'THERAPIE IS NIET:
HET WAREN ZES
FIJNE WEKEN, HIER
IS JE DIPLOMA'
vrij goed leven. Dit is wel vage shit hoor.
Gaan mensen dit lezen?"
17.48 uur. Zijn telefoon op tafel bibbert. Hij
pakt hem op. „Zo laat al?"
Hij heeft een cv vol bijrollen. Interes
sante, uitdagende, geweldige bijrollen,
maar toch: bijrollen. En dat ligt niet aan
hem, want hij hunkert naar een dragende
rol in een dijk van een tragikomische film
als - om maar eens een favoriet te noe
men - Happiness (Amerikaanse film uit
1998, red.). „Ik zou zó graag eens een
karakter van A tot Z spelen."
Maar, feit, de hoofdrollen in het door
hem gekoesterde genre blijken keer op
keer gereserveerd voor jonge afgetrainde
collega's. „De Barry Atsma's van de we
reld, zeg maar. Likeable. Makkelijk te ver
kopen. Zo'n dikke oude man als ik krijgt
die rollen niet. Zelfs voor een oude dikke
Poolse hoer casten ze nog liever Chantal
Janzen dan een oude dikke vrouw."
„Slecht voorbeeld, want heb je énig idee
hoe lang Martin van Waardenberg (ac
teur/scenarioschrijver, red.) met dat plan
heeft geleurd? Meer dan tien jaar. In de
Engelstalige landen gaat het anders. Daar
kon zo iemand als Philip Seymour Hoff
man (Amerikaanse acteur, 1967-2014,
red.) wel doorbreken. Toen ik hem zag,
een zweterige, oudere man, dacht ik: er is
plek in Hollywood voor iemand als ik."
„Ik heb mezelf in een van mijn visioenen
weieens voor zo'n groot houten huis met
veranda in Amerika zien staan. Maar
zoiets gaat mij natuurlijk niet 'overko
men' zoals het zo'n jonge mooie actrice
als Carice van Houten 'overkwam'. Ik zal
het moeten willen, en ik wil het ook.
Grappig dat je erover begint, want dit is
dus zo'n dingetje waarover ik mediteer.
Het zou zomaar eens kunnen dat ik over
tien jaar dit interview nog eens met je in
LA doe. Of praat ik nu poep?" 41
Maar zo'n film als De Marathon dan?
Daar zaten weinig Barry Atsma's in.
Wat let je?
WG
magazine 13
