'Eten voor
kinderen moet
je eenvoudig
houden'
mensen? De gedachte dat Londen straks
minder kosmopolitisch is en de connec
tie met Europa kwijtraakt, deprimeert
me. Ik denk wel dat in Londen creativiteit
en ruimdenkendheid altijd zullen over
leven. Ik denk alleen aan verhuizen als
ik de drukte zat ben. Het verkeer, over
bevolkte winkelstraten, het gedoe met
de kinderen heen en weer brengen.
Dan lokt de countryside. Maar nee, Max
en Flynn gaan hier naar school, ik heb
mijn bedrijven, samen hebben we onze
vrienden. We hebben hier te veel op het
spel staan om weg te gaan."
„Heel erg. Tijdens een recent bezoek aan
Amerika zag ik dat de chloorkip nog lang
geen verleden tijd is. En dat zalm wordt
bijgekleurd terwijl op de verpakking
staat dat het organisch is. We kunnen
niet genoeg blijven letten op de herkomst
van onze voeding en controleren hoe de
industrie ermee omgaat. Daarom denk ik:
hoe kleinschaliger, hoe beter. En hoe lo-
kaler, des te veiliger. Maar ook dan moet
je voorzichtig zijn en blijven checken."
Yotam Ottolenghi heeft nooit een ge
heim gemaakt van de obstakels die hij en
zijn partner Karl moesten overwinnen
om vader te worden. Omdat ivf en afspra
ken met een bevriend lesbisch koppel op
niets uitliepen, weken ze uit naar Ame
rika om een draagmoeder te vinden. Zijn
openheid daarover had maar één doel:
andere homostellen met een kinderwens
een hart onder de riem steken en weg
wijs maken. Want het liefst leeft Otto
lenghi een 'normaal' bestaan waarin geen
nadruk wordt gelegd op zijn geaardheid.
Vragen daarover beantwoordt hij wel,
maar bij voorkeur met mate.
„Ik ben een bevoorrecht mens die zich
beweegt in een tolerant milieu. Vanuit
dat perspectief zie ik geen dramatische
veranderingen: ik kan met Karl en de
kinderen gaan en staan waar ik wil. Wij
voelen ons niet bekeken of beoordeeld.
Ja, misschien kijkt er soms iemand om
wanneer wij langskomen. So what? Maar
ik kan mij voorstellen dat dit niet voor
iedereen zo is. Zoals gezegd: de wereld
is minder stabiel. Trump in Amerika,
traditionele oer-conservatieve stromin
gen die zich roeren, verhalen over anti-
homogeweld: anderen zullen zich
minder op hun gemak voelen. Toch houd
ik hoop. Een paar weken geleden was ik
met Karl in Belfast. Dat is nou niet be
paald een homovriendelijke stad. Toch
was er op een plein een Pride-evenement
waar werd gedanst en gezongen, waar
iedereen - homo en hetero - een leuke
middag met elkaar had. Zo kan het ook
zijn, dacht ik toen. Maar het liefst voel ik
me met Karl en de kinderen een gewoon
gezin."
„Absoluut. Ik heb inmiddels geleerd: hoe
meer ik daar de nadruk op leg, des te
groter het probleem wordt. Ik wil geen
oorlog aan tafel. Daarom neem ik er ge
noegen mee dat Max onderdelen uit de
maaltijd pikt die hij wil eten, sommige
andere mag hij laten staan. Het is belang
rijk dat ik het hem wel allemaal aanreik,
zodat hij eraan kan wennen. Vorige week
maakte ik roerei met salami bovenop
zuurdesembrood als ontbijt. Eerst at hij
alleen brood en boter, later een paar hap
jes salami. De volgende keer zal hij het ei
proberen, is mijn overtuiging. Je moet dat
niet forceren, houd ik ook Karl voor. Hij
vindt het het frustrerendst dat hij zoveel
moet weggooien als hij voor de kinderen
kookt. Is hij lang bezig geweest, zegt Max
na twee minuten: mag ik weer spelen?
Voor kinderen moet je het eenvoudig
houden, zeg ik dan. Door mijn werk kook
ik sporadisch nog thuis. En als ik het doe,
is het simpel: gebakken rijst met gefri
tuurde uitjes en wat linzen. Doen we het
uitgebreider, dan leggen we er een eitje
bovenop."
„Ja, als ik het te ingewikkeld wil maken.
Op zondag komen er soms vrienden
brunchen. Dan ben ik bezig met zes
verschillende gerechten, terwijl drie
meer dan genoeg is. Karl zegt dat ook.
Misschien doe ik dat wel omdat ik denk
dat het van me wordt verwacht, als
beroepschef. Vaak stuurde ik Karl en de
kinderen voor een paar uur naar buiten,
zodat niemand mij voor de voeten liep.
De laatste tijd beperk ik mij inderdaad
tot drie gerechten en koop ook wat kant-
en-klare hapjes in. Ik zorg wel dat het
er piekfijn uitziet - mooie borden, leuke
servetten - want eten doe je ook met je
ogen. Voedsel moet schitteren, lachen.
Maar uiteindelijk draait het alleen om
de gezelligheid." 41
De voedingsbranche krijgt geregeld
te maken met schandalen, zoals on
langs eiergate. Maak je je zorgen?
Homo-intolerantie groeit, was een
veelgehoord geluid tijdens de
recente Pride in Amsterdam. Ben
je het daarmee eens?
Jammie
Ottolenghi's citroen
cake met pistache. In
de periode dat hij in
Amsterdam woonde,
verzamelde Ottolenghi
ook recepten van
lekkers als oliebollen
en gevulde speculaas.
Heeft een chef ook gewone
problemen als een niet-etend kind?
Heb je nog weieens last van stress
in de keuken?
361 zaterdag 9 september 2017 WG
