BUITEN
Rode zeekraal en een lepelaar
Bi
Workshop
12 ZE
vogelsoorten
zv
Tijdens een wandeling bij
Ellewoutsdijkzieje
historie, kleurige natuur en
heel veel dieren. Vandaag
is in de weide omtrek
geen mens te zien. Dat
is soms zo fijn: even
helemaal alleen in de
natuur.
ovenaan de dijk bij Elle-
I woutsdijk sta ik eerst even
stil. Wat is het toch heer-
Jlijk om de zee te zien en te
ruiken. De aanblik van het
weidse water maakt me altijd rustig.
Het is grappig om te bedenken dat on
der dit stuk zee auto's door de Wester-
scheldetunnel razen.
Aan mijn linkerhand ligt Fort Elle
woutsdijk. Het is vandaag gesloten,
maar een rondje er omheen lopen kan
natuurlijk altijd. Fort Ellewoutsdijk
werd gebouwd na de Belgische af
scheiding van Nederland. Vanuit dit
fort en de vesting van Terneuzen ver-
Het zilte
grasland met
sloten en
poelen biedt
onderdak aan
veel
dedigde men de Westerschelde. In
de Tweede Wereldoorlog gebruik
ten Duitsers het als gevangenis. Ik
vind het fascinerend om me voor te
stellen hoe het er hier vroeger aan
toe ging.
Rustig wandel ik verder. Na het
rondje om het fort loop ik de dijk
weer op. Wauw! Vanaf hier heb je
een prachtig uitzicht over Inlaag
1887. Sommige 'eilandjes' in het
water zijn roodachtig door de uit
gebloeide zeekraal. Dat geeft een
bijzonder mooi effect.
Het zilte grasland met sloten en
poelen biedt onderdak aan veel vo
gelsoorten. Hoewel ik nog niet zo
veel soorten ken, is het leuk om
steeds nieuwe exemplaren te zien.
Ik kijk nog even achterom over de
Westerschelde en loop de dijk af.
Het gebied zeifis niet toegankelijk,
maar vanaf het wandelpad ernaast
kun je het goed overzien. Aan het
begin van het pad vertelt een infor
matiebord welke vogels je hier in
welk jaargetijde kunt spotten en
hoe dit gebied is ontstaan. Uit deze
inlaag is in de negentiende eeuw
klei gewonnen voor de aanleg van
een reservedijk. Het uitgediepte ge
bied ligt beschut tussen de twee
dijken. Tijdens het lezen hoor ik
opeens wat geritsel en maak ik oog
contact met een haas op anderhalve
meter afstand. Verschrikt hupst hij
weg.
Genietend van het mooie uit
zicht loop ik verder. Grote groepen
ganzen lopen rond, iets verderop
graast een grote kudde schapen. En
dan zie ik een vogel die ik nog nooit
in het wild heb gezien. Een lepe
laar. Statig stapt hij rond en be
weegt zijn snavel door het water.
Tien minuten zit ik op het gras
naar hem te kijken. Zo bijzonder is
het tegenwoordig niet meer om
een lepelaar te zien -maar voor mij
wel. Het is gaaf om een dier dat ik
alleen nog maar in gevangenschap
heb gezien nu in het echt te be
wonderen.
Verrassend mooi
Wie na Inlaag 1887 nog verder wil
wandelen kan iets verderop een
kijkje nemen bij Inlaag 2005. Bij de
aanleg van de Westerscheldetunnel
is deze vijfendertig hectare ter com
pensatie ingericht als nieuwe na
tuur. Maar ik bewaar dit voor de vol
gende keer. Ik kijk nog een keer ach
terom over de inlaag met in de verte
het dorpje Ellewoutsdijk. Voldaan
loop ik over de Trenteweg en via het
dorp terug naar de auto. Wat was dit
verrassend mooi.
NATUURJOURNAAL
Vorige week was er in het
kader van de Oosterschel-
deweek een workshop vo
gels fotograferen in de kijkhut bij
de inlaag Keihoogte, bij Wissen-
kerke op Noord-Beveland. Het was
in een groep van een stuk of tien
mensen dat we bij elkaar waren
om ervaringen uit te wisselen. Dat
ging van het gebruikte materiaal
tot goede fotoplekken, van ge
schikte camera-instellingen tot de
beste manier om vogels zonder
verstoring te benaderen. Het leuke
was dat we de onderlinge uitwis
seling van ervaringen konden af
wisselen met het praktische werk.
De hut bij Wissenkerke is be
roemd bij vogelfotografen uit heel
Nederland. Het is één van de wei
nige openbaar toegankelijke hut
ten waar bezoekers de vogels van
heel dichtbij kunnen observeren
op ooghoogte. En fotograferen na
tuurlijk. Ook die middag in de
Oosterscheldeweek stelde niet te
leur. Toen we begonnen waren er
al een tureluur en een zwarte rui
ter die de hele tijd in eikaars nabij
heid aan het foerageren waren.
Een prachtige gelegenheid om de
verschillen tussen beide soorten
vast te stellen en vast te leggen.
Het kromme puntje van de boven
snavel van de zwarte ruiter bleek
een kenmerk dat lang niet ieder
een kent. Van zo dichtbij is het
heel goed te zien.
Voor vogelfotografen is het een
hele toer om geconcentreerd met
iets anders bezig te zijn als er bin
nen foto-afstand vogels lopen die
zich moeiteloos laten verschalken.
Toch gingen de onderlinge ge
sprekken door tot er een nieuwe
vogel opdoemde. Een prachtige en
opvallend lichte kemphaan kwam
op de oever voor de hut zijn fraaie
verenkleed showen. Ja, blijf dan
maar eens in gesprek over iso-
waarden en sluitertijd-voorkeuze
die de beste resultaten geven.
Hoog tijd om de luiken open te
gooien en daadwerkelijk aan de
slag te gaan. Toen ook oeverlopers,
wintertalingen en een paar fraaie
kleine strandlopers op het toneel
verschenen was de workshop snel
ten einde. De praktijk is tenslotte
de beste leerschool.
achtergrond
ELLEWOUTSDIJK
Fort Ellewoutsdijk
woensdag 13 september 2017
Joanne Karkdijk
Een wekelijkse
wandeling door
Zeeland. Vandaag:
Ellewoutsdijk
Een tweewekelijkse rubriek
over natuur in Zeeland.
Chiel Jacobusse
Een kemphaan.
FOTO CHIEL JACOBUSSE
A Schapen
