2
|i
14 WEE
Hij woont in twee werelden: Gambia en Zeeland. Stefan Mes. Een
bevlogen Zeeuw. Met hart en ziel zet hij zich in voor gehandicapte kinderen
in Gambia. „Maar ik speel zeker geen wereldverbeteraartje."
n
PORTRET STEFAN MES
Ik werk nog
steeds in de zorg
als ik in Nederland
ben. Vol liefde
en overgave
'ogeltjes kwinkeleren
en de zon schijnt. Een
heerlijke dag op de
minicamping bij Kou-
dekerke. Een paard
briest achter de haag.
Stefan Mes (52) geniet
op z'n gemakje van een muesli-ontbij-
tje onder de luifel van een caravan. De
voorman van Foundation Boukarabou,
een stichting die zich inzet voor gehan
dicapte kinderen in Gambia, is een ka
rakteristieke verschijning. Haar in een
staartje en een relaxte oogopslag, die
ook een zekere felheid verraadt. „Vroe
ger had ik een kort lontje. Ik kan me nu
beter beheersen. Maar ik kan nog wel
heel direct zijn. Dat voelt soms kwet
send, terwijl ik niemand pijn wil
doen."
Stefan woont op de camping tot ok
tober. Dan vertrekt hij weer naar Gam
bia, waar hij zich met hart en ziel inzet
voor zijn 'familie' daar. „Ik zeg altijd dat
ik twintig kinderen heb. Eén biologi
sche zoon in Nederland en de anderen
daar. Zij voelen ook als mijn kinde
ren." Op Facebook geeft Stefan een in
kijkje in zijn leven in Gambia, aan de
hand van foto's, teksten, citaten en
spreuken. Gambia is zijn thuis van eind
oktober tot mei. Grinnikend: „Ik krijg
wel eens de reactie, 'zo heb je weer een
spreukje'." Een gesprek met een bevlo
gen man aan de hand van zijn teksten.
„Ik ben geboren in Eindhoven. Op mijn
veertiende verhuisden we naar Middel
burg. Mijn vader is Middelburger, zoon
van Antoine Mes van de pianofabriek.
Wij kwamen altijd al op camping
Oranjezon. Het voelde dus als thuisko
men. Mijn moeder heeft de kiem ge
legd voor mijn stichting Boukarabou.
Ik keek als jochie van een jaar of acht
met haar naar een uitzending van So-
cutera. Over kindjes in Afrika. Met
hongeroedeem. Uitgemergeld. Ik
voelde mama's verdriet en ik vroeg haar
naar de oorzaak. Zij zei toen; 'Hier kan
iedereen helpen. Maar die kindjes.
daar kan ik niet bij. Ik kan alleen van ze
houden'. Dat is denk altijd blijven
hangen."
„Ik ben de laatste van dertien kinde
ren. Vier broertjes en een zusje zijn
overleden aan een spierziekte. Hoewel ik
ze nooit gekend heb, noem ik ze altijd.
Mijn ouders hebben ook pleegkinderen
gehad. 'Iedereen doet er evenveel toe',
was hun filosofie. Liefde is niet bloedge-
bonden. Dat is de essentie voor mij. Je
kunt iedereen liefhebben."
„Ik had altijd moeite met leren. Dys
lexie. Ik ben twee keer blijven zitten in
de eerste klas. Haha, welk kind blijft
nou zitten in de eerste klas? Maar ik
vond de juf wel leuk en leren boeide
mij niet. Ik zat met m'n gedachten in de
wereld buiten. Lekker spelen, de na
tuur. Niet de boeken. Dat was op de lts
niet anders. Ik heb dat diploma uitein
delijk gekregen. Ze dachten vast 'het is
wel een aardige jongen en hij is nu al
achttien'. Ik ben toen door Europa gaan
reizen en werkte her en der."
Grinnikend: „Als buizenlegger in
Duitsland. Lullenlegger noemden ze
dat ook. Buis erin en buis eruit gelei
den. Ook nog op een booreiland in de
Oostzee. Later bij een loodgietersbe-
drijf in Colijnsplaat en als pannenkoe
kenbakker in Dishoek. Ik heb nog een
record gebakken. In de 700. Je bakte
met een hele rij pannen en twee han
den tegelijk. Leren kan ik wel, bleek la
ter. Ik heb twee opleidingen in de zorg
gedaan. En in één keer gehaald. De laat
ste op Der Boede. Je moet dus blijven
proberen."
„Ik werk nog steeds in de zorg als ik
in Nederland ben. Vol liefde en over
gave. Ik ben ook contactclown. Die in
teractie met mensen, vaak demente
rende ouderen, vind ik fantastisch.
Prachtig als je ze een reactie kunt ont
lokken. Het gaat er niet direct om ie
mand aan het lachen te krijgen met
gekke bekken trekken of een ballonne
tje. Je bouwt dat contact langzaam op.
Via een speelgoedhond, muziek, lang
zaam dichterbij komen." Hij staat op en
stapt naadloos in de rol van Charles,
zijn alter ego als clown. Op zijn hurken,
zachte stem en kleine gebaren. „Als je
dan op een gegeven moment van ie
mand, ver verzonken in zichzelf, hoort
'o, wat mooi'. Ja, dat is ontroerend."
„Alles doet ertoe en het één kan niet
zonder het ander. Wat je ook doet, het
heeft altijd een gevolg. Niks is nieuw hè.
Ik hoef God niet uit te dragen. Ik hoef
geen dialoog of debat te voeren over hoe
het moet. Dat weet ik ook niet."
„Mijn werk in Gambia is mijn passie.
Daar liggen mijn hart en ziel. Mensen
die een vaststaande mening hebben
over wat wij daar doen, kan ik niet om
turnen. Er is bij sommigen een soort
Afrika-moeheid. Maar je kunt geen ver
gelijking maken tussen kinderen hier en
kinderen daar. Dat mag niet uitmaken.
Kinderen doen er overal ter wereld toe."
„Ik spéél geen wereldverbeteraartje. Het
is bloedserieus. Geen farce. Ons werk in
Gambia moet ook blijvend zijn. Vandaar
dat we met een stappenplan van vijftien
jaar werken. Dan moet een project self
supporting zijn. Sneller is niet realis
tisch. Daar zijn mensen blij als ze van
daag te eten hebben. Morgen zien ze wel
weer. Wij investeren in de toekomst.
Vrijwilliger zijn is niet vrijblijvend. Je
hebt een verantwoordelijkheid naar de
mensen. Naar het dorp. Ons project. Na
tuurlijk zijn er tegenslagen. Zo is daar
keihard aan een dam gewerkt. We
dachten dat we alles gecheckt hadden.
Zwakke plekken, gaten door ratten. Er
is een buitendelta aangelegd om zout
water buiten te houden en een binnen-
delta om zoet water binnen te houden.
De dijk is verhoogd. Het leek goed ge
lukt te zijn, tot ik bericht kreeg dat er
aan de zijkant water langs de dijk sij
pelde. Steeds harder. Toen bleek dat een
krokodil zijn 'huis' had gegraven onder
de mahonieboom op de dijk. Wég, al
dat werk weg. Dan kun je bij de pakken
neerzitten, maar je moet door. Dus ook
dit maar weer aanpakken. Zo gaat het
ook in het leven." Glimlachend; That's
how the cookies crumble."
„Ik weet inmiddels wel; ben wie je
bent. Niet hoe anderen je zien. Sta posi
tiefin het hier en nu. Daar heb ik ook
wel moeite mee gehad. Ik ben geschei
den en wilde daarna bewust een tijd
single zijn. Ik hou ontzettend veel van
vrouwen. En dan gaat het me niet zo
zeer om de seks. Diepgang in een rela
tie vind ik belangrijk. Genegenheid
ook. Ik vind het fijn om vastgehouden
te worden en vast te houden. Die knuf
fel is heel fijn. Ik wil een ander voelen,
letterlijk en figuurlijk. Ze zeggen we
ieens tegen me 'jij houdt maar van ie
dereen'. Ja, dat klopt."
„Wij zijn in staat tot zoveel meer als
we ons daarvoor open willen stellen.
Dan ontdek je een schat. Einstein zei
bijvoorbeeld 'we gebruiken maar tien
procent van onze intellectuele vermo
gens en ook maar tien procent van onze
emotionele vermogens'. We kunnen
dus zo veel meer."
„Ik kan wel huilen ja. Daar schaam ik
me niet voor. Huilen is een uiting van
emoties, gevoelens. Ik kan ontroerd ra
ken door mooie dingen om me heen.
Mijn Afrikaanse 'familie' in het Gambi-
aanse dorp Bajagarr met zo'n negen
honderd dorpsbewoners, bijvoorbeeld:
van de 78 families heb ik er denk ik 53
families bezocht. Ik huil ook om het
trieste lot van gehandicapte kinderen
daar. De stichting wil die kinderen een
veilig plek bieden. Gelegenheid om
zichzelf te ontwikkelen. Zodat ze een
zelfstandig bestaan kunnen opbouwen
of de juiste zorg krijgen."
„Privé is er veel veranderd en dan
wordt al gauw alles anders. Door de
verkoop van mijn huis annex gasten
verblijf, waarvan de inkomsten naar
mijn Gambiaanse 'familie' gingen,
moest ik noodgedwongen andere mo
gelijkheden zoeken. Ik heb nu een hou
ten chalet in Arnemuiden en dat ver
huur ik. De opbrengst gaat naar de
stichting. Geld en bezit, daar heb ik
niets mee. Ik heb zelfs een hekel aan
geld. Alles wat ik heb, gaat daar heen.
Het is voor mij heel moeilijk om ande
ren om geld te vragen. Maar de stich
ting heeft dringend geld nodig. Daarom
ga ik ook mijn eigen vierdaagse lopen.
Vier dagen vijftig kilometer. Iedereen
kan me sponsoren."
„Ik hoor wel eens 'Stefan, je leeft in
een Utopia'. Misschien. Maar daar ligt
mijn hart. Daar zie ik ook toekomst."
zaterdag 12 augustus 2017
GO
Ik hou van
Annemarie Zevenbergen
"I
v
...Het leven is een mooie verzameling
van tijdelijke ervaringen. Deze unieke
collectie is van onschatbare waarde...
...Weet je, doe het gewoon en je zult
zien dat het goed komt. (En wel doen
hè)...
...Wie het leven niet ziet als één ge
heel, is waarschijnlijk blind voor alle
gevolgen van zijn handelen...
- Stefan Mes
...Door al de 'drukte' en omvattende
'wijsheden' lopen we voorbij aan de
mens die er werkelijk toe doet...
...Als tranen woorden zijn die het hart
niet kan uitspreken, waarom huilen
we dan gewoon niet vaker...
...Elke uitdaging in het leven vergroot
je eigen inzicht, en zo ook wat jij te
bieden hebt...
