KIEK BEDRIJVIGHEID
NaarTorentijd
10 ZE
SHOW BEZOEKERS
GRATIS PARKEREN
Monniken
werk
Aan de ontbijttafel maken we
er nog grappen over, dat ik
'naar de gevangenis ga',
's Middags vertelt Ineke van de Par,
pastor bij Torentijd in Middelburg,
dat mensen die van het ene op het
andere moment in een huis van be
waring komen in crisis zijn. Ze zijn
uit hun dagelijkse leven weggerukt
en hebben dan alleen nog zichzelf.
„Het is wel logisch dat er dan levens
vragen gaan spelen: 'wie ben ik',
'waarom' en 'waartoe'? Mensen
waarvan de zaak nog in onderzoek is,
ontmoet je in hun zwakste momen
ten. Als iemand net binnen is, gaan
we altijd poolshoogte nemen."
Het belijden van godsdienst of le
vensovertuiging is een mensenrecht
en dat blijft gelden als je in een huis
van bewaring of gevangenis verblijft.
In Torentijd werken een imam, hu
manistisch raadsman, pastor en do
minee. Voor een boeddhist, hindoe
of jood is een landelijk werkende
geestelijk verzorger van zijn geloofs
richting op te roepen. De geestelijk
verzorger houdt geheim wat er in ge
sprekken met hem of haar wordt ge
deeld. Dat is strikt vertrouwelijk.
In een zaaltje waar ik op dat mo
ment vooral christelijke symbolen
zie als een kruis, beeld van Maria en
een plek om kaarsjes te branden,
vindt op vrijdag een bijeenkomst on
der leiding van de imam plaats. Dan
is de ruimte natuurlijk ingericht met
islamitische symbolen. In het week
end is er de ene week een protestante
en de andere week een katholieke
viering. 'Binnen' is de wekelijkse
kerkgang hoger dan buiten. Waar te
genwoordig nog zo'n 16 procent van
de Nederlanders regelmatig naar de
kerk gaat, gaat 25-30 procent van de
gedetineerden naar de kerk. „Omdat
geestelijke verzorging een recht is,
krijgen de jongens daarvoor alle
ruimte", zegt Ineke van de Par. „Het
is niet zo dat het een voorrecht is dat
zij moeten verdienen. In de overwe
ging probeer ik aan te sluiten bij de
noden van de jongens. In dit werk
heb ik de kracht van Psalmen ont-
Je moetje voorstellen
dat wie hier komt altijd
iemands zoon is
dekt. Ik raad hen aan Psalm 1 en
Psalm 23 uit het hoofd te leren. De
eerste Psalm gaat over de keuze die je
hebt om goed of kwaad te doen, de
tweede Psalm biedt troost en wan
neer je nog eens wordt opgepakt of
alleen in een cel zit, kunnen de woor
den daarvan houvast geven." Elke
week krijgen de kerkgangers een
bloem mee. Dat blijkt van betekenis
te zijn. 'Het is het enig levende in
mijn cel', zei één van hen. Ineke
voert met wie dat wil ook individu
ele gesprekken en ze leidt een bijbel
studieclub. Ondertussen heb ik -
door de tralies heen - uitzicht op wat
Ineke 'de jongens' noemt. Een aantal
koestert zich in de zon. De meesten
zijn tussen de 20 en 40 jaar oud. „Je
moet je voorstellen dat wie hier komt
altijd iemands zoon is", zegt Ineke. Ik
denk aan de toegangscontrole en de
minstens vijf loodzware deuren die
Ineke voor me opende en achter mij
sloot voor ik aan haar bureau kon
plaatsnemen. Alleen dat bezorgt me
al kippenvel, terwijl ik zo weer weg
mag. Hoe goed en populair de geeste
lijke zorg hier is, dit is niet grappig. Ik
zie mijn zoons liever thuis.
vrijdag 8 september 2017
Bedrijvigheid in Vlissingen. Je moet je melden, je mag er gratis parkeren, tweedehands valt er wel wat te doen en Engeland is dichtbij.
FOTO RUBEN OREEL
José Baars schrijft
wekelijks over
religie en kerken in
Zeeland. Kijk voor
haar blog op
pzc.nl/monnikenwerk
José Baars
-Ineke van de Par, pastor
