II
II
Annie M.G. Schmidt vocht met haar pen
Landschapsschilder laat het licht van Westkapelle sprankelen
5
De felblauwe luifels tegen de gele gevel
ademen een mediterrane sfeer. Geen
Cote d'Azur, maar Westkapelle. Op
doek, door kunstenaar Michiel Paalvast.
De kleur spat van de
schilderijen die Mi
chiel Paalvast (40) ex
poseert in het Polder
huis in Westkapelle.
De Veerse kunstenaar ving West
kapelle en omgeving in olieverf en
acryl onder de titel 'Kleurrijk
Westkapelle'. Een spel van licht en
schaduw, gevat in felle kleuren.
„Je ziet de werkelijkheid, maar
ik zet de kleuren ervan aan", ver
telt Paalvast. Hij loopt naar één
van zijn werken in het Museum
café: „Neem die gele gevel en de
blauwe luifels van Hotel De Valk
in Westkapelle. Die kleuren zijn in
mijn schilderij veel feller. Mediter
raans qua sfeer. Ik hou van heftig
kleurgebruik. De wereld waarin ik
leef, schilder ik. Maar mijn kleu
renspectrum oogt vrolijk, fel en
fris. Het moet niet te zwaar of te
somber zijn."
Hij vervolgt enthousiast: „Mijn
werk is heel herkenbaar. Door dat
kleurgebruik en de schakeringen
van licht naar donker. En ook om
dat ik heel veel laat zien in een
schilderij."
Zoals de zon die net dat ene mo
numentale Veerse geveltje naar
voren haalt; licht dat sprankelt
tussen het gebladerte; een auto in
een straat met zicht op een bloe
semboom en de vuurtoren; de
bonte zee van bloemen in een
pluktuin bij Sint Jan ten Heere.
„Ik hou van het spel met licht en
schaduw", zegt hij. Zijn impressie
van de Zuidstraat in Westkapelle
is daar een mooi voorbeeld van.
Schaduwvlekken dansen op de
straatklinkers. Rode dakpannen
lichten op door de zon. Paalvast:
„Een bekend beeld, maar toch net
even anders."
Hij vindt zichzelf een echte
landschapsschilder. „In de lijn van
de impressionisten. Ik schilder
meestal buiten. Dan moet je heel
gefocust werken. Ik leg mijn waar
neming van de werkelijkheid en
de energie van dat moment vast. Je
hebt buiten geen tijd om na te
denken. Dat maakt het spannend.
Je moet direct de goede keuzes
maken. Voor mij voelt schilderen
ook als een soort meditatie. Voort
durend de juiste balans vinden."
Het is wel wennen aan werken
in de open lucht, vertelt hij. „Aan
de reacties van mensen om je
heen. En ook al heb je er even geen
zin in, zeker niet als ze quasi lollig
voor je gaan staan, je kunt ze niet
afsnauwen. Maar dat hoort er ook
allemaal bij."
Lachend: „Ik heb ooit eens ge
probeerd op de kermis in Westka
pelle te werken. Dat was een mis
vatting. Ik had er geen idee van
hoe belangrijk die hier is. Ik ben
maar gestopt toen een paar dames
uit volle borst liedjes in het West-
kappels voor me ging zingen.
Leuk, maar ik hoorde daar toen
echt niet."
Opvallend is dat er in 'Kleurrijk
Westkapelle' geen mensen te zien
zijn. „Nee, die vond ik voor dit
werk niet interessant", zegt Paal
vast. „Ik wilde de omgeving, de
sfeer en de natuur laten zien. Met
mensen erin krijg je een ander
beeld. Een andere sfeer. Dat zocht
ik hier niet. De zee zie je trouwens
ook niet. Wel heel veel groen. En
dat laat ik bruisen."
Als
landschapsschilder
moetje heel gefocust
werken. Je hebt
buiten geen tijd om na
te denken
Ik hou van het spel met
licht en schaduw. En
van heftig
kleurgebruik
TERNEUZEN - Aan de voorstelling
ligt de biografie 'Anna' van Annejet
van der Zijl ten grondslag, een mo
numentaal boek over een kleurrijk
leven vol dito figuren in de Neder
landse samenleving van toen. Een
ruim uitgangspunt voor een musi
cal. „Ik heb het script vier keer op
nieuw geschreven. De eerste twee
versies heb ik zelfs helemaal weg
gegooid."
Van den Heuvel ziet het leven
van Schmidt een beetje als een
reeks 'gevangenissen' waaruit de
domineesdochter uit Kapelle kon
ontsnappen, 'doordat ze zo dicht bij
het kind in zichzelf is gebleven'. Hij
noemt de schrijfster 'iemand die
een heel leven, met haar pen, heeft
gevochten voor emotionele vrij
heid en ons daarmee bezighoudt en
ontroert'. Want met emotionele
vrijheid zijn we volgens Van den
Heuvel allemaal bezig. „Daarom is
het zo fijn haar repertoire te lezen,
door onder meer het buiten de lijn
tjes kleuren dat ze doet. Zoals in
haar liedje 'Zeur niet': 'Ga desnoods
naar bed, met de kardinaal, doe dat
allemaal, maar zeur niet'."
De productie bevat alleen liedjes
van Schmidt zelf. Die hebben veel
met haar leven te maken, zoals 'Wat
voor weer zou het zijn in Den
Haag?'. „Haar man, meneer
Schmidt, ontvoerde haar als het
ware naar een tweede huis in
Frankrijk, waar niemand haar
Schmidt heeft wat
afgetobd: over de
relatie met haar
ouders, en de liefde
kende. Maar zij verlangde toch naar
Nederland."
Schmidt heeft wat afgetobd: over
de relatie met haar ouders, in de
liefde, over het 'met mos begroeide
stuk boomhars' dat ze volgens ei
gen zeggen was toen ze na de oor
log naar Amsterdam kwam. Maar
ze was ook 'dolkomisch' en dat
grijpt Van den Heuvel met beide
handen aan. „De musical moet het
publiek ook vermaken."
In 'Was getekend' zien we zoon
Flip, die brieven van zijn moeder
vindt en er met haar over spreekt.
„Hij heeft het script gelezen en hij
vindt het goed zo." Het was niet
doorslaggevend voor Van den Heu
vel, ondanks de goede gesprekken
die ze hadden. „Ik had me ontsla
gen van de plicht dat hij het mooi
moest vinden." Ook met Van der
Zijl is prima contact geweest. „An
nejet en Flip hebben me goede in
formatie gegeven. Zij wisten na
tuurlijk veel."
dinsdag 22 augustus 2017
zv
Michiel Paalvast bij enkele van zijn werken in het Museumcafé van het Polderhuis in Westkapelle. foto-s ruben oreel
'Ik kleur de werkelijkheid'
Annemarie Zevenbergen
Gevel van Hotel De Valk in de
Zuidstraat, Westkapelle.
-Michiel Paalvast
-Michiel Paalvast
Tentoonstelling Michiel Paalvast,
Kleurrijk Westkapelle. Museum
café Polderhuis, musea meer.
Te zien tot 1 oktober 2017.
„Een ode aan haar lichtheid,
waarmee ze het altijd in haar
leven heeft gered." Zo bestem
pelt Dick van den Heuvel de mu
sical die hij schreef over Annie
M.G. Schmidt (1911-1995). De
productie 'Was getekend, Annie
M.G. Schmidt' is vanaf medio
september te zien met Simone
Kleinsma in de hoofdrol.
Annie M.G. Schmidt.
FOTO HANS STEINMEIER
-Dick van den Heuvel
De musical is op 31 januari en 1
februari 2018 in het Scheldethea-
ter in Terneuzen.
