14 ZE
In het atelier
Het is een atelier, een
werkruimte. Zie de
ezels. Zie de lichtkoepels
en de daglichtlampen.
Maar zo ruim, en zo netjes opge
ruimd alles, met een hele serie ta
fels in het midden. Inderdaad. Hier
worden ook cursussen tekenen en
schilderen gegeven. De kunstena
res zegt: „Ik geef les. Eigenlijk bied
ik meer een open atelier. De cur
sisten bepalen hun eigen route, ik
begeleid ze individueel."
We zijn te gast bij Leontien
Hooij. Rij naar de Oostkerk in
Middelburg en je vindt haar. Adres
Breestraat, maar de ingang is om
de hoek in de Lazarijstraat. Een
hele reeks zee- en waterschilde
rijen aan de wand geeft een goede
indruk van wat ze maakt. „Zee
land", zegt ze, „zee en strand, daar
ontkom je hier niet aan." De laat
ste tijd werkt ze meer abstract.
„Soms word je gek van die Zee
landwerken. Dan heb ik er be
hoefte aan om het naturalisme los
te laten en abstract te werken. Die
afwisseling vind ik fijn."
In 1955 geboren in Bennebroek
bij Haarlem. Tekenen zat er al jong
in. Ze laat een vogel zien, in Oost-
Indische inkt: „Heel fijntjes en il
lustratief, met veel geduld ge
maakt, mooie overgangen maken
van donker naar licht kost tijd, het
is heel ambachtelijk." Haar ouders
boden ruimte, letterlijk: onder
hun huis lieten ze een atelier uit
graven. Kunstacademie Sint Joost
in Breda kon hun goedkeuring
wegdragen. Mits hun dochter niet
voor de afdeling 'schilderen en
monumentaal' koos. Nee, publici-
teits- en grafische vormgeving
vonden ze wel wat, daarmee kon je
later vast een boterham verdienen.
„Ik zag dat zelf ook zo", zegt de
kunstenares,bovendien had ik
wel wat met typografie, kaligrafie,
het ontwerpen van logo's. Ik heb
enorm genoten van de opleiding."
Na haar afstuderen in 1978
werkte Leontien Hooij enkele ja
ren freelance als grafisch ontwer
per. In 1980 besloot ze een lesbe
voegdheid te halen, ze volgde de
lerarenopleiding tekenen en
handvaardigheid. Van 1984 tot
1993 gaf ze les op de bovenbouw
van de Vrije School. Daarna was ze
nog tien jaar als docent verbonden
aan het Middelburgs Instituut
Kunstzinnige Vormgeving.
Begin jaren tachtig koos ze met
haar man voor Middelburg. Aan de
wand heeft ze geschilderd portret
van hem hangen, hij is in 2011
overleden. Over die standplaats
keuze zegt ze: „Die stad bekoorde
ons wel. We waren er een enkele
keer doorheen gefietst. De zee,
denk ik. En je hebt er heel veel
'buiten'. Onze kinderen zijn hier
heel fijn opgegroeid."
In 1992 betrokken ze de woning
aan de Breestraat, met het voorop
gezette plan om aan huis les te
gaan geven. De bewoners voor hen
hadden het open achterplaatsje al
dichtgemaakt. Die ruimte is nu
het atelier annex cursuslokaal.
Uit de tekenkast - overgenomen
van de Vrije School - haalt ze een
stapel werk om te laten zien waar
ze mee bezig is geweest. Portret
ten - soms heel close - figuratief,
abstract. Schilderen doet ze tegen
woordig met acrylverf. Ze maakte
wel opdrachtwerk in olieverf,
maar had dan 's avonds vaak
hoofdpijn van de oplosmiddelen.
„Schilderen verveelt nooit. Inte
gendeel, als het even niet lekker
gaat, dan kun je het atelier indui
ken. Ik kom er dan weer met een
goed gevoel uit. Als je schildert
ben je zo in het moment bezig...
Daar word ik heel gelukkig van.
Met andere woorden: ik zal altijd
blijven schilderen."
woensdag 30 augustus 2017
Gelukkig in het moment
Jan van Damme
Dit is een serie over
Zeeuwse kunstenaars en
hun werkplek. Vandaag:
Leontien Hooij in Middelburg.
A Leontien Hooij in haar atelier annex leslokaal in Middelburg, fotosmechteld jansen
