DESMAAKVAN
PERZIK, ANIJS EN
TOFFEE. HET WAS
BEDOELD ALS
AANBEVELING
Column
Monica houdt best van koffie, maar hoe
moeilijk kan een bakkie pleur zijn?
k heb het een tijdje aangekeken. Die
nieuwe koffiezaken waar mannen met
baarden de baas zijn. Mannen die heel
gewichtig doen over bonen. Het bran
den van bonen vooral. Ik vond het in
het begin wel schattig, die hipsters met
een hobby. Ik had weer een paar nieuwe,
leuke plekken om af te spreken, want dat
kunnen ze wel, een locatie kiezen en een
zaak inrichten. Maar nu ben ik er klaar
mee. Ik geef toe, ik ben slechts een begin
nende koffiedrinker en dan ook nog
alleen latte macchiato - wat voor de
koffiebrander vast gelijkstaat aan single
malt whisky aanlengen met cola light.
Maar kom op, het is maar koffie hè.
Kijk, zo ging het, toen ik laatst in
gezelschap van een koffiesnob met wie ik
tegenwoordig vaak optrek, bij zo'n
hipsterbaard voor de toonbank stond. Het
branden werd tijdens spitsuur midden in
de zaak gedaan, opdat het voor iedereen
heel duidelijk was: hier wordt niet zo
maar koffie geschonken. Mijn koffiesnob
bestelde een dubbele espresso en kreeg
een goedkeurend knikje van de baard: ha,
een collega-liefhebber, ik zag het hem
denken. Welke koffie hij dan het liefst
zou willen? Ze hadden bijvoorbeeld die
uit Ethiopië. Hij presenteerde een visite
kaartje van de bonen waarop stond dat
de soort is vernoemd (adem even in) naar
de lokale bevolking uit het dorp Shara in
de Yirgacheffe regio van Ethiopië (adem
uit). Dat de hoogte 1780 -1860 is (meters,
neem ik aan) en de variëteit: natuurlijk
erfgoed. Natuurlijk erfgoed, iets dat
groeit in de natuur misschien? En o ja, hij
smaakt naar 'perzik, anijs, toffee'. Denk
even na over die combinatie. Perzik, anijs
en toffee. Het was bedoeld als aanbeve
ling.
Mijn koffiesnob - ook met baard
trouwens - vond het prachtig. Na veel
wikken en wegen werd het inderdaad de
Ethiopische, en toch niet de Braziliaanse.
Al was die laatste notig en romig, maar
ook sappig en zoet. Zonder te veel
zuurgraad, maar wel spannend genoeg,
aldus het visitekaartje. Toen we naar het
terras liepen, zag ik ook nog een zakje
staan uit Costa Rica (abrikoos, vanille,
kandijsuiker) dat mee naar huis mocht
voor 14,75 euro. Ik kon niet laten om te
kijken wat je daarvoor kreeg: 200 gram
precies.
Buiten nipte mijn gezelschap aan de
gitzwarte drab, met een glaasje water
ernaast, en knikte goedkeurend. Ja, dit
was heel goede koffie.
Aanstellers zijn het, al die baarden met
hun koffie. Gelukkig is die van mij verder
heel erg leuk. <1
Monica
Beek is
journalist
en heeft
twee
dochters.
H Reageren?
monica@
persgroep.nl
Snob
t
61 zaterdag 9 september 2017
