WIM HOFMAN
Naar school
Afwisseling troef tijdens slot zomerserie
Rauwe en onversterkte muziek, net als de koppen
ZEELAND 11
Middelburgse
veelpleger
veroordeeld
yo
Voor het eerst naar de grote school gaan was niet niks.
Ik kreeg een schooletui van blauw gemaakt leer met
twee drukknopen. Daarin ging een penhouder zon
der pen. Kroontjespennen of bolknoppennen kreeg je later
wel op school. Een potlood, een gom, want je ging fouten
maken, en een puntenslijper, zodat je een extreem gevaar
lijke punt aan je potlood kon maken, en een inktlap.
De inktlap had ik zelf gemaakt. Min of meer rond ge
knipte lapjes katoen van een oud kussensloop, in het mid
den met wat steken aan elkaar genaaid en voorzien van een
oude broeksknoop.
De inktlap en de pen had ik voorlopig niet nodig, want de
eerste tijd schreven we met griffels op leien. De leien waren
oud en vooroorlogs en vertoonden soms een barst en de
griffels waren ook niet heel. Met stukjes griffel schrijven
ging echter ook wel, al piepten ze soms wel eens hartver
scheurend. Schrijven betekende eerst rondjes zetten precies
zoals de juf deed met wit krijt op een zwart bord. De rond
jes moesten naast elkaar staan, in rijtjes en je moest in de
linkerbovenhoek van de lei beginnen, dus niet zomaar er
gens.
We zaten met meer dan veertig jongens in een klas en dat
betekende dat je wel met z'n drieën in één bank zat en je
kon dus goed zien wat andere jongens deden. Foute rondjes
kon je blijkbaar met spuug wegvegen.
Juffrouw Van Beers probeerde onze namen te leren, er
waren een paar Pieten en Wimmen, maar vooral Jannen.
Om ze uit elkaar te kunnen houden noemde ze de ene Jan
Janneman, de andere Jantje, een derde Johan. Dan was er
nog een Johannes en een Johnny en een jongen die ze
rechtuit Jan noemde. Wij noemden al de jongens die Jan
heetten gewoon Jan, dat vonden wij eenvoudiger.
De naam Wim kwam ook voor op het leesplankje, de
voorloper van een tablet.
Mooi waren de twee schoolplaten, al waren ze wat krom
getrokken. De mooiste plaat vond ik die waarbij je ook on
derin het slootwater kon kijken, waar salamanders zwom
men en larven en een dikke watertor. Op de andere plaat
stond een reiger. Hij bleef de godganselijke schooldag stok
stijf staan.
De trouwe bezoekers van de
Zomeravondconcerten aan
Zee kwamen vol verwach
ting naar het slotconcert. Het
Mosa Trio werd voorgesteld als
energiek en expressief. Het moest
dus een zinderend concert wor
den. Dat werd het ook.
De drie musici Alexandra Van
Beveren (viool), Paul Stavridis
(cello) en Bram de Vree (piano)
zijn technisch zeer goed en vor
men één geheel. Een noodzaak bij
een pianotrio, omdat de balans
perfect moet zijn. Die balans werd
alleen verstoord door de akoestiek
van de kerk. Alles bestaat uit steen
en daarom komen klanken soms
oorverdovend over. Ook de reso
nantie is niet ideaal. In het Trio in
a van Maurice Ravel kwamen de
expressieve frasen hard binnen en
de impressionistische momenten
kregen een kleurrijke invulling.
Ravel schreef dit werk aan de
vooravond van de Eerste Wereld
oorlog en verwerkte de Baskische
folklore in deze compositie die op
zich al afwisselend is. Heerlijke
zoete zangerige melodieën en pit
tige ritmes. Duidelijke repeteerno-
ten en staccato's in het Scherzo,
diepe melancholie in de Passa-
caille en speciale klankkleuren in
de Finale. De drie musici luister
den naar elkaar en de pianist fun
geerde als de stuurman.
De afwisseling werd doorge
trokken in de tweede Sonate van
Claude Coppens, die het speciaal
voor het Trio Mosa schreef. Een
moderne, wel modale, compositie
met stevige ritmes en vele effec
ten. Coppens integreert enkele
exotische stijlfiguren en door de
korte geslagen tonen, versierende
loopjes, glissandi en lange trillers
werd de spanning, zeker in de slot
fase met een opzwepend ritme,
opgevoerd. Het werk werd erg
goed gebracht. Het tweede Trio in
Es van Franz Schubert sloot op
passende wijze deze succesvolle
zomerserie af. Deze sonate is een
meesterwerk, waarin alle emoties
muzikaal zijn vertaald. De inzet
van de musici was bewonderens
waardig en bij een dergelijke over
tuigende interpretatie, neem je de
slechte akoestiek er voor lief bij. In
deze sonate, die Schubert schreef
in het laatste jaar van zijn korte le
ven, sijpelt de tragiek door de mu
ziek. Als toehoorder werd je mee
getrokken in het melancholische
thema van het Andante dat door
de cello werd geëtaleerd en dat
werd hernomen door de andere
twee. Weergaloze muziek, mede
door de modulaties, het contraste
rende middendeel in het elegante
Scherzo en de overgang van vro
lijkheid naar tragiek. De dialogen
kwamen goed over en het werk
werd stijlvol en toch doordringend
vertolkt. Het Mosa Trio heeft een
zonnige toekomst voor zich.
Bij zijn verweerde portretten, ge
print op hout, gaat het Marijn
Kluijfhout om de ogen, de blik. Bij
zijn Houten Koppen Festival zon
dag in de Veerse Grote Kerk draait
het om muziek. Ook rauw en on
versterkt.
De mannenkoppen die Kluijf
hout in de kerk toont zijn ruig, ka
rakteristiek, niet bijgewerkt. Een
groot deel van die 'koppen' is zon
dag ook in levende lijve op het
Houten Koppen Festival. „Een stuk
of zestig komen dan", denkt Ma
rijn. „Ik ben nu ook nog bezig met
nieuwe koppen. Solof bijvoor
beeld. Ik wil hem voor het festival
klaar hebben. Hij is één van de mu
zikanten."
Fotograaf en ontwerper Kluijf
hout wil met zijn festival het einde
van de kerk inluiden. „Die gaat he
lemaal op de schop. Er gaat een
nieuwe wind waaien. Hoogwaar
dige kunst? Betekent dat het einde
van alle lokale initiatieven die er
nu nog een plek vinden? Dat zou
heel jammer zijn. Het is zo'n
prachtig gebouw. Ook rauw en
verweerd, getekend door de tijd.
Daarom vond ik het zo fijn daar
vier maanden te exposeren. Mijn
werk past daar helemaal."
„Tijdens het festival zijn er
twaalf akoestische optredens, in
elke nis één. Het publiek wandelt
Ik ben nu ook nog
bezig met nieuwe
koppen
van het ene naar het andere. Ik
hoop dat ze er niet doorheen bab
belen. De kerk is nu bijna leeg. Ik
wilde ook geen podium, waar de
ene artiest na de andere staat met
het publiek er braaf omheen. De
stoelen zijn weg, maar een deel van
de tribune staat er nog. Die betrek
ik bij het festival. Op de 'treden'
kunnen mensen picknicken. Er is
een foodtruck met hapjes en
drankjes."
Marijn zocht niet alleen samen
werking met een aantal onderne
mers, maar ook met de 16-jarige
scholieren die mei het festival in
Daer in Wolphaartsdijk opzetten.
„Een van hen, Wybe de Haan, is
ook te horen op zijn accordeon."
Verder treden onder anderen
Douwe Eisenga, Bert Dorrestijn,
Femke Bun, Peetman, Soort van
Svenen GijsTeuwsen (leadzanger
Peer) op.
Tricycle bijt om 15.00 uur het
spits af. Het festival duurt tot 23.00
uur.
MIDDELBURG De rechtbank in
Middelburg heeft gisteren de 21-ja-
rige F. de V. uit Middelburg - con
form de eis - een verblijf van maxi
maal twee jaar in een instelling
voor veelplegers opgelegd. Deze
maatregel vond de rechtbank 'pas
send en noodzakelijk'.
De V. werd veroordeeld voor een
winkeldiefstal met enig geweld bij
een supermarkt in Middelburg, de
schuldheling van een scooter en de
diefstal van enkele jassen. Diefstal
van een tv achtte de rechtbank niet
bewezen. De V. had verklaard dat
hij rond vijf uur 's ochtends de wo
ning van een vriend verliet. Omdat
de voordeur op slot was, ging hij via
het raam. Dat bleef op een kier. Kort
daarna bleek de tv verdwenen.
vrijdag 25 augustus 2017
De wereld van Wim Hofman, schrijver/illustrator
Jeanette Vergouwen
Zomeravondconcerten aan Zee
Werken van Ravel, Coppens en
Schubert. Door het Mosa Trio.
Gehoord woensdag 23 augustus in
de NH Kerk in Waterlandkerkje.
In de twaalf nissen in de Grote
Kerk in Veere geven muzikan
ten zondag concerten. Het Hou
ten Koppen Festival van Marijn
Kluijfhout laat de muziek rauw
en onversterkt klinken.
Annemarie Zevenbergen
Veere
- Marijn Kluijfhout
