i
SS
II
2
Niels Luteijn (23) maakt
kinderen gelukkig door ze te
laten sporten of spelen. De
Middelburger, student
Psychomotorische Kindertherapie
en aanvaller van Zeelandia
Middelburg, heeft inmiddels al 'een
grote trukendoos'.
NIELS LUTEIJN SPITS EN WELDOENER
ffltkssm
Heel blij dat hij zijn diploma
haalde, was hij niet, want hij wist
dat hij iets heel anders wilde: kin
deren met een beperking - licha
melijk, verstandelijk of maat
schappelijk - gelukkig maken. Ple
zier is in de ogen van Luteijn een
geboorterecht. De opleiding
Psychomotorische Kinderthe
rapie in Utrecht bleek het beste
bij de Niels Luteijn van na zijn
stage in Bali te passen. „Kinde
ren die vastlopen in een bepaald
ontwikkelingsgebied help ik
door middel van sport, spel, mu
ziek en creatieve therapie."
Zijn diensten zijn niet exclusief.
De opsomming van zijn werk
zaamheden is indrukwekkend.
Luteijn is: groepsbegeleider op de
Hosvazze, een zorgboerderij in Le-
wedorp; thuisbegeleider voor kin
deren met een beperking; degene
die clinics organiseert en verzorgt
voor kinderen in het speciaal on
derwijs; verzorger van een jongen
met een progressieve spierziekte;
trainer van het G-team van Zee
landia Midddelburg, een van de
zeldzame G-teams voor kinderen
in Zeeland. „Ik kwam voor het
eerst in aanraking met kinderen
met een beperking tijdens een
stage voor mijn eerste opleiding",
haalt hij herinneringen op.
„Je ziet vaak dat mensen iemand
in de familie hebben met een be
perking en dat ze daarom dit soort
werk gaan doen, maar dat is bij mij
niet zo. Ik wilde stage lopen bij
Zeelandia Middelburg, de club
waar ik al sinds mijn zevende
voetbal, en zij zochten toevallig
nog iemand voor het G-team voor
spelers tot en met achttien jaar.
In het derde jaar van de oplei
ding Sport en Bewegingsedu
catie boekte Niels Luteijn (23)
een Pyrrusoverwinning. Zo
eentje waar je zowel blij als
droevig om bent, waar je van leert
en van baalt. De aanvaller van Zee
landia Middelburg trok voor zijn
stage naar Bali. „Bij Bali denken
veel mensen aan het paradijs, fees
ten en resorts", weet de Middel
burger. „Dat was het voor mij niet.
Ik heb er de onderkant van de sa
menleving gezien. Ik kwam bij
mensen die met zijn tienen of
twaalven een badkamer delen en
twee tot drie jaar moeten sparen
voor het gehoorapparaatje van hun
zoontje."
Luteijn was er, als „een soort
Cios-student", sportleraar en
zorgde voor wat sprankjes geluk in
het leven van de kinderen. „Ik gaf
ze les en hielp ze", blikt hij terug.
„Ik leefde niet in die omstandighe
den, want ik had er een kamer die
ik huurde, maar ik was wel vijf da
gen per week een halve dag op
school om te helpen. Ik deed ook
huisbezoeken en organiseerde
sportdagen. Dat was wel leuk. Ik
heb na die periode wel drie of vier
maanden wat problemen gehad."
De indrukken die hij opdeed
kwamen namelijk kei- en keihard
binnen. Hij zag hoe de kinderen
opleefden als ze konden spelen,
ook al hadden ze eigenlijk hele
maal niets. „Ik
7 heb daar wel
maanden last van gehad toen ik
weer terug in Nederland was", be
kent Luteijn. Ik kon me voor
school totaal niet meer motiveren.
Ik had daar de shit gezien waar een
aantal mensen in zat. Als je terug
komt uit zo'n situatie en je moet
een verslag maken omdat je een
vakje moet halen.... Dat zag ik toen
Het leukste vind ik dat
alle kinderen op hun
niveau meedoen en
plezier hebben
totaal niet zitten. Ik heb er zelfs
over nagedacht om te stoppen met
mijn opleiding."
„Ik zat niet eens op de opleiding
die bij me paste, dat wist ik na die
stage ineens zeker", vervolgt hij.
„Waarom zou ik die opleiding dan
afronden? De situatie van die kin
deren in Bali liet me maar niet los.
Het is natuurlijk ook wel iets an
ders dan bij een of ander bedrijf
achter een bureautje met wat cij
fers werken. Maar die opleiding
heb ik uiteindelijk toch afgerond.
Waarom? Nou, omdat ik een schop
onder mijn hol kreeg van mijn ou
ders. Ik zat al in het derde jaar en
het zou zonde zijn om het niet af
te maken. Dat klopt natuurlijk
ook. Dus ik heb de studie afge
maakt, maar met niet meer dan
nodig was. Ik ging voor de studen
tentien."
vier
maandag 18 september 2017
Het plezier dat zij hebben
Niels Luteijn geeft tijdens de training aanwijzingen aan Robin Bogaard, foto ruben oreel
Mitchell Minnaard
Middelburg
- Niels Luteijn
Niels Luteijn (links) vermaakt
twee spelers op een kussen, foto
MICHEL VAN DER LINDEN
