KIEK BEDRIJVIGHEID
NaarTorentijd
10 ZE
SHOW BEZOEKERS
GRATIS PARKEREN
Monniken
werk
Aan de ontbijttafel maken we
er nog grappen over, dat ik
'naar de gevangenis ga',
's Middags vertelt Ineke van de Par,
pastor bij Torentijd in Middelburg,
dat mensen die van het ene op het
andere moment in een huis van be
waring komen in crisis zijn. Ze zijn
uit hun dagelijkse leven weggerukt
en hebben dan alleen nog zichzelf.
„Het is wel logisch dat er dan levens
vragen gaan spelen: 'wie ben ik',
'waarom' en 'waartoe'? Mensen
waarvan de zaak nog in onderzoek is,
ontmoet je in hun zwakste momen
ten. Als iemand net binnen is, gaan
we altijd poolshoogte nemen."
Het belijden van godsdienst of le
vensovertuiging is een mensenrecht
en dat blijft gelden als je in een huis
van bewaring of gevangenis verblijft.
In Torentijd werken een imam, huma
nistisch raadsman, pastor en dominee.
Voor een boeddhist, hindoe of jood is
een landelijk werkende geestelijk ver
zorger van zijn geloofsrichting op te
roepen. De geestelijk verzorger houdt
geheim wat er in gesprekken met hem
of haar wordt gedeeld. Dat is strikt
vertrouwelijk.
In een zaaltje waar ik op dat mo
ment vooral christelijke symbolen zie
als een kruis, beeld van Maria en een
plek om kaarsjes te branden, vindt op
vrijdag een bijeenkomst onder leiding
van de imam plaats. Dan is de ruimte
natuurlijk ingericht met islamitische
symbolen. In het weekend is er de ene
week een protestante en de andere
week een katholieke viering.
'Binnen' is de wekelijkse kerkgang
hoger dan buiten. Waar tegenwoordig
nog zo'n 16 procent van de Nederlan
ders regelmatig naar de kerk gaat, gaat
25-30 procent van de gedetineerden
naar de kerk. „Omdat geestelijke ver
zorging een recht is, krijgen de jon
gens daarvoor alle ruimte", zegt Ineke
van de Par. „Het is niet zo dat het een
voorrecht is dat zij moeten verdienen.
In de overweging probeer ik aan te
sluiten bij de noden van de jongens. In
dit werk heb ik de kracht van Psalmen
ontdekt. Ik raad hen aan Psalm 1 en
Je moetje
voorstellen dat wie
hier komt altijd
iemands zoon is
Psalm 23 uit het hoofd te leren. De eer
ste Psalm gaat over de keuze die je
hebt om goed of kwaad te doen, de
tweede Psalm biedt troost en wanneer
je nog eens wordt opgepakt of alleen
in een cel zit, kunnen de woorden
daarvan houvast geven." Elke week
krijgen de kerkgangers een bloem
mee. Dat blijkt van betekenis te zijn.
'Het is het enig levende in mijn cel', zei
één van hen. Ineke voert met wie dat
wil ook individuele gesprekken en ze
leidt een bijbelstudieclub.
Ondertussen heb ik - door de tralies
heen - uitzicht op wat Ineke 'de jon
gens' noemt. Een aantal koestert zich
in de zon. De meesten zijn tussen de
20 en 40 jaar oud. „Je moet je voorstel
len dat wie hier komt altijd iemands
zoon is", zegt Ineke. Ik denk aan de
toegangscontrole en de minstens vijf
loodzware deuren die Ineke voor me
opende en achter mij sloot voor ik aan
haar bureau kon plaatsnemen. Alleen
dat bezorgt me al kippenvel, terwijl ik
zo weer weg mag. Hoe goed en popu
lair de geestelijke zorg hier is, dit is
niet grappig. Ik zie mijn zoons liever
thuis.
vrijdag 8 september 2017
Bedrijvigheid in Vlissingen. Je moet je melden, je mag er gratis parkeren, tweedehands valt er wel wat te doen en Engeland is dichtbij.
FOTO RUBEN OREEL
José Baars schrijft
wekelijks over
religie en kerken in
Zeeland. Kijk voor
haar blog op
pzc.nl/monnikenwerk
José Baars
-Ineke van de Par, pastor
