12
Voor Pakistan en
India voelt de
bloedige scheiding
in 1947 als de dag van
gisteren. Het lukt de
buurlanden niet om in
70 jaar onafhankelijk
heid een normale
relatie op te bouwen.
m
e 'haantjesdans'
van Pakistaanse
en Indiase grens
wachten geeft
een goed beeld
van de merk
waardige relatie
tussen de buurlanden. Uitgedost in
vol ornaat - de Pakistani in zwart
blauw, de Indiërs in kakigroen - da
gen zij elkaar uit. De 'hanenkammen'
op het hoofd trillen als zij met veel
gestampvoet de benen hoger probe
ren op te gooien dan de rivaal aan de
andere kant van de witte grenslijn.
De handen gaan in de zij, de ogen
schieten vuur.
Na het schaduwgevecht gaat de
poort weer dicht. Van een normaal
grensverkeer is het 70 jaar na de ui
terst gewelddadige 'Partition' (de
scheiding) nooit gekomen. De onaf
hankelijkheid van Groot-Brittannië
brengt een enorme volksverhuizing
met meer dan 15 miljoen mensen op
gang. Moslims trekken naar Pakistan,
hindoes en sikhs naar India. Er breekt
etnische terreur uit. Onderweg, als
karavanen elkaar passeren. Er vallen
een miljoen doden.
„Tijd om alle leed te verwerken is
er niet. Beide naties staan net op ei
gen voeten. De mouwen moeten
worden opgestroopt, voor een eigen
toekomst", legt Mallika Ahluwalia
uit, oprichtster van het eerste Indiase
museum over de 'Partition'. Een mu
seum dat pas één jaar oud is. „Het is
een burgerinitiatief. Mensen wilden
jongere generaties laten zien wat er
zich toen afspeelde. Ze misten ook
een plek om te herdenken", zegt Ah
luwalia van wie de grootouders af
schuwelijke herinneringen hebben
aan de breuk. Zij hoopt dat het mu
seum bruggen kan slaan. „Het gaat
hier niet om goed of kwaad. Pakistani
én Indiërs hebben er zwaar onder ge
leden. Gek eigenlijk dat er daarom
nog geen gezamenlijk officieel mo
nument is."
Het bloedbad slaat wonden die niet
willen helen. Diepgeworteld wan
trouwen is de rode lijn in de onder
linge verhoudingen. Van de presi
dent tot de armste burger op het plat
teland. Pakistan en India voeren een
wapenwedloop die hen allebei kern
wapens brengt. Zij voeren drie oorlo
gen. De bestandslijn in het betwiste
Kashmir is een van de oudste ter we
reld. In 1971 worden de verhoudingen
nog complexer als Pakistan uiteen
valt in twee stukken. Oost-Pakistan
gaat verder als Bangladesh.
Pakistan (200 miljoen inwoners,
overwegend moslims) en India (1.300
miljoen, een op de zeven is moslim)
zijn het alleen eens over datgene
waarover ze het oneens zijn. De onaf
hankelijkheid vieren ze op twee ver
schillende dagen, Pakistan op 14 au
gustus, India op de 15de. Langs de
duizenden kilometers lange grens
blijven de overgangen jarenlang
dicht. Pas als beide landen in 2004
een vredesproces opstarten, leidt dat
tot hervatting van enig bus- en trein-
J> i-
Ntofes -h Jib./ W - bb&iv. 'yi
verkeer. Directe vluchten zijn er ook
nu niet. Tot onbegrip van buiten
landse zakenlieden en toeristen. Het
belemmert het handelsverkeer. India
bedrijft meer handel met Nigeria,
België of Zuid-Afrika dan met de
westerbuur. Goede nieuwsvoorzie
ning over de ander is gebrekkig. Niet
één Indiaas of Pakistaans medium
heeft een correspondent in Islama
bad of New Delhi.
Dromen
Langs de grens blijven sommige Pa
kistani en Indiërs dromen van een
bestaan aan de overkant. Als ze wel
kom zijn, is het niet van harte. De 81-
jarige Jogdas is een van hen. De hin
doe uit Pakistan woont in een illegaal
kampement in Jodhpur in de Indiase
deelstaat Rajasthan. „Omdat we uit
Pakistan komen worden we gewan
trouwd. Geen baan, geen huis, geen
geld, geen eten. In Pakistan bewerk
ten we het land, hier slaan we rots
blokken stuk."
Het wantrouwen en de animositeit
leidt tot bizarre taferelen. Deze
maand werd een 25-jarige vrouw met
een agressieve vorm van kanker het
slachtoffer van de kinnesinne. De Pa
kistaanse Faiza Tanveer wilde voor
een behandeling naar India. Het zie
kenhuis in Ghaziabad had haar uitge
nodigd voor een behandeling. De re
kening was al betaald maar India
weigerde een visum. „De reden? De
slechte relatie met Pakistan!", zegt
haar moeder Parveen Akhtar.
Pakistan en India kunnen moeilijk
loskomen van hun rivaliteit zolang
het gif van de haat wordt overgedra
gen aan jongere generaties. Militante
organisaties aan beide kanten kleu
ren de geschiedenis in naar eigen
denkbeelden. Het gif bereikt het on
derwijs. India spreekt er schande van
dat in schoolboeken in de Paki
staanse provincie Baluchistan hin
does 'gangsters' worden genoemd die
'verantwoordelijk zijn voor de 'Parti
tion'. „Zij vermoordden moslims,
pikten alles in en joegen hen India
uit", aldus de gewraakte tekst. Paki
stan en India hebben ieder een eigen
held in de onafhankelijkheidsstrijd.
Voor Pakistani is dat Mohammed Ali
Jinnah, voor Indiërs Mahatma
Gandhi. Pakistan geeft Gandhi een
bescheiden rol, Jinnah wordt in India
gehaat. In Mumbai (Bombay) gaan
stemmen op om de oude villa van
Jinnah met de grond gelijk te maken
omdat zij een symbool zou zijn van
het 'verraad' in 1947.
Sport
En de laatste strohalm die alle ruzies
kan overbruggen: sport? Helaas, ook
dat wil niet lukken. In beide landen
is cricket de volkssport, maar de na
tionale teams spelen alleen tegen el
kaar op neutraal terrein, in het bui
tenland. De vijandschap is, 70 jaar na
de scheiding, zelfs te groot voor een
sportwedstrijd op eigen grond.
vrijdag 11 augustus 2017
Pakistan en India zijn
vijanden voor het leven
Hans van Zon
Islamabad/New Delhi
De haantjesdans
aan de grens. Uitge
dost in vol ornaat - de
Pakistani in zwart
blauw, de Indiërs in
kakigroen - dagen zij
elkaar uit. fotoafp
9 november 1947:
Indiase troepen wor
den in de provincie
Kashmir aangevallen
door Pakistaanse
stammen. Het is de
aanzet tot de eerste
oorlog tussen India
en Pakistan over
Kashmir, fotoap
AU. tv*':
E-V l
