Gêên verschil mêer tussen zondag of maandag
ZEELAND 11
Buurten
Streektaal
A
Het Papenblok in
Dreischor staat
nergens op een
bordje, maar het is wel
een buurt die onder die
naam bekend staat bij
de meeste inwoners.
Het bestaat uit vier
dreefjes aan de
Welleweg. Aan elke
dreef staan meerdere
huizen. Vroeger waren
het vlashuisjes.
Riet Remeeus (73)
schuift een boekje
van de kerk onder
de neus van de ver
slaggeefster. Het
begrip Papenblok
staat daarin uitgelegd. Het stamt
uit de zogeheten voorreformatori-
sche periode. Boeren konden een
stuk land legateren aan de kerk en
van de opbrengst kon er een mis
belegd worden op hun sterfdag.
Het Papenblok van toen is niet
meer het Papenblok van nu. De
boerendreefjes zijn eerder woon
erven geworden, maar als je er
komt, heb je nog steeds het gevoel
dat je een boerenhof binnenrijdt.
Aan de dreef van Riet en haar
man Adrie, de vierde dreef vanuit
het dorp gezien, wonen in totaal
zes families. Hun boerderij stond
er als eerste, de andere woningen
zijn er later bijgekomen. En dat
gaat goed, zegt Riet. „We overlo
pen elkaar niet, maar als we elkaar
kunnen helpen, doen we dat altijd.
Zoals toen er een buurman van
een andere dreef in het ziekenhuis
lag. Zijn vrouw had geen rijbewijs
en daarom reden de buren om en
om met haar naar het ziekenhuis.
Als iemand plantjes over heeft in
zijn tuin, krijgen de buren die. En
als onze buren aan deze dreef met
vakantie zijn, zorgen wij voor de
post en de kippen. Andersom zor
gen de buren ook voor onze post
en ons paard als wij weg zijn. Wat
buren betreft, is het hier gewoon
goed."
Maar ook het wonen op Drei
schor bevalt Riet goed. Ze is er ge
boren en getogen en heeft alle
voorzieningen zien verdwijnen.
„Hier is helemaal niets. Geen post
kantoor, je kunt niet pinnen, er is
geen winkel. Dat is allemaal geen
probleem zolang we nog kunnen
autorijden. En als dat niet meer
Hier is helemaal niets.
Geen postkantoor, je
kunt niet pinnen, er is
geen winkel
-Riet Remeeus
kan, blijven we hier nog steeds,
want dan vraag ik de buren of ze
boodschappen willen meene
men", zegt Riet met een knipoog.
Samen met Adrie runde ze een
kleinschalig landbouwbedrijf. Ze
hadden kippen. Tot anderhalfjaar
geleden hadden ze ook een mini-
camping. Op het terrein staat nu
hun paard, een trekpaard. Adrie
rijdt er nu mee voor de kar, maar
heeft vroegers zelfs nog met paar
den het land bewerkt.
Een van die paarden heeft Ed
Dijst, die samen met zijn vrouw
Corrie verderop aan de dreef
woont, nog wel eens uit zijn slaap
gehaald. „Het dier wist hoe het
zijn staldeur moest openmaken. Ik
werd 's nachts wakker, omdat ik
geluid hoorde, maar ik wist niet
waar het vandaan kwam. Het
kraakte enorm. Ik dacht 'ik ga ge
woon kijken' en zo stond er in het
pikkedonker een megagroot sil
houet voor me. Ik maakte de buur
man wakker en die ving zijn
paard, maar een week erna liep het
weer buiten." Ed Dijst glimlacht
als hij eraan terugdenkt.
Verrot
Hij kan nu ook lachen om zijn eer
ste winter aan de Welleweg. „Het
was 1978 toen we hier kwamen
wonen. Het huis was verrot en
overdag kregen we het binnen niet
warmer dan 14 graden. Boven was
het op een gegeven ogenblik 5 gra
den onder nul. We kwamen uit
een prachtig huis in 't Gooi en we
kropen hier met onze vier kinde
ren in een bouwval. Dat hebben
weinig mensen begrepen. Nu zeg
gen ze, 'wat is het hier leuk!' Ik heb
zelf alles gebouwd, veranderd en
aangepast."
Dat leverde ook wel eens scheve
gezichten op, want Dijst was de
eerste die een siertuin aanlegde
tussen de boerenakkers. „Mensen
spraken er schande van, op zulke
goede grond. Ik begreep er niets
van. Alles was hier kaal. Er stond
een perenboom bij Remeeus, ver
der niets. Nog geen struikje." Met
zijn achtergrond als bedrijfsleider
bij een tuincentrum legde Dijst
het Rana natuurpark aan op een
voormalig stuk akkerbouwgrond.
Dat park is nu tot ver in het land,
maar ook bij Zeeuwen en toeristen
bekend.
Ik èn alsmao 'n gevoel as of't
zondag is', zegt de buurman,
'en zeker noe an 'k joe in je
goei goed zie lopen.' Binst leg tie
z'n elektrische 'aogeschère op 't
gaozon en komt op m'n afgelöö-
pen.'t Was op 'n donderdag, 'n
Paor weken geleejen. 't Hos was
nog nat van de dauw. Dat begin je
op dezen tiid van 't jaor te krie-
gen. Trouwens 's aovus kan je 't
ook a goed gaon mérken. Even
voor 'alf tiene spriengen de lan-
tèèrns al an. En dan gaot 't vlug
ee. Ielke dag 'n paor minuten.
Maor toch. Rond alf oest, 15 au
gustus, dan vertrekken de gier
zwaluwen. Altied zö gewist. Die
'èn glad gêên last van een ver-
kêêrd gevoel. Ze vraogen udder
nie af: Is 't noe zondag of maon-
dag, augustus of september? Nêê,
rond die daotum verzaomelen ze
udder en gaon ze de pieste in.
Da's vaste prik.
Da was noe dit jaor ook weer.
Op den i2den vlogen ze nii mêêr
laoge deu de straote, gierend
langs ons 'uuzenblok. Nêê, ze vlo
gen in 'n klatte, zö mao deu me-
kaore. En 'ööge joengen. Je kon ze
bienao nie zien. 't Was tegen ne
genen dan 'k naor buten goeng.
En mee plezier stoeng d'r nao te
kieken. Vêêrtig, messchiens wel
fuufig van die veugels. 't Was
moeilijk te schatten, want 't vloog
daor allemao deu mekaore. De
zonne was an't ondergaon en de
lucht was schööne rööd. Kortom,
'n prachtigen aovund.
Ik 'aon d'r al 'n stuitje staon ge
nieten, want ik docht: 'Dit kan
best êêne van de leste aovunds
ziin, dat die veugels 'iere dit jaor
nog rondvliegen.' En 't was ook
lekker om buuten te staon. Gêên
windje voelende je; gêên blaodje
verwiegelde d'r. En dan anêês ge
beurt 't. Die klatte veugels gaot
nog dichter bie mekaore vliegen.
Zö maor even. 'n Menuutje maor.
Mêêr nii. Dan vliegen d'r 'n paor
naor buuten en schiet de rest d'r
achteran. En voo 'k in de gaoten
ao, waoren ze weg. Toetsie. Niks
mêêr te zien. En weet je wat zö
raor was? Ze vlogen nao 't noor
den. Dat 'aon glad nii verwacht.
Zouwen ze net als de buurman, 'n
ander gevoel gekregen 'èn. Zö
maor even? Dat het zuujen in 't
noorden zou liggen? Dat kan toch
ee? Dao stoeng 'k toch wel even
van te kieken. Nao 't noorden. As
je dat tegen iemand zou zeggen,
dan zouen ze je toch glad nie glö-
ven? Mao 't was toch zö. Dat kan
'k je verzekeren, 'k Zag 't toch
zelf? 'k Stoeng nog 'n stuitje te
genieten van die lege lucht en die
prachtig ondergaonde zonne.
Toen 'k wat laoter nog even deu
d'n 'of liep, zag ik daor in 'n 'oekje
achter de bónen, een bosje mee
plumen. 'Ook voo dien duve,'
docht ik, 'is t'r noe gêên verschil
mêêr tussen zondag of maondag.
miïmwm
dinsdag 29 augustus 2017
S.P
Wat speelt er in uw buurt?
In deze rubriek nemen
Valeska Nastaly en Marieke
Mandemaker een kijkje in
uw wijk of dorp.
Vandaag: DREISCHOR
De buren zorgen voor
elkaar in het Papenblok
Valeska Nastaly
Dreischor
Rinus Willemsen
In deze rubriek
belichten we
wekelijks een
Zeeuws dialect.
Deze keer een
verhaal van Rinus
Willemsen in het
Zeeuws-Vlaams.
Beluister de ge
sproken rubriek op
pzc.nl/streektaal.
A Ed Dijst was de eerste die een siertuin aanlegde aan de Welleweg.
Rechts zijn vrouw Corrie. foto's marieke mandemaker
A Adrie Remeeus met zijn paard, waarmee hij af en toe een
ritje voor de kar doet.
