7
'Als kindertolk achterhaal je wat er diep van binnen leeft'
schrik van dit heldere inzicht, de tra
nen springen in mijn ogen.
De kindertolk noteert mijn ant
woorden op haar vragen. Een week
later koppelt ze die terug en dan slaat
het verdriet van mijn zoon opeens op
wat ik zelf nog heb uit te zoeken.
„Jouw jongste staat voor jouw
kwetsbare kant. Hij laat zijn moeder
zien dat je iets groot mag laten zijn. Je
mag verdriet hebben. Je mag je laten
raken en aanraken. Jij gebruikt vaak
het woord 'last'. Ergens als kind ben
jij huilen en om aandacht schreeu
wen als iets negatiefs gaan zien. Je
hebt het gelabeld als dat jij mensen
tot last bent als je om hulp vraagt of
troost nodig hebt. Die overtuiging is
onterecht. Je mag je overleden vader
en twee vriendinnen missen."
Patronen
Dit zijn de blinde vlekken, de diep
gewortelde patronen waarvan je niet
eens vermoedt dat zij je hinderen.
Diep van binnen welt verdriet op. Ik
mag het groot maken, huilen. Mijn
kleine kanjer is mijn grote voorbeeld.
En toch: als alleenstaande moeder
belast ik mijn jongens liever niet met
grote-mensenproblemen.
„Zij voelen het toch", reflecteert
Claudia. „De jongens willen graag
dat hun moeder gelukkig is. Door je
emoties te relativeren, houd je de
druk bij jezelf en dat belast je. Wat
gebeurt er als je dat gevoel deelt?"
Soms gooi ik het eruit: dat ik ook
niet alles alleen kan. Dat ik regelma
tig niet weet wat het beste is. En tot
mijn opluchting werkt dat. Dan rui
men we opeens wel zonder strijd en
ruzie de tafel af. En doen we de vaat.
„Dan is het samen en niet jij alleen."
Het is me helder. Moeders mag de
weg (tijdelijk) kwijt zijn en mijn jon
gens mogen zien dat ook ik verdrietig
of kwetsbaar kan zijn. Mijn rugzak
met ervaringen zal ik nooit meer
kwijtraken, maar ik kan wel beslui
ten hoe ik ermee omga. Ik zeg het zo
Ergens als kind ben jij
huilen en om aandacht
schreeuwen als iets
negatiefs gaan zien
vaak en liefdevol tegen anderen,
maar voor mezelf ben ik snoeihard.
Pas bij de hoge kabelbaan in Oos
tenrijk volgt weken later de omslag.
Wat eng. Jaren geleden stapte ik er
brullend in en durfde niet meer naar
beneden. De jongste twee houden
me vast: Ik hoef niet mee als ik niet
durf. Ik huil van ellende. Dan stap ik
in. „Ik vind je dapper", zegt mijn
kleine kanjer als ik hem 's avonds
naar bed breng. Zo is dat.
Jezelf durven zijn bij wie of waar ook,
is gewoon dapper.
JANITA VENEMA
dinsdag 19 september 2017
GO
—Claudia Hass
Kindertolk Claudia
Hass luistert nauwge
zet. Wat vindt deze
moeder zo moeilijk of
lastig aan het gedrag
van haar kind? En wat
zegt dat?
FOTO ANNEMIEK MOMMERS
Lerares en klassiek
homeopaat Janita
Venema (57) bedacht de
PresentChild-methode
voor de kindertolk.
Waarom noemt u
de methode zo?
„Elk kind is een ge
schenk, ook als het niet
goed met dat kind gaat.
Recht voor jouw neus laat
het je zien wat jij liever
niet ziet, omdat het pijn
doet of nog niet helder is.
zit, voelen kinderen dat en
leven ervan op."
Dankzij deze methode
kunnen boze buien,
bedplassen en slecht
eten verbeteren, maar
ook ADHD-gedrag.
Hoe kan dat?
„Ik heb er weieens
discussies over en toch is
het zo. Kinderen met
ADHD zijn heel levendig.
Wij hebben een wereld
geschapen waarin dat
niet op prijs wordt ge
steld. We kiezen voor rus
tig gedrag, voor beeld
schermen.
Als kindertolk achterhaal
je de overtuigingen van
de ouder: 'een ADHD-kind
is lastig'. Link je dat met
een weggestopt gevoel
bij de ouder, dat jijzelf als
kind niet voldeed, dan
ervaren ouders vaak meer
liefde voor hun drukte
maker. De spanning ver
dwijnt."
Soms geef je een
kind wat jij je
zelf onthoudt:
ruimte, aan
dacht, kwets
baar mogen
zijn. Je projec
teert op je kind
wat jezelf bent
tekortgekomen en com
penseert dat. Maar
schenk jij jezelf alsnog
wat je in je jeugd miste,
dan gaat het automatisch
met je kind beter."
Doet een kinder
tolk hetzelfde
als super-
nanny Jo
Frost? Zij
sleutelt aan
het gedrag
van de ouders,
waarna het kind
ook een draai maakt.
„Jo Frost verandert de
opvoeder in de ouder.
De kindertolk verandert
de mens. Als vader of
moeder goed in zijn vel
