Concerten op het Abdijplein: van goed tot memorabel
8
NAZOMERFESTIVALTHEATER BIJ HET AANBREKEN VAN DE DAG
De locatievoorstelling 'Hiroshima mon
amour' was gisteren de vroegste
voorstelling ooit van het Zeeland
Nazomerfestival (ZNF).
Het stuk speelt op de
slikken vóór de dam
tussen de staart van
Zuid-Beveland en
Tholen. En is daarmee
afhankelijk van het tij. Gisteren
was het vroeg laag water, zodat het
aanvangstijdstip om 6.45 uur was
vastgesteld.
Wie gaat er zo vroeg zijn bed uit
om bij een theatrale voorstelling
op de Oesterdam te kunnen
zijn? De ZNF-festivalbus vertrekt
om 5.15 uur vanaf de Dam in Mid
delburg. Met slechts tien passa
giers aan boord. Onder wie het
echtpaar Greetje en Frits Buijten
dijk. Zij maakten een bewuste
keuze: „We hebben op Bruinisse
gewoond. Daar gingen we vaak 's
ochtends om 7 uur met de kinde
ren zwemmen. Vroeg op het schor,
dat was zo mooi. Die sfeer hopen
we weer te treffen."
Jenneke en Willem van den
Broeke uit Middelburg kozen
praktisch: „De voorstelling van
donderdagmiddag was uitver
kocht. Deze vroege mogelijkheid
bleef over. Nu vinden we het wel
heel grappig." Susan van der Beek
en Louis van Mal hoorden in Kle-
verskerke hun wekker om 4 uur
aflopen. Ze zeggen: „Deze vrijdag
kwam ons het beste uit. De zon
zien opgaan geeft een extra di
mensie."
Dat geldt ook voor Ineke van
Doormaal en Ton Thiebosch: „We
nemen ons wel meer voor om
vroeg op te staan om de natuur te
zien ontwaken. Dat komt er nooit
van. Nu met dit programma dach
ten we: dit gaan we doen."
Als de bus rond 6 uur arriveert
op het recreatiepark Waterrijk,
blijkt dat er nog ruim 100 toe
schouwers met eigen vervoer zijn
gekomen. Met hulp van verkeers
regelaars kan de groep probleem
loos de op dat tijdstip al drukke
N659 oversteken. ZNF-medewer-
kers hebben in alle vroegte 200
stoeltjes in een rij op de dijk gezet.
Voor bijna alle bezoekers ligt er
een fleece deken, waarmee de nog
niet opgewarmde ochtendbries
kan worden getrotseerd. Als de
voorstelling begint, piept de zon
schuin achter de toeschouwers
over de dijk. Die gaan op in het
hoorspel, dat hen via een uitge
reikte koptelefoon wordt verteld.
Als de voorstelling
begint, piept de zon
over de dijk schuin
achter de
toeschouwers
De Speelmansplaten bieden een
levend schilderij. Met de drie ac
trices en de aangespoelde etalage
poppen. Maar ook met de strand-
lopers, die wit opzwermen in de
opgaande zon.
Na afloop zijn Greetje en Frits
Buijtendijk onder de indruk. Van
de poëtische tekst die ze hoorden.
Maar zeker ook van het schor.
Vooraf was hier en daar wat ge
mopper te horen. Was de muziek-
programmering op het Middel
burgse Abdijplein nog wel zo span
nend als tijdens vorige edities?
Zeker wel. Er viel de afgelopen
week veel te ontdekken. Donder
dagavond kreeg het publiek voor
proefjes van muzikale voorstellin
gen met bekende liedjes, maar in
een ander jasje. Begeleid door een
meesterlijke band, speelde Freek de
Jonge (in eigen woorden: 'een boe
renlul uit Goes, die te blank is voor
de blues') voor het eerst live liedjes
die hij heeft opgenomen onder de
titel Koffers (covers). Dat hij - zacht
gezegd - niet de beste zanger is,
deerde geen moment, vanwege de
meesterlijke hertalingen van liedjes
van onder anderen Leonard Cohen,
Neil Diamond, Bob Seger en Tow-
nes van Zand, waar de passie vanaf
spatte. De Jonge was ongelofelijk
grappig, maar wist zijn publiek ook
te ontroeren. Zijn 'Zeeuwste' num
mer was een vertaling van 'It's a
man's world' van James Brown,
over Bertje, de zoon van bakker
Fraanje, die geen meisje kon krij
gen. Aiieen De Jonge komt daar
mee weg.
Eerder op de avond kreeg Mid
delburg de primeur van liedjes uit
de voorstelling Een tip van de sluier,
die in november de Nederlandse
theaters in gaat. Onder regie van
Leonie Jansen vertolkten Sjors van
der Panne, Jim de Groot (de zoon
van), Josee Koning (zijn derde
vrouw) en Izaiine Caiister de liedjes
van de vijftien jaar geleden overle
den Lennaert Nijgh - hofleveran
cier van onder anderen Boudewijn
de Groot en Rob de Nijs.
Dat was een feest der herken
ning, want het zijn bijna allemaal
klassiekers. Ze kregen een nieuwe
dimensie, omdat ze vaak meer
stemmig werden gezongen.
'Avond' kreeg meer kleur, 'Strand'
ging helemaal op de schop, in
'Malle Babbe' werd duidelijk wat er
in een theater mogelijk is met vier
vertolkers en 'Meneer de president'
werd in de uitvoering van Jim de
Groot - die voor de gelegenheid zijn
lange haren losmaakte - een roek-
song waarvoor Pearl Jam zich niet
zou schamen.
„Ik ben kapot", verzuchtte Diggy
Dex de avond daarvoor, op het mo
ment dat zijn optreden bij het Zee
land Nazomerfestival ruim een uur
onderweg was. De rapper zei het
met een glimlach, maar zijn woor
den wekten geen verbazing. Hij is
zo iemand die op het podium alles
geeft. En daar ook maximaal resul
taat mee boekt. Als de onbetwiste
'master of ceremony' regeerde hij
over het Abdijplein. Halverwege
ging hij met zijn hele band het pu
bliek in om daar bijna a capella 'Jaar
of 4' te zingen. Een prachtig gezicht,
met die neerdaiende regen, waar
niemand zich om bekommerde.
De dinsdag en de maandag waren
minder memorabel, maar de for
mule van deze gratis avonden blijft
aantrekkelijk: kom gewoon het
plein oplopen en laat je verrassen.
Zangeres Joia en de band The
Brahms ontpopten zich als arties
ten die de belofte voorbij zijn, hun
voorprogramma's Charl Delemarre
en Isabel Provoost lieten horen dat
ze eraan zitten te komen.
zaterdag 2 september 2017
Opgaande zon
geeft het stuk
extra dimensie
FOTOS LEX DE MEESTER
Greetje en Frits Buijtendijk: op zoek naar het gevoel van het vroege schor.
Het publiek arriveert als de zon net opkomt.
Jan van Damme
Om 4 uur worden poppen op het schor gelegd.
Voorzien van fleece dekens, het was nog fris.
Het festivalhart van het Zeeland
Nazomerfestival klopt nog
volop. Ook dit jaar was een gang
naar de concerten op het Abdij
plein elke avond de moeite
waard.
Rolf Bosboom
Ernst Jan Rozendaal
Middelburg
Lees op pzc.nl het verslag van gis
teravond. Vanavond (21.00 uur)
staat Di-Rect op het Abdijplein.
Freek de Jonge.
FOTO DIRKJAN GJELTEMA
