Mijn familie wil
altijd dat ik meedoe
met spelletjes
Na het etentje wilde
een uan de stellen
niet meebetalen
Wat spelletjes betreft onderschei
den wij drie soorten mensen:
1) Zij die spelen om te winnen
2) Zij die alleen spelen voor hun plezier
3) Zij die niet spelen.
We laten die laatste groep buiten
beschouwing.
Meteen een bekentenis: ik speel om
te winnen. En ik heb langzaam maar
zeker een enorme hekel gekregen aan
mensen die, misschien net als u, alleen
maar voor hun plezier spelen. Die lui
gaan er ten onrechte van uit dat iemand
als ik dat niet doe. Maar ik ontleen juist
plezier aan zo goed mogelijk spelen. En
aan de schoonheid van het spel. Want
elk spel, hoe onnozel ook, heeft een
verborgen schoonheid. Zomaar wat
spelletjes doen
om de tijd te
passeren: ik
zie er niets in.
Ik realiseer
me wel dat
iemand als
u zich weer
ergert aan
iemand als ik. Of aan die toffe spelers
van uw familie. Beide groepen gaan nu
eenmaal slecht door één deur. Moeten
ze eigenlijk ook niet willen.
Mijn raad? Niet meespelen. Laat ze
de pest maar krijgen. Als u wel meedoet,
krijgt u ruzie terwijl u iets doet waar u
een hekel aan hebt. Als u niet meespeelt,
krijgt u ook ruzie. Maar u kunt uw eigen
gang blijven gaan.
En dat is een stuk leuker.
IK HEB ER
PLEZIER IN
ZOGOED
MOGELIJK
TE SPELEN
Dit vind ik echt een nare kwestie.
Het is niet verstandig om niet
vooraf te bepalen hoe er besteld
en afgerekend gaat worden. Iemand moet
daar de leiding in nemen. Nu had een
van de aanwezigen er misschien last van
dat een
SCHUIF WAT
ER GEBEURD IS
NIET ONDER
TAFEL
ander een
duurder
gerecht
heeft
besteld
en ook
nog iets bij de koffie nam. Dat had voor
komen kunnen worden.
Maar hoe nu verder? Kennelijk zit er
een stel tussen dat er niet hoort. Het is
cruciaal dat er respect is voor wie wél
heeft betaald. Vertrouwen is nodig om
dit soort uitjes te kunnen hebben. Maak
er daarom een punt van, dat is in het
belang van de groep. Schuif wat gebeurd
is niet onder tafel.
Eerlijkheid in elkaar naar boven halen
kan alleen door te praten. Maar is het niet
zo dat jullie het eigenlijk wel weten?
Zoiets zie je aan iemands neus. In het
ontmaskeren van de wanbetaler wil je
niet grof worden. Je zou kunnen zeggen:
'Zou het kunnen dat jij...' Een Nederlan
der gaat dan meestel blozen als hij zich
aangesproken voelt. Zeg: 'Je kunt niet
spenderen over de rug van je vrienden.'
En gebruik vervolgens woorden als
eerlijkheid, vertrouwen, beduvelen en
moedwillig. Daarmee maak je het de
ander moeilijk om te liegen. <1
magazine 63
Mijn familie en ik doen in de vakantie altijd spelletjes. Het begin is
erg leuk, maar het eindigt meestal in ruzie. Ik heb daar niet veel zin
meer in, maar mijn familie wil blijven spelen en zonder mij komen
ze een speler tekort. Wat moet ik doen?
JOOST PRINSEN
Acteur (75) die graag
zegt: 'Het is geen weer
om te zeuren.'
GERDA HAVERTONG
Theatermaker (70):
'Alles watje uit liefde
geeft, doet ertoe.'
Na een erg gezellig etentje met acht stellen was iedereen het
ermee eens om de rekening te splitsen en contant te betalen.
De betaling verliep rommelig en aan het eind kwamen we een flink
bedrag tekort. Het was duidelijk: één stel had niet betaald en zat
te liegen. Hoe komen we erachter wie de wanbetaler was en hoe
krijgen we het vertrouwen in elkaar terug?
WG
