Ifc
Afscheid van een grootse concertserie
19
heidje hou je altijd, denkt Leeflang
dan nog. Zeker omdat de fiets hem
uitermate bevalt. „Er is een levertijd
van zes tot acht weken, dus ik dacht:
met een beetje geluk zit ik in juli op
de fiets."
Mooi niet dus. Na weken wach
ten krijgt de Bressiaander in juni
bericht: de fiets komt eraan. „Ik heb
toen, het was op een maandag,
weer ruim een halve dag zitten
wachten. Maar geen fiets."
Een belletje leert hem dat er zo
genaamd onderdelen ontbreken.
Dezelfde week volgt een nieuwe af
spraak: 14 juli zou de grote dag wor
den. „Ik moest vanaf acht uur klaar
zitten. Maar na weer een halve dag
wachten en opnieuw bellen, kreeg
ik weer te horen dat onderdelen
ontbraken en dat de fiets niet gele
verd kon worden."
VAN RAAM BALANCE
lance zou ik nog naar reparatieclub
West-Zeeuws-Vlaanderen in
Nieuwvliet kunnen. We hebben de
club vijfjaar geleden opgericht en
helpen er mensen bij het repareren
van bijvoorbeeld stofzuigers en
koffiezetters. Een auto heb ik niet
meer. Dus nu kan ik er niet meer bij
zijn. Dat mis ik."
Ook zou hij graag nog bij kennis
sen in de streek langsgaan. „Ook dat
kan ik nu niet." Hij zucht diep. „Ik
was juist zo blij met het aanbod van
de fiets door de gemeente."
Leeflang is niet de enige met
klachten over Welzorg. De ge
meente Sluis maakt zich grote zor
gen over de dienstverlening van
Welzorg, vertelt gemeentewoord
voerder Marjolein Reinhoudt. „We
herkennen de problemen. Deze ca
sus staat niet op zichzelf." Sluis
heeft Welzorg uitgenodigd om op
korte termijn te komen praten.
Welzorg was vrijdag niet bereik
baar voor commentaar. Woord
voerder Michael van Nieuwkasteele
reageerde gisteren met dat het 'ont
zettende vervelend is voor mijn
heer Leeflang'. Maar inhoudelijk
kon hij niet op de zaak ingaan, om
dat het kantoor gesloten was.
Welzorg liegt.
Ik weet niet wat
het is, ik kom
er niet doorheen
Afgelopen donderdag, wachtte
Leeflang tevergeefs voor de vierde
keer op zijn felbegeerde fiets. „Wel
zorg belde. Het was, zo zeiden ze,
de schuld van de fabriek, er kon een
onderdeel niet worden geleverd.
Het wordt nu 25 augustus."
Zijn dochter gelooft er geen bal
van, belt de fabriek en hoort dat er
helemaal geen problemen zijn.
„Welzorg liegt", roept Leeflang
kwaad. „Ik weet niet wat het is, ik
kom er niet doorheen.
Triest, want de speciale fiets zou
Leeflangs leven nog een beetje
kleur geven. „Ik heb een vouwfiets.
Die is net klein genoeg dat ik hem
onder mijn benen door kan schui
ven en wat boodschappen kan
doen. Maar ver kan ik er niet mee
rijden."
Hij slikt. „Met de Van Raam Ba-
Jonge musici, tussen de 14 en
20 jaar oud, die vol enthousi
asme niet gemakkelijke wer
ken spelen: een moderne op
drachtcompositie, een overbekend
pianoconcert en een symfonisch
werk vol uitdagingen. Heel knap.
De jeugd heeft de toekomst is
een gevleugelde uitspraak en het
Jeugd Orkest Nederland (JON)
heeft die in handen. Zij verzorg
den het slotconcert van een
grootse reeks in Veere. Jammer ge
noeg is er voor Muziek Podium
Zeeland Veere geen toekomst
meer. Het programma stond al
maanden vast, maar het laatste
werk was wel van toepassing op de
situatie van MPZ. Het Dies Irae
thema in de derde symfonische
dans van Rachmaninov klonk als
een doodsklok. Dies irae, dies illa:
Dag van de gramschap, vreselijke
dag. En ja, de sfeer van boosheid
was aanwezig bij de muzieklief
hebbers. De serie is geliefd en voor
het laatste concert waren bijna alle
stoelen bezet. Het afscheid doet
pijn en wat de toekomst brengt?
Afwachten dus.
'Here comes everybody' van de
Nederlander Anthony Liumara is
een intrigerende compositie. De
stampende ritmes die aan een
stoommachine doen denken, pak
ken het publiek onmiddellijk in.
Het orkest was meteen op stoom
en de klanken zinderden. Even
was er rust met een vredig klin
kende melodie, waarna de klank
machine weer op gang kwam om
onverwacht met een hard akkoord
te eindigen. „Alsof ze de stekker
eruit trokken", merkte een toe
hoorder op.
Het derde Pianoconcert van
Beethoven, geschreven in de peri
ode waarin Beethoven de revoluti-
Jammer genoeg is er
voor Muziek Podium
Zeeland Veere geen
toekomst meer
onaire Eroïca componeerde, geeft
de solist kansen zich te profileren.
Niet dat de pianopartij virtuoos
klinkt, maar het vergt wel een
forse toucher, een goede techniek
en een doorvoelde muzikaliteit.
Nino Gvetadze heeft dat in de vin
gers. Zij vertolkte het werk met
overgave, vlot en in de stijl van
Beethoven, waarin klassieke vorm
en romantische invulling een
mooie symbiose zijn. De afwisse
ling tussen forse passages en sub
tiele frasen was mooi en de balans
tussen rechter- en linkerhand was
prachtig. Het orkest begeleidde ac
curaat, maar bescheiden. De stre
lende pianomelodie in het Largo
werd erg romantisch en vrij lang
zaam gespeeld en de begeleiding
was aan de voorzichtige kant. Het
rondo werd energiek vertolkt en
de fugatische passages kregen een
goede invulling.
Symfonische Dansen van Rach
maninov is zijn laatste orkestwerk.
De orkestklank is rijk door de toe
voeging van saxofoon, piano, harp
en heel veel slagwerk. Het werk zit
vol nostalgie en vormt eigenlijk
een ultiem afscheid. Een afsluiting
van het compositorische oeuvre
van Rachmaninov en een afscheid
van MPZ Veere. De eerste dans,
met de pastoraal klinkende melo
die en energieke hoekdelen, werd
overtuigend gespeeld. De wals
brak door na herhaalde dissonante
akkoorden, gespeeld door de ko
pers. Door de speciale klankkleu
ren en harmonische combinaties
kwam dit deel over als een Russi
sche variant op La Valse van Ravel.
Muziek Podium Zeeland
Werken van Fiumara, Beethoven en
Rachmaninov. Door Jeugd Orkest
Nederland o.l.v. Jurjen Hempel
m.m.v. Nino Gvetadze. Gehoord 6
augustus in de Grote Kerk in Veere.
maandag 7 augustus 2017
mijn lage-instapf iets?
Een speciale fiets zou het leven van Sietz Leef lang nog een beetje kleur geven, foto peter nicolai
Van Raam in Varsseveld is
een Nederlandse fabrikant
van aangepaste fietsen. Het
bedrijf is gespecialiseerd in
onder meer driewiel-, duo- en
lage instapfietsen, zoals de
Balance. Het voordeel van de
Balance is volgens Van Raam
dat polsen, schouders en nek
tijdens het fietsen nauwelijks
worden belast. Door de meer
voorwaartse trapbeweging
kunnen de krachten van de
benen beter worden benut
dan bij een klassieke fiets.
Ook kunnen fietsers bij een
stop op het zadel blijven zit
ten.
- Sietz Leeflang
Jeanette Vergouwen
Recensie
