44
6
j WE MOETEN
k WEER...
COLUMN ROMKE VAN DE KAA
Vakantie: het hoort leuk te zijn, maar dat is het niet (altijd).
Andries Molengraaf weet waarom: zijn zoon (9) is
autistisch en verstandelijk beperkt.
Weieens van de wegrenclub
gehoord? Dat is een
gezelschap van kinderen
met de onbedwingbare neiging
weg te rennen als ze de kans krijgen.
Zodra onze zoon kon lopen, werd
hij erelid.
Hij heeft autisme en samen met
zijn verstandelijke beperking leidt
dat tot veel dingen die je niet wilt.
Waaronder dus wegrennen. Weg van
prikkels of juist op zoek naar nieuwe.
Altijd getrek aan je hand, altijd gegil
als je vasthoudt, altijd gevaar als je
loslaat. Als gezin konden we hierdoor
jaren niet op vakantie. Maar drie jaar
geleden, toen hij 6 was, had hij wat
meer rust in zijn lijf. Dus ging het er
eindelijk van komen. Terschelling.
Terschelling stond, zo was onze
ervaring, garant voor het echte va
kantiegevoel. De bootreis alleen al,
hadden we zijn één jaar oudere zus
beloofd, zou een belevenis worden.
Dat werd het, maar anders dan wij
bedoelden.
Schuifdeuren
Op de boot kwam een van zijn
bijzondere voorkeuren bovendrijven:
schuifdeuren. Daar was hij al langer
door gefascineerd, wisten we. Maar
wat wij ons niét realiseerden, was dat
veerboten er tientallen hebben. Voor
hem een droom. Voor ons een nacht
merrie. Want met elke druk op een
magische schuifdeurknop zouden de
mensen die daar in de buurt zaten,
een koude windvlaag in hun nek
krijgen. Niet één keer, maar de hele
reis. Twee uur lang.
Hem tegenhouden? Kansloos.
Dat zou geleid hebben tot langdurig
gekrijs. Dat wil je niet met honder
den mensen om je heen. Dus kozen
we voor de slappe weg van de minste
weerstand: onopvallend faciliteren.
Om niet steeds dezelfde medepas
sagiers op de kille gesel van buiten te
trakteren, leidden we hem van
schuifdeur naar schuifdeur. Gelaten
draaiden we onze schuifdeurdien
sten. Beurtelings, want anders zat
onze dochter alleen. De koude
douche die de overtocht inmiddels
was geworden, werd nóg ijziger toen
een woedende man ons - zelfs na
uitleg en excuses - toeschreeuwde
dat wij allemaal niet spoorden.
Onbekommerd
Eenmaal op Terschelling ging het re
delijk, naar omstandigheden. Onze
zoon had niets meegekregen van alle
stress aan boord. Goedlachs als
(bijna) altijd, leefde hij zijn onbe
kommerde leventje. Genietend van
zee, strand, bos en zwembad. Daar
waren we dan ook voortdurend te
vinden. Want écht ontspannen in
ons luxe vakantiehuis was er niet bij.
Dat lag aan de badkamer die, hoe ver
zin je het, uitgerust was met
schuifdeuren. Van glas! Esthetisch
mooi, autistisch niet handig.
De terugreis was - we waren er de
hele week bang voor geweest - een
kopie van de heenreis. Zij het zonder
de woedende man. Na twee uur
schuifdeurendienst ploften we uitge
woond in de auto en wisten we het
zeker: nooit meer Terschelling.
Toch zijn we blijven gaan. Dankzij
de sneldienst, waarvan we het be
staan drie jaar geleden niet wisten.
Dat is een catamaran zonder schuif
deuren, waarin je met gordels vastzit.
Sindsdien varen we opgesplitst. Een
van ons met de auto op de schuifdeu
renboot, de ander met de kinderen
op de autovrije catamaran.
Dit jaar weer. Naar een ander
vakantiehuis. Met een douche
gordijn.
weloverwogen. Een bou
gainville bloeit lang, maar er
komt toch onvermijdelijk
een moment waarop hij is
uitgebloeid. En meestal is
dat voor altijd. Weinig men
sen weten hun bougainville
voor een tweede keer in
bloei te krijgen. Daarom een
korte handleiding.
Bougainville komt uit Zuid-
Amerika en is bij ons niet
winterhard. Zet de plant
daarom in een grote pot. Hoe
groter, hoe beter. Bedenk dat
die pot wel te tillen moet
zijn, want de plant moet
vorstvrij overwinteren. Een
houten kuip met handvatten
is ideaal. Overigens bestaan
er ook plastic potten met
Hier begint de
ellende. Wie heeft
een koele, droge,
lichte ruimte?
handvatten en als dat plastic
zwart is, valt het niet eens
op. Planten in potten heb
ben elke twee weken mest
nodig, zolang ze aan de groei
zijn. In mest zit stikstof.
Stikstof bevordert de groei
van blad en ranken, maar dat
gaat ten koste van de bloei.
Kijk dus op het etiket en kies
een mest met weinig stikstof
(N) en veel kalium (K).
Bougainville is een klim
plant, dus laat de plant
groeien op een wigwam van
bamboestokken. Knip de
lange ranken niet af, want de
plant bloeit nu juist aan de
uiteinden daarvan.
In september is de plant uit
gebloeid en een maand later
moet hij naar binnen. Dan
begint de ellende. Want wie
heeft er een koele, droge en
lichte ruimte? Misschien is
het mogelijk om zo iemand
te vinden. Dan kun je de
plant uitbesteden en iemand
anders de schuld geven als
het misgaat. Maar waar hij
ook staat - laat de plant niet
uitdrogen. Ook 's winters
heeft hij water nodig.
Als hij dan nog blad heeft, is
er niets aan de hand.
Maar ook als de takken kaal
zijn, kan de bougainville
weer uitlopen, hoewel hij
dan een flinke groeiachter
stand heeft. Geef de plant in
het voorjaar verse potgrond
en begin in juni weer te
mesten. Dan kan de plant
ook weer naar buiten.
Snoeien is niet echt nodig,
tenzij de plant aan het einde
van de zomer niet meer door
de deur van de koele, lichte
ruimte naar binnen kan.
Wie geen afscheid
wil nemen van het
vakantiegevoel
kan zijn terras of balkon
omtoveren in een oase met
oleanders en bougainville.
Vooral de bougainville voert
je terug naar de Méditerra-
née.
Dan moet die bougainville
natuurlijk wel bloeien en
daar wil het nogal eens aan
schorten. Als je een bou
gainville koopt - of vaker
nog, cadeau krijgt -
staat hij in volle bloei.
Dat is het moment
waarop je voor de
plant valt. De aan
schaf is bijna altijd
een impulsaan
koop, en zelden
vrijdag 18 augustus 2017
GO
@RLOppenheimer
Wie heeft schuifdeurdienst?
Laten we aannemen dat de
plant door de winter komt.
Reageren? Mail naar
Romke:
r.vandekaa@persgroep.nl
Gevallen voor de
bougainville?
Tuingoeroe Romke
van de Kaa
weet hoe je deze
zomerse impuls
aankoop wél laat
bloeien.
