'KUN JE NIET BETER OVER DE SLECHTE BETALING VAN ACTEURS SCHRIJVEN?' over allerlei dingen geprutteld. Dat het interview beter in een café had kunnen plaatsvinden dan in zijn strandhuisje in IJmuiden. „Ik heb je hier wel uitgeno digd, maar dit is niet zo fijn. In mijn privésituatie sta ik normaal 'uit' en nu moet ik 'aan' staan." Dat de vragen te dwingend zijn. „Je blijft maar doorgaan over die Telfort-vergoeding, maar ik maak zelf uit wat ik zeg, ik hoef jou niet te pleasen." Dat hij zelf de draad kwijt raakt. „Als ik moest 'biechten' bij Wie is de Mol?, zeiden ze ook steeds: Patrick, maak je zin eens af." En dan, midden in een overpeinzing over acteren: „Maar wat vind jij eigenlijk van mij?" Na een gesprek van zo'n drie uur (over schrijding: anderhalf uur) neemt hij na zessen in het zand voor het witte huisje afscheid. Zijn dochter hangt inmiddels op zijn rug, hij zweet een beetje, het petje gaat even af. „Dit was wel chaotisch, hè. Kan je er nog iets van maken?" 15.17 uur. Hij zet thee, legt stroopwafels op een schoteltje, eet er twee en schuift het schoteltje van zich af. Oké. Die Telfort-man. Daar kan iedereen van alles van vinden, maar hij, Patrick Stoof, is er écht blij mee. Even heeft hij getwijfeld. „Ik had al best wat commer cials gedaan. Voor Mora, De Amers- foortse, McDonald's, en had net bedacht dat ik ermee zou stoppen. Maar ik vond die ex-miljonair meteen sympathiek. En ik was gevleid dat ze mij wilden: ze hadden al 61 kandidaten afgewezen." Mensen moeten wel doorhebben dat het meer is dan een wasmiddel aanprij zen. „Ik zie het zelf als een minispeel- filmpje van dertig seconden waarin ik echt moet spelen. Ik moet er iets geloof waardigs van maken, iets aardigs, want van een lui koop je geen telefoonabonne ment. En ik mag er mijn eigen dingetjes in stoppen. Dat stukje in 'Van een X5 naar Lijn 5' dat Hans net de verkeerde kant op kijkt en bijna door de bus overhoop wordt gereden? Dat is zo'n timing dinge tje van mij." Werk toetst hij aan de drie p's uit zelf hulpboeken: poen, plezier, prestige. „Alles moet aan twee van de drie vol doen. In Wie is de Molzat plezier en pres tige. En Telfort vind ik leuk én levert me een vast jaarcontract op. En, nee, hoeveel geld dat dan is, zeg ik dus zéker niet, want dan is het weer: nou ja, dat hij zóveel krijgt voor zó'n filmpje. Maar ik kan je wel zeggen dat het me de vrijheid geeft af en toe nee te zeggen tegen rollen die ik niet leuk vind." „Dat ik een dikke, ongezonde man bij een dokter moet zijn waar de dokter dan een grap over kan maken, maar waar voor mij niks anders in zit dan die dikke onge zonde man." „Het was in 2011, toen we begonnen, nog helemaal niet het idee er een lange reeks van te maken. Het moesten twee filmpjes zijn, klaar. Maar Telfort wil er maar mee door. En dan komen die filmpjes ook nog eens primetime bij een grote voetbal wedstrijd voorbij, dus dan is het logisch dat steeds meer mensen me daarvan kennen. „Maar ik heb zat ander werk en ik vind BN'er zijn geen straf. Laatst nog. Toen ik met mijn vrouw een vloer aan het uit zoeken was in Vriezenveen. Staan er twee pukkelige jongens echt te trillen omdat Paspoort Patrick Stoof ze met mij op de foto willen. Pierre Bokma - een hele, hele goede acteur - heeft me er in De Smoeshaan, het Am sterdamse theatercafé, zelfs weieens over aangesproken. 'Ik vind die reclame zó leuk', zei hij. Dat lijkt me sterk, zei ik. Werd-ie kwaad, want hij méénde het. „Maar kun je niet beter eens over de fokking slechte betaling van acteurs schrijven? Dat mensen maar denken dat we slecht beloond kunnen worden omdat acteren zo leuk is? Nee, geen onderwerp?" 15.55 uur. Hij staat op, zet zijn rechterbeen op de keukenstoel en blijft zo een kwartiertje naar buiten kijken. Hebben anderen dat ook weieens? Dat ze zich slecht gecast voelen in hun eigen leven? Want dat had hij dus. In Veghel, het plaatsje bij Den Bosch waar hij op groeide. „Nu is het een soort culturele hoofdstad, maar in mijn jeugd was het doe-maar-zo-gewoon-mogelijk. Hoe erg ik dat vond, merkte ik pas toen ik met 21 jaar tussen de theatermensen in Amster dam belandde - allemaal gekke, creatieve, mooie mensen - en direct dacht: dit is thuis." Hij was vroeger een uitgelaten jongetje dat niks met school had en het liefst thuis poppenkasten en spookhuizen bouwde. „Ik wist al jong dat ik acteur wilde wor den. Waarom, geen idee. Alleen dat ik op een gegeven moment doorhad dat die mensen op tv niet zichzelf waren, maar dat ze iemand speelden, en dat ik dat wilde. Thuis vonden ze het prima. 'Als je maar gelukkig wordt.'" Na de basisschool kreeg hij advies voor mavo-havo, maar hij bleef zitten, en het werd uiteindelijk lbo, 'een soort huis houdschool'. „Ik mocht kiezen: dat of lts. Dat laatste wilde ik niet, want ik was een waver, je weet wel, kistjes, zwarte kleren, van die hoge haren, The Cure. En op de lts zaten van die jongens, man, die had den me gewoon gelyncht." Hij vertelde zijn lbo-mentor over zijn artistieke aspiraties en die concludeerde monter dat hij dan het beste de richting 'verkooptechniek' kon doen. „Ik haalde 9's voor cadeautjes inpakken, maar verder moesten de leraren me continu matsen, anders had ik het lbo niet eens gehaald." Wat voor rollen zijn dat? Ben je door Telfort niet bang een soort Harry Piekema te worden, die AH-acteur? Geboren 27 juli 1967 in Tiel. Opleiding Lbo, Theatervor- mingsklas Amster dam, Theater school Amsterdam (opleiding theater docent). Loopbaan Begint als gast regisseur aan de Academie voor Kleinkunst, werkt daarna als drama docent aan het Nieuwer Amstel College en als ac teur voor trainin gen. Gaat de bühne op en wint in 1993 Cameretten. Als tekstschrijver werkt hij mee aan onder andere Ook dat nog en Kop spijkers. Regisseert verschillende voorstellingen van Plien Bianca. Acteert in Lang, leve de Koningin KopspijkersSingle, New Kids Turbo, Dik Trom en Van God Los. Is bij het grote publiek vooral bekend van zijn rol als ex- miljonair Hans in de Telfort-reclame (winnaar Gouden Loekie 2012) en van zijn mollenrol in Wie Is De Mol? 2011. Privé Woont samen; een dochter (10 jaar). Maar je was dus geen hufter. Dat die leraren dat voor je deden. 101 zaterdag 2 september 2017 WG

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2017 | | pagina 98