Als alles is geregeld, van werken
tot en met het naar bed brengen van
mijn kinderen, dan is het tijd voor
mij. Het voelt als een ritueel. Het
brengt me volledig tot rust en ik ge
niet op die momenten van wat ik heb
gecreëerd."
Kracht
Overigens is het voor vrouw en kin
deren ook uit te houden in Jesses
mancave. Al die avonden klussen le
verden een resultaat op waarmee ie
dereen tevreden is. Dat komt goed
uit, want het gezin kan letterlijk niet
om Jesses cave heen: de keuken is al
leen via zijn kamer te bereiken.
„Maar het is overwegend mijn
ruimte. Ik ben trots op wat ik met dit
project heb bereikt. Ik kan hier nog
steeds rondkijken en me goed voelen
over wat ik kan en wat ik wil. De cave
herinnert me aan mijn eigen kracht
en ik kan er mijn energie en jongens
streken in kwijt."
STEFANIE& JORIS
vrijdag 22 september 2017
SB
Tegen de feminisering
Marloes Hoeks
—Jesse de Vries
Na een dag
hard werken is
het voor Jesse
de Vries goed
toeven in de
kelder.
FOTO JOHAN VAN
DER HEIJDEN
Volwassenen vinden de
alpaca's van Stefanie
Dingemanse (41) eng,
maar kinderen aaien
Joris en Paco graag.
„Mijn zus Lilian en ik von
den het een goed idee
om dieren op onze cam
ping te hebben, voor de
kinderen. Per toeval
kwamen we deze alpaca's
tegen. Twee broers, die
we Paco en Joris hebben
genoemd. Kleine kinderen
mogen dicht bij komen en
ze aaien. Grote mensen
vinden ze een beetje eng.
Maar die kunnen de poes
aaien.
Het poepscheppen vin
den we iets minder, maar
voor de rest zijn ze mak
kelijk te verzorgen. Eén
keer per jaar laten we ze
scheren. Dat vinden ze
vreselijk, maar het moet.
Een campinggast had de
wol gekocht, na het sche
ren. Het volgende seizoen
kwam ze terug met een
kussentje gemaakt van
Joris' wol. Dat kussentje
ligt nu in de gemeen
schapsruimte van de
camping.
Als het warm is in de
zomer, moeten ze afkoe
len. Dan zetten we de
sproeier aan en gaan ze
onder de douche. Dat vin
den ze zo leuk. Ik kan
zien dat ze plezier heb
ben.
Als er nieuwe gasten op
de camping komen, wor
den ze begroet door
Paco en Joris. Dan komen
de dieren bij het hek
staan, om te kijken wie de
nieuwe gasten zijn. Een
soort welkomstcomité. Ze
horen echt bij de cam
ping."
—Annemarie van de
Vreugde
