WEER EVEN THUIS
a
WÊËm
mm
mmpR: m
19
Een dienstwoning aan de veerhaven van Perkpolder. Lenny Kammoun-Mast had er
een onbezorgde jeugd: „Het was net alsof alles mocht."
m:k!> mi
v-s mmm
'tv -;k.
:^r -.r
Jarenlang zag Lenny Kam-
moun-Mast de auto's de
boot op- en afrijden op de
veerhaven van Perkpolder.
Vader Mast werd daar in
1940 benoemd tot agent van de PSD -
de Provinciale Stoomboot Diensten -
op de Westerschelde. Hij kreeg er een
nieuwe dienstwoning voor zijn ge
zin, aan de rand van het veerplein.
Daar werd Lenny geboren, eind 1944.
Ze zou er twintig jaar wonen.
Het katholieke gezin Mast was met
elf kinderen ook voor die tijd wat
men noemde kroostrijk. „Mijn moe
der wilde graag veel kinderen, een
trouwboekje vol", vertelt Lenny.
„Daar konden twaalf namen in wor
den bijgeschreven. Het werden er elf.
Acht werden er geboren in Hans-
weert, waar mijn vader toen goede
renklerk voor de PSD was. In Perk
polder kwamen er nog drie bij."
Tegenwoordig woont Lenny in
Middelburg. Maar ze gaat nog graag
in Perkpolder kijken. Het huis staat
Mijn moeder wilde
graag veel kinderen,
een trouwboekje vol
er nog steeds en wordt antikraak be
woond. „Ik heb daar een prachtige
jeugd gehad. Als ik eraan terugdenk,
is het net of toen alles mocht. Met
kerst mocht je je onder de boom ver
stoppen. We hadden een grote zolder
waarop we speelden. Mijn vader was
een beetje eigen baas, hij kon koffie
drinken en soms ook koken als het
hem uitkwam. Natuurlijk waren er
regels. We mochten aan tafel niet
praten. Elke avond baden we de ro
zenkrans op onze knieën."
De boot maakte een vast onderdeel
uit van haar jonge jaren. Ook omdat
ze haar vader altijd in uniform zag lo
pen. En verder: „Op onze meidenka
mer hoorde je om half vijf 's och
tends de vrachtwagens optrekken.
We konden ze de boot zien oprijden.
Als het flink hoog water was, zag je
altijd mensen van de boot komen die
medepassagiers op hun rug namen
omdat die anders natte voeten zou
den halen. Bij mistig weer liep mijn
vader met de misthoorn naar het wa
ter, zodat de veerboot kon horen
waar de fuik was. Die misthoorn was
een kastje met een slinger, het
maakte een loeiend geluid."
De Schelde was er altijd en zorgde
voor herinneringen die nooit meer
weggaan. „Met de watersnood van
1953 zag ik een frietkot voorbijdrij
ven, dat was wel even schrikken. Als
kind besefte je niet hoe erg het was,
we moesten er eigenlijk om lachen.
De poes lag bij mijn moeder en zus
sen in bed, van bangigheid deed ze
haar behoefte. Ook dat vonden we
heel grappig. Later begreep ik dat het
water niet nog een kwartier langer
had mogen stijgen, want dan waren
we allemaal verdronken."
Zwemmen
„De strenge winter van 1956 was een
belevenis, omdat er volop ijsschotsen
in de Schelde lagen. We hebben erop
gestaan. Ik ben een havenkind, ik
houd van water. Zwemmen, dat de
den we volop. Ik heb het mezelf ge
leerd. Mijn broers werden aan een
touw vanaf de veerbrug in het water
gelaten. Voor mijn ouders was
zwemmen belangrijk. Mijn oudere
zusje Annie was twee jaar, toen ze
haar kwijt waren. Ze vonden haar,
drijvend in de haven, heel rustig. Dat
maakte wel indruk", vertelt ze. „We
zwommen net achter de havendijk.
Richting Terneuzen noemden we de
drukke kant, richting Walsoorden
was de stille kant, daar zaten altijd
minder mensen."
Vader Mast stierfin het harnas, zo
als dat heet. Op 3 juli 1964 stond hij
aan de boot te controleren, toen hij
plotseling onwel werd en overleed.
Een jaar later verhuisde het gezin
naar Kloosterzande. Nu is de uitvoe
ring van plan Perkpolder aanstaande,
met een jachthaven, een golfbaan en
huizen. Lenny: „Hopelijk zal ons huis
als een monument blijven staan."
- V - v :-«• ,.;pL'v -
Met de watersnood van 1953
zag ik een frietkot voorbij
drijven, dat was wel even
schrikken
zaterdag 2 september 2017
GO
'Ik ben een havenkind'
Jan van Damme
- Lenny Kammoun-Mast
s
M Lenny Kammoun-Mast voor
de woning op het oude veerplein
van Perkpolder.
FOTO CAMILE SCHELSTRAETE
IJsschotsen op de Schelde,
februari 1956, de derde persoon
van links is Lenny.
-
- Lenny Kammoun-Mast
Heeft u herinnerin
gen aan uw
ouderlijk huis die u
wilt delen en wilt
u weer even terug? U
kunt uw verhaal
doen in 'Weer Even
Thuis'. U kunt contact
opnemen met Ab van
der Sluis: 08801-
30203, chef-
nieuws@pzc.nl.
