15
SYRIË OORLOG
Syrië is er nooit bij geweest op een WK
voetbal. Het land dat wordt verscheurd door
oorlog, jubelt nu het zich lijkt te gaan plaatsen
voor het toernooi. Verbroedert voetbal?
Juist nu er al zes jaar wordt ge
vochten tussen het regeringsleger
van president Assad, de islam-ex-
tremisten van IS en al-Qaeda en
talloze andere rebellengroepen,
zou het juist wél kunnen gaan luk
ken. Al hing het lot van de Ade
laars van Qasioun, zoals de bij
naam van het elftal luidt, dinsdag
avond in de uitwedstrijd tegen
Iran aan een zijden draadje. Met
een gelijkmaker in blessuretijd (de
93e minuut!) schoot Omar al So-
mah, uitgerekend hij, Syrië naar de
derde plek in de poule en daarmee
naar de play-offs voor een plek op
het eindtoernooi. Daarin wacht in
oktober als eerste Australië.
Omar al Somah dus, de spits die
na vijfjaar afwezigheid weer zijn
rentree maakte in de Syrische
ploeg. Net zoals Firas Al-Khatib er
weer bij was, ooit dé vedette van
het Syrische voetbal, maar jaren
lang geweerd uit de nationale
ploeg omdat hij de oppositie tegen
president Assad steunde. Tegen
Iran was hij aanvoerder.
Is dat een teken van verzoening
in de modderpoel van het Syrische
geweld? Verbroedert sport zélfs in
Syrië? „Het is ingewikkeld, maar
de meeste Syriërs die ik ken zien
het elftal toch als de ploeg van As
sad", zegt een Syrische vluchteling
in Nederland. De Syrische ploeg is
ook een propagandavehikel voor
de president, die zo aan de wereld
wil laten zien dat hij de situatie in
zijn land meer onder controle
krijgt.
Voetbal in Syrië is ingewikkeld.
De Adelaars spelen hun thuiswed
strijden al jaren niet meer in de
schaduw van Qasioun, de berg
naast Damascus, maar in een bijna
leeg stadion in Maleisië. Buiten
landse selecties mijden Damascus.
Als ze al zouden kunnen komen
vanwege de sancties tegen het re
gime van president Assad.
Wonder
De meeste Syrische internationals
spelen in het buitenland, omdat de
competitie in eigen land na zes
jaar oorlog weinig voorstelt. Van
de andere kant bekeken: mis
schien is het wel een wonder dat
er nog een Syrische competitie is.
Er vinden alleen wedstrijden
plaats in door het leger gecontro-
leerd gebied, maar zelfs in de
zwaar bevochten steden Aleppo
en Homs wordt weer gevoetbald.
Voor sommigen is voetbal ook
een vlucht: de topscorer van vorig
jaar moest eigenlijk in dienst,
maar werd door Defensie uitge
leend aan een van de topclubs in
het land. Internationaal is de situ
atie net zo ingewikkeld: Syrië
mazzelde tegen Iran, een land dat
ook militaire steun aan de regering
Assad verleent.
In de play-offs wacht Australië,
dat als lid van de Westerse (anti-
Assad) coalitie meedoet aan de
bombardementen op IS in Syrië.
En na Australië volgt mogelijk de
VS in de laatste play-offs, de leider
van die coalitie. Wedstrijden vol
geo-politieke gevoeligheden.
Aanvaller Omar Kharbin ver
woordde het na een overwinning
in de kwalificiatie: „Alles wat we
willen is een glimlach op de ge
zichten van de Syriërs brengen."
donderdag 7 september 2017
GO
Slagveld even
vergeten door
WK voetbal
Cyril Rosman
Rotterdam/Damascus
MA. Voor even is de oorlog ver
geten. De bevolking van Syrië
leeft mee met het nationale
voetbalteam richting het WK.
FOTO'S AFP. REUTERS. EPA
