w
ZEELAND 25
Zo'n tent opbouwen blijkt
een flinke operatie. Het ge
wicht van de dozen slaat op
de benen, zweet staat op het hoofd
terwijl de meute door de bosjes en
over het grove terrein sjouwt.
Maar rusten? Geen optie, hoor ik
wanneer ik mijn pas inhoud om
op adem te komen („Looppas, zei
ik!").
Drie uur slaap hebben de cadet
ten gehad. Ingrid (22) vindt het te
genvallen, zegt ze eerlijk. Ze wil
luchtverkeersleider worden, maar
sinds maandag is ze aan het ge
weer gekluisterd, dat ze nu con
stant bij zich draagt. „Naar de wc,
in bed, ik neem hem overal mee
naartoe."
Ook voor Ingrid is het nieuw:
„Ik ga straks een zittend beroep
doen, maar dit hoort erbij." Waar
om dit nodig is? „In de eerste
plaats word je militair", legt een
kapitein mij uit. De rest van de op
leiding komt daarna pas. De bood
schap is duidelijk: in de basis is
iedereen gelijk.
Ik klauter, ik sleep, ik zwoeg. Ik
controleer tassen, richt tenten
in, klap bedden op. De lache
righeid van vanochtend, is ver
dwenen. Focus. Doel bereiken.
Doorlopen. Ik wil wel de laatste
zijn die ervoor zorgt dat we de
tijdslimiet niet halen. Ook al draag
ik geen groen pak, ik twijfel er
geen seconde aan dat deze situatie
echt is. Dat ik vandaag in het leger
zit. De priemende blikken van de
sergeant-majoors en kapiteins
prikken ik in mijn rug. Zoals kapi
tein Ruben me vooraf vertelde:
„We kijken hoe iedereen zich ont
wikkelt. Wie is een leider, wie een
volger?"
Voor de 22-jarige Max is het een
droom die uitkomt: vlieger wor
den. Zijn vader is het, het zit in
zijn bloed. Hij studeerde eerst
Lucht en Ruimtevaarttechniek,
maar het bleef kriebelen. Vorige
week dinsdag hoorde hij dat hij
door de keuring was. „Weg van de
computer, op naar de spanning."
De F-16 is het doel. „Dat is de
KORTOFLANG?
Formule 1 van de lucht." Dat hij
vanaf nu de Nederlandse vlag, die
op zijn linkerarm geborduurd is,
verdedigt, doet hem wat. „Je doet
het voor je land. Amerikanen zijn
trots op hun militairen, in Neder
land is dat minder. Het belang is
groot. Je verdedigt het land tegen
internationale dreiging."
Een nobel doel. De vlag, het land
verdedigen, vanuit de lucht. Maar
de risico's... In hoeverre houdt een
jonge vlieger zich bezig met de
dood? Want stel dat het leven is
wat je je land geeft. „Je moet je niet
laten afschrikken door de angst
om om te komen. Ik wil voor de
volle 100 procent voor het vliegen
gaan." En dan: „Als dat betekent
dat je je leven moet geven, ga dan
ten onder terwijl je doet wat je het
liefste doet."
Ik sta, samen met de andere ca
detten, in de houding. Puffend,
hijgend. Na een 'fysieke prik
kel' van de sergeant-majoor. Dit
keer omdat ik geen notitieboekje
bij me had. Dan komen de verlos
sende woorden: „Van den Bulk,
uittreden."
zaterdag 9 september 2017
M Cadetten moeten squats doen
tussen het opbouwen van het
tentenkamp voor de bivak. Ook
verslaggeefster Saminna - mid
den achteraan - doet mee.
Schaduwcadet
voor één dag
De KMA (die onder de Neder
landse Defensie Academie
valt) biedt zowel korte offi
ciersopleidingen (1,5 jaar) als
langere onderwijsmodellen (4
jaar) aan.
De cadetten van de Konink
lijke Luchtmacht uit het hoofd
verhaal gaan de komende vier
maanden hun militaire oplei
ding volgen. Daarna gaan ze
naar de Faculteit Militaire We
tenschappen. Dat geldt ook
voor de andere studenten die
officier willen worden bij de
Landmacht, de Luchtmacht of
de Marechaussee.
Het behalen van de eind
streep is echter niet voor ie
dereen weggelegd. Volgens
kapitein Ruben valt ongeveer
10 procent van de studenten
voortijdig uit. „Oorzaken zijn
soms mentaal, maar ook fy
siek."
De opleidingen aan de mili
taire instituten in Nederland
zijn in trek: al voor het derde
opeenvolgende jaar zitten de
klassen vol. Ook in Den Hel
der, waar het Koninklijke Insti
tuut voor de Marine (KIM)
huist, zijn alle plekken gevuld.
In verband met de veiligheid
van de militairen zijn in de
artikelen alleen voornamen
genoemd.
