Ik wilde weer
spelen en scoren'
Zelfs de lippenstift was hetzelfde
sportpark "de Liesjes"
13
so
Bij Kwadendamme staat vooral
gezelligheid centraal. Tijdens de
winterstop maken de seniorenle
den gezamenlijk een reisje. „Dat
doen we al een jaar of vijftien.
Vooral bij de oudere leden vlie
gen de anekdotes je rond de oren.
In die weekenden gebeuren
mooie dingen. Het sportieve as
pect staat dan op een héél laag
pitje", lacht De Jonge.
Een aantal jaren geleden stapte
de vereniging over van het zon
dag- naar het zaterdagvoetbal.
Hoewel de publieke belangstel
ling is gedaald, heeft De Jonge
geen spijt van de switch. „In
Kwadendamme is zondag tradi
tiegetrouw de dag van het voet
bal en zaterdag de dag van de
klusjes. Desondanks zijn de kan
tine-inkomsten gestegen. De
mensen blijven nu langer han
gen."
Volgens de secretaris is de club erg
bepalend voor de leefbaarheid in
het dorp. „Je hebt de kroeg, carna
val en de voetbal. Als jongere ben
je hier al snel op de vereniging
aangewezen. Die maatschappe
lijke functie, gepaard met gemoe
delijkheid, is enorm belangrijk."
Intensiever
Ruud de Jonge denkt dat de voet
balvereniging Kwadendamme
haar honderdjarig bestaan niet
meer als 'zelfstandige' zal kunnen
vieren.
„Dat is misschien iets te veel van
het goede." De laatste jaren werkt
de voetbalvereniging samen met
buurman Hoedekenskerke. „Dat
zal waarschijnlijk intensiever
worden. Sterker nog: ik denk dat er
over tien jaar nog maar drie voet
balverenigingen in de gemeente
Borsele zijn."
Aan de ene kant is het jammer,
stelt de ex-speler van de hoofd
macht van Kwadendamme. Aan
de andere kant begrijpt hij de
noodzaak. „Van sentiment kun je
niet leven. Tussen Hoedekens
kerke en Kwadendamme ver
wacht ik weinig gedoe. We rui
ken al een aantal jaren aan elkaar.
De verenigingen hebben onge
veer hetzelfde type mensen."
In de zomer van 2016 verruilde
Bart Deprez toenmalig eersteklas
ser Goes voor ASWH. Toen zijn
overstap bekend werd gemaakt,
was de club uit Hendrik-Ido-Am
bacht een hoofdklasser, maar via
de nacompetitie promoveerde het
vervolgens nog naar de derde di
visie. „De stap van de eerste klasse
naar dat niveau heb ik misschien
wel een beetje onderschat", ver
telde Deprez zaterdag.
In en tegen Hoek had hij zojuist
drie keer gescoord voor zijn
nieuwe club Smitshoek, maar
stond de 24-jarige spits wel met
lege handen. Hoek trok met 5-4
aan het langste eind. Deprez
baalde van de nederlaag, maar be
kende ook dat drie keer scoren
eindelijk weer dat gevoel had op
geleverd dat een spits wil voelen.
„Vorig seizoen heb ik bij ASWH
in de competitie één goal ge
maakt", vertelde hij. „Ik wilde
weer iedere week spelen en sco
ren."
Bij ASWH moest hij vorig sei
zoen de concurrentie aangaan
met Peter de Lange en Robbert
Olijfveld. „In de voorbereiding
ging het echt nek aan nek", keek
Deprez terug. „Jack van den Berg,
de trainer, koos voor die twee. Dat
ÉL.
was zijn goed recht. Wat denk je?
Schieten ze er in de eerste acht
wedstrijden allebei zeven in. Dan
heb je weinig te zeggen als je op de
bank zit. Ik heb toen wel een dipje
gehad, dat had ik nog niet meege
maakt."
Hij is er, weet hij nu, mentaal
sterker van geworden. „Het is so
wieso een leerzaam jaar geweest
bij ASWH. Het was een mooie er
varing, alleen wilde ik graag weer
iedere week spelen." Hij werd ge
polst door onder meer Hoek maar
koos voor Smitshoek. „Hoek is
voor mij niet aan te reizen. Ik
woon en werk in Rotterdam en zit
Ik houd namelijk
wel van een beetje
gezelligheid, dat
zullen veel mensen
in Zeeland wel
weten
daar goed. Ik heb wel gekeken wat
voor club Smitshoek is. Ik houd
namelijk wel van een beetje gezel
ligheid, dat zullen veel mensen in
Zeeland wel weten. Bij Smitshoek
werken ze min of meer volgens
dezelfde visie als bij mijn oude
club Kloetinge. Veel eigen jon
gens, spelers van buitenaf die
vooral in de as spelen, maar zon
der astronomische bedragen te
betalen."
Smitshoek bleef afgelopen sei
zoen via de nacompetitie, waarin
het met onder meer Kloetinge af
rekende, in de hoofdklasse. Dit
seizoen hoopt de club goed mee te
kunnen draaien. „Ik vind het heel
lastig om in te schatten wat wij in
deze klasse kunnen bereiken", al
dus Deprez. „Ik ken de meeste
ploegen nog niet. Ik hoop zelf dat
ik kan blijven scoren. Dan moet
dat echt wel punten op gaan leve
ren."
Het project 'dressuur voor viertal
len' werd zo voor de tweeling
Chantal en Jessica Nijpjes een ecla
tant succes. Tijdens het Nederlands
kampioenschap in Ermelo behaal
den ze dit weekeinde twee zilveren
medailles. En dat in een discipline
waarop ze zich nog maar een half
jaar hebben toegelegd. „We moeten
de koppen nog bij elkaar steken",
zegt Chantal Nijpjes, „Maar dit
smaakt naar meer."
Dressuur voor viertallen is in
Zeeland een weinig beoefende tak
van sport. In de winter borrelde bij
de zussen uit Sint-Laurens het idee
op om het op te pakken. Kosten
noch moeite werden gespaard. „Als
Als we het zouden
doen, wilden we er
ook tot in de perfectie
voorgaan
we het zouden doen, wilden we er
ook tot in de perfectie voor gaan.
We hebben de juiste combinaties
gezocht, fanatiek en qua niveau bij
elkaar passend, en veel getraind."
Het viertal in de M-klasse be
stond bijvoorbeeld uit twee bruine
en twee witte paarden. „Dat gaf
zo'n mooi beeld. Zeker als ze in een
oefening eerst uit elkaar liepen en
vervolgens bij elkaar kwamen." Het
kwartet in de L-klasse bestond uit
donkere paarden en het Z-viertal
uit bruine. „Als je zelf meerijdt,
krijg je dat niet zo mee, maar wel
toen ik het later op videobeelden
zag. Echt mooi."
Het NK is voorlopig het hoogste
podium waarop deze discipline be
oefend wordt. Internationale toer
nooien zijn er niet. „Hopelijk ko
men die nog 's. Dressuur is vanaf
het beginstadium een individuele
sport. Er zijn wedstrijden waarbij
individuele resultaten worden op
geteld en een team of stal kan win
nen. Maar we hopen dat we ande
ren hiermee een beetje hebben
geënthousiasmeerd."
Voor de leerlingen uit het team-
Nijpjes heeft de deelname ook indi
vidueel voordelen, denkt Chantal.
„Je bent nog meer met jezelf bezig,
want er komt nog meer kijkwerk
bij kijken dan normaal. Daar word
je alleen maar beter van. We nemen
nu even rust en gaan overleggen
hoe we verder gaan. Maar ik denk
dat we Zeeland op de kaart hebben
gezet."
dinsdag 5 september 2017
je soms rond de oren
A In de zwart-wittijd werd er op sportpark De Liesjes in Kwaden
damme al volop gevoetbald, foto archief kwadendamme
Barry van der Hooft
Hoek
A Bart Deprez. fotocorvos
- Bart Deprez
De amazones leken wel kopieën
van elkaar. Ze droegen dezelfde
kleding, dezelfde cap, dezelfde
handschoenen, hun paarden
hadden dezelfde neusriem, het
zelfde zadeldek. Ja, zelfs de lip
penstift van de amazones was
hetzelfde. „Roze-oranje-achtig",
lacht Chantal Nijpjes. „Het werd
wel gezien, want voor de pre
sentatie kregen we een 9,5."
Rudy Boogert
Sint-Laurens
- Chantal Nijpjes
A De stal Nijpjes ging synchroon naar zilver, foto chantal de later
