14 ZEELANI
Nog geen zicht
op onderzoek
Zelden stond de wereld van de
duivenmelkers zo op
zijn kop als de afgelopen weken. De valsspelerij
van Waalwijker Wim Snels schokte
postduivenminnend Nederland.
Hoe kon het zover komen? En vertelt Snels de
hele waarheid? Een reconstructie.
li
zv
aar stond hij dan, op
een verlaten dijkje in
Waalwijk-west. Henk
Lugters uit Kaatsheu
vel, voorzitter van
Midfondclub de
Langstraat, kon het
zelf ook bijna niet geloven. Hij was op
spionage-missie, nota bene bij zijn eigen
secretaris, Wim Snels. Dat het zover
moest komen.
Er zat niets anders op, had Lugters be
sloten. Gék gebeld werd hij door collega
duivenmelkers. Allemaal hadden ze zo
hun bedenkingen over de prestaties die
'snelle Snels' de laatste jaren met duiven
boekte. Het klopte niet. Het klop-te niet.
Lugters hanteerde een simpele tactiek.
Op wedstrijddagen ging hij op het dijkje
staan, hield het luchtruim in de gaten, en
als de eerste duif van Snels het hok be
reikte, keek hij op zijn horloge en noteerde
de tijd. Die vergeleek hij vervolgens met
de uitslag van de wedstrijd. Wat bleek:
„Het klopte altijd niet. De eerste duif van
Snels was op papier telkens eerder binnen
dan in het echt." Na een paar solitaire
spionage-missies vroeg Lugters er een col
lega bij, om een getuige te hebben. Het re
sultaat was steeds hetzelfde. Misse boel.
„Een keer zat er wel vijf minuten tussen.
Dat is veel in de duivensport."
Lugters was niet de eerste die de hemel
boven het huis van Snels tijdens vluchten
consciëntieus monsterde. Wout Spierings,
die hemelsbreed nog geen tweehonderd
meter bij Snels vandaan woont, deed het
al langer. „Bij normale wind moet ik zijn
duiven, die altijd uit het zuidwesten ko
men, kunnen zien overvliegen. Maar
steeds als mijn duiven binnenkwamen,
had ik bij Snels nog niks zien landen.Toch
eindigde hij in de uitslagen steeds boven
mij. Dat maakte me razend."
Snels en Spierings hebben een verleden.
i
ii—iiji i —iiw
Wat heet: „Ik gun Snels het licht in de
ogen niet", zegt Spierings onomwonden.
Hij werd in 2004 geroyeerd als lid van PV
de Postduif, na een conflict over clubre-
gels. Snels sloeg ook toen al de voorzitters
hamer die hij drie weken geleden met het
schaamrood op de kaken inleverde. Spie
rings zou in 2004 een mede-clublid heb
ben bedreigd. Hoewel de Nederlandse
Postduivenhouders Organisatie (NPO)
hem na een aantal hoorzittingen van die
blaam zuiverde, werd het royement door
gezet. Boze tongen beweren dat Snels co
de als wat bot bekend staande Spierings
voornamelijk weg wilden hebben van
wege zijn resultaten: die zette zijn col
lega's zo'n beetje iedere vlucht op hun
nummer. Snels zegt de onverkwikkelijke
zaak destijds naar eer en geweten te heb
ben opgelost. „Maar als voorzitter was ik
voor Wout natuurlijk de kwaaie pier."
Spierings en vele anderen zagen in mei
2015 iets geks gebeuren. Het was bij een
vlucht vanuit het Franse Creil, ruim 300
kilometer, 25.578 duiven. In de uitslag ein
digde Snels met zijn eerste duif ruim een
half uur vóór zijn eerste concurrent, die
nota bene zuidelijker, in Tilburg, woonde.
De duif zou met een raketsnelheid van
meer dan 2221 meter per minuut naar
Waalwijk zijn gezoefd. Opmerkelijk? „On
mogelijk zelfs, als er ruim 25.000 duiven
meevliegen", weet Spierings. „Snels heeft
zich toen eigen beweging uit de uitslag
geschrapt. Sindsdien ben ik hem in de ga
ten gaan houden."
Bekend is dat Snels veelvuldig belde met
collega-melkers die eerder op de route za
ten. Zijn jouw duiven er al? Met de nodige
argwaan kun je je voorstellen hoe hij als
ervaren duivensporter vervolgens aan het
rekenen sloeg. Zo laat in Chaam: wanneer
zouden ze dan bij mij in Waalwijk kün-
nen zijn? Zo zou het volgens diverse bron
nen ook zijn gegaan met die vlucht uit
Creil, toen hij ruim een half uur 'te vroeg'
Ik heb intern toegegeven
dat ik twee keer in de fout
ben gegaan. Maar ik ben
geen notoire fraudeur?
klokte. Een collega zag hangend aan de te
lefoon 'live' een duif binnenkomen, Snels
dacht tactisch in te klokken, maar hoorde
later van zijn 'tipgever' dat het daar om
een nagekomen duif uit een eerdere
vlucht bleek te gaan. Ai.
Niet waar, houdt Snels vol. De bewuste
duif was uit de mand ontsnapt en daar
door eerder weg dan de rest. „Dat gebeurt
vaker. Ik heb het in overleg met de wed
strijdleiding opgelost." Ook dit maar even
Het klopte altijd niet. De
eerste duif van Snels was
op papier telkens eerder
binnen dan in het echt
natrekken: het verweer van Snels klopt
niet, zegt de wedstrijdleiding. De manden
uit Waalwijk werden destijds nog grondig
gecontroleerd. Er bleek niets kapot: daar
kon geen duif uit ontsnapt zijn.
De duivensporters vormen een wat
merkwaardig volkje. Enerzijds is de duif
voor de meestal wat oudere hobbyisten
een bindende factor die leidt tot vriend
schappen voor het leven, anderzijds is het
een wereldje dat bol lijkt te staan van de
kift en conflictjes. Dat laatste is verklaar
baar: wie goed scoort ontvangt niet alleen
eer, bloemen en medailles, maar kan ook
goed verdienen. Insiders fluisteren dat
Wim Snels zijn jonge duif die vorig jaar
hoge ogen gooide in landelijke klassemen
ten voor meer dan tienduizend euro heeft
verkocht. Elfduizend, zegt de een. Vijf
tienduizend, denkt de ander te weten. Het
is nogal wat. Valsspelen is dan ook een ab
solute no go onder duivensporters. Er
wordt zelden iemand betrapt.
Lugters, de dappere dijkspion, stapte
met zijn bevindingen naar het bestuur
van Brabant2000, een van de elf afdelin
gen van de NPO. Samen concludeerden ze:
dit is zeer zorgwekkend, maar het is geen
bewijs. Daarom werd de val opgezet -
voorzitter Wim Jongh van Brabant2000
noemt het liever een extra controle - waar
Snels op 13 augustus met open ogen in
tuinde. Terwijl zijn eigen duif in Frankrijk
werd achtergehouden in de mand, regis
treerde Snels 'm thuis met zijn losse chip
doodleuk als allersnelste. Een heterdaadje.
Snels kon dan ook niet anders dan beken
nen. Dat gebeurde in het clubhuis van De
Postduif in Waalwijk, in het bijzijn van de
achtergehouden duif. Het moet een dra
matisch tafereel zijn geweest.
Wat veel duivenhouders steekt, echt
enorm steekt, is dat Snels in de media bij
hoog en bij laag volhield dat zijn faux pas
eenmalig was. Een leugen, weten zij zeker.
De mea maxima culpa die zijn voorma
lige duivenvrienden willen, gaan ze van
Snels niet krijgen. Wel past hij zijn verhaal
nu iets aan: hij is twéé keer in de fout ge
gaan, niet één keer. „Dat heb ik intern ook
meteen toegegeven." Maar dat hij een no
toire fraudeur zou zijn: „Nee, dat is echt
niet zo. Absoluut niet waar."
Verder gaat het met Snels 'niet goed'.
„Mijn gezin en ik hebben het er heel
moeilijk mee. Het is nu in onderzoek (zie
kader, red.), dus dat wachten we maar af."
'Als je jouw Witpen of Sproetkop aan
ziet komen vliegen, gaat de adrenaline
door je lijf, verklapte de Waalwijker in
november 2011 aan een verslaggeefster. Er
gens werd de adrenaline Wim Snels in de
jaren die volgden te veel. Hij zag ze vlie
gen, terwijl ze helemaal niet vlogen.
dinsdag 5 september 2017
Adrenaline nekte de 'snelle Snels'
Chris van Mersbergen
Waalwijk
De Nederlandse Postduivenhouders Organi
satie (NPO) heeft de zaak-Snels neergelegd
bij het Instituut Sportrechtspraak (ISR). Het is
niet bekend wat de status van het onderzoek
is. „Daar hebben we geen zicht op", zegt
Frank Marinus van de NPO. „Maar daar zal
nog wel wat tijd overheen gaan."
Snels wachtte de resultaten van het ISR-on-
derzoek niet af. Hij legde direct na het bekend
worden van de fraude zijn functie als voorzit
ter bij PV De Postduif, Rayon 4 van afdeling
Brabant 2000 en secretaris bij Midfondclub
de Langstraat neer.
Wim Snels won in zijn lange carrière, die al
startte in 1968, vele prijzen. Alleen in 2016 al
werd hij nationaal 1e hokkampioen aangewe
zen en had hij de derde beste jonge duif. Dit
jaar gooide hij landelijk hoge ogen in het
klassement van de 'allerbeste midfondduiven'.
Betrapte duivenmelker Wim Snels zag zijn duiven vliegen, terwijl ze helemaal
niet vlogen, illustratie john back
- Wim Snels
- Henk Lugters
