'Sinds ik
medicijnen slik,
ben ik
goed zijn met hun ex. Net bracht ik Sam-
mie (de 7-jarige dochter van Schuurman
en Römer, red.) bij Thijs en zijn nieuwe
vriendin Igone. Ik knuffelde hen alle
maal; Sammie, Thijs én Igone. De taxi
chauffeur verzuchtte: 'Je mag haar ook
nog echt, hè?' Hij zou dat ook wel willen,
zo'n contact. Maar hij communiceert
alleen maar met zijn ex via de kinderen.
Dat vind ik zo treurig.
„Uit elkaar gaan is natuurlijk altijd
verdrietig. Het is echt niet zo dat we
dat besluit lachend hebben genomen.
Al hebben we, toen we de scheidings
papieren gingen tekenen, heel erg
moeten lachen. Ook gehuild hoor, maar
we zaten zo te lachen dat de vrouw die
het allemaal regelde, informeerde of
we het eigenlijk wel zeker wisten. Wij
vonden allebei dat het de beste oplossing
was. Het is niet zo dat de één de ander
iets heeft aangedaan, er is geen wrok."
„Dat speelt absoluut een rol, ik kon
gewoon in mijn eigen huis blijven
wonen. Dat is in veel gevallen niet zo,
dan verandert er nog veel meer. Ik zal
niet doen of dat niet zo is."
„Dat weet ik meteen: Thijs en ik zijn een
hele poos in relatietherapie geweest, om
het huwelijk te redden. Dat is niet gelukt,
maar omdat wij dat wel een tijdlang
hebben gedaan en zo veel zaken hebben
uitgesproken, dingen van elkaar zijn gaan
begrijpen, gevoelens over elkaar hebben
kunnen uiten met iemand erbij, is het
ook zo goed tussen ons. Kijk, die schei
ding is het allerkutste dat ik heb mee
gemaakt. Maar je houdt een relatie met
elkaar, zeker als je kinderen hebt. Dus
dan kan je maar beter zaken hebben
uitgesproken, met een toehoorder. Want
als je dat met z'n tweetjes doet, zit je
zo weer op de pijnpunten, dan is het
zo weer ruzie."
„Ik kijk kritischer naar mezelf, waar
ik in het verleden soms te snel de ander
de schuld gaf. En ik benoem niet meer
alles wat ik even irritant vind aan hem,
ik denk vaker: laat gaan. Ik heb iets
meer empathie en toon iets meer zelf
reflectie."
Ze plukt een haar van de telefoon op tafel.
„Sorry, dat is iets dwangmatigs."
„Dat heb ik ook met die twee planten
bakken daar die ik parallel wil zetten,
en als ik bang ben dat ik iets niet in mijn
tas heb zitten en dat heel vaak achter
elkaar ga controleren. Het zit vooral in
cijfers. Iemand noemt een jaartal en
dan ga ik heel erg rekenen met getallen
reeksen en zo. Veel mensen hebben
wel iets in die richting, maar mij nam
het op een bepaald moment over. Het
kon ook mijn dag verpesten, het ging
niet meer mijn lijf uit en het was pas de
volgende dag van: nieuwe ronden,
nieuwe kansen. Daardoor heb ik een
paar jaar minder van mijn leven kunnen
genieten. Daarom slik ik nu medicijnen,
een uitkomst. Veel mensen zijn er nog
altijd huiverig voor, maar het kan de
kwaliteit van leven echt verbeteren. Ik
ben zo veel gelukkiger nu."
„Ja, want ik heb één keer moeten stoppen
toen ik zwanger wilde worden. De eerste
maanden dacht ik: hé, het is weg. Maar
na een maand of vijf was het - whoem -
in alle hevigheid terug. En toen nam ik
me voor: ik ga er ook gewoon helemaal
nooit mee stoppen."
„Ja natuurlijk, dan wel. Maar niet zomaar,
om te kijken of ik zonder die pillen kan."
Op haar hoede: „Hm-hm. Ik ben nu 42,
ik voel me goed. Ik ben er volgens mij nog
prima toe in staat, maar we zijn er nog
niet mee bezig."
Ernstige blik. „85, dacht ik." Gierende
lach. „Nee joh, ik heb echt geen idee."
„Natuurlijk wel, maar dat hou ik voor
mezelf. Ik deel volgens mijn moeder
toch al veel te veel."
„Volgens mij zijn er twee redenen
zo veel
Daarbij: geen van jullie eindigde
op een flatje drie hoog achter in
de bijstand.
Wat zou je mensen die nu scheiden
adviseren om te doen?
Wat doe je anders in je nieuwe
relatie?
Hoe vaak overkomt je dat?
Merk je het verschil als je die
medicijnen niet slikt?
Ook niet als je nog een keer in
verwachting probeert te raken?
Je vriend heeft weieens gezegd dat
hij het mooi zou vinden om te kijken
of je nog een keer zwanger kunt
worden.
Heb je voor jezelf een leeftijd in
gedachten, als bovengrens?
Echt niet?
Heeft ze gelijk?
121 zaterdag 9 september 2017
