44
6
ui ui
COLUMN ROMKE VAN DE KAA
lil cc
Hm
Vakantie hoort leuk te zijn, maar dat is het niet (altijd).
Charlotte van Genderen weet waarom: ze is structopaat.
In Italië is dat geen handige eigenschap.
Woedend ben ik. Op mijn
azuurblauwe espadrilles
stamp ik de Superga-heuvel
af. Stik met je stomme basiliek. Ge
lukkig, de bushalte. Zou hij al door
hebben dat ik weg ben? De eikel.
De dag was zo hoopvol begonnen.
Ontbeten in ons appartement hartje
Turijn. Espresso gedronken bij de
chocoladewinkel om de hoek. Verse
'pane integrale' ingeslagen bij de
bakker naast de chocoladewinkel om
de hoek. We waren in ons favoriete
vakantieland. Het leven was mooi.
Totdat we het plan opvatten met
een treintje de Basilica di Superga te
bezoeken, op een heuvel buiten de
stad. Nu ik het zo opschrijf denk ik:
dat is vragen om problemen. Maar we
waren naïef, we wilden geloven dat
het dit jaar wél zou lukken: ons in
een antiek voertuigje naar boven la
ten vervoeren. Een soortgelijk plan
was een jaar eerder mislukt omdat de
'trenino storico' tussen Genua en
dorpje Casella de geest had gegeven.
Gek, voor een trein uit 1929.
In mijn hoofd - mijn en niet ons
hoofd - lag het verloop van de dag al
vast. Dat doe je, als je structopaat
bent en alleen maar kan denken in
schema's. Mijn schema voor die dag:
ontbijten-espresso drinken-bood-
schappen doen-op onze huurfietsen
naar het stationnetje-met het treintje
uit 1934 naar de basiliek-de basiliek
bekijken-terug naar het centrum-
lunchen-winkelen-op een terras zit-
ten-nog meer winkelen-een restau
rant zoeken. Schrik niet: zo'n schema
bestaat alleen in mijn hoofd. Er mag
licht - met de nadruk op licht - van
worden afgeweken. Ik race niet met
een afvinklijstje langs bezienswaar
digheden. Ik houd rekening met de
wensen van mijn vriend (echt waar).
Maar een gebrek aan structuur, orde,
efficiëntie: dat maakt me onzeker,
ongedurig, moe en.boos.
Stuk
Het treintje dus. Na een hete fiets- en
voettocht belandden we bij het stati
onnetje. Waar niemand aan het loket
zat. Waar de kaartjesautomaat stuk
was. Waar twee mannen in spoor
weguniformen zaten te kaarten. Die
vertelden dat we kaartjes moesten
kopen bij een kiosk.
Wij naar die kiosk. De verkeerde
kiosk. Wij naar een andere kiosk.
Waar we de kaartjes bemachtigden.
En waar een wakkere klant ons waar
schuwde: 'II trenino rotto!' „Da's
waar ook, het treintje is stuk", zei de
verkoper. „Jullie moeten kaartjes ko
pen voor de bus." Wij naar de bus.
Die met norse chauffeur en draai
ende motor stond te wachten. Hulde
voor de passagier die zich omdraaide:
„Volgende halte moeten jullie eruit!"
Wij eruit. Wij om ons heen kijken.
Geen basiliek. Klimmen. Klimmen.
Eindelijk. De basiliek. Prachtig hoor.
Naar de ingang. Hé, een briefje. 'Op
woensdag dicht van 15.00 tot 17.00
uur' (het was 15.01 uur). Dat stond
niet op de site. Hé, die deur gaat
open. Kijk, een restaurantje! Wat zegt
die schoonmaker daar? „Het restau
rant is dicht. Het is woensdag."
Alles is voor niets geweest. Ik ga
écht niet twee uur op een berg zitten
wachten. Want ik wil ook nog terug:
lunchen-winkelen-terras-nog meer
winkelen-een restaurant zoeken.
Mijn vriend wil wél de basiliek zien.
Want we zijn er nu toch. 'Dan maar
wachten'. En, met stemverheffing:
'We hebben VAKANTIE!' En zo be
land ik in mijn eentje in de bus terug.
We hebben ons verzoend. Dit jaar
gaan we wéér naar Italië, het leukste
en irritantste land ter wereld.
twee meter knip je niet zon
der trap. Meestal wordt daar
voor het keukentrapje gevor
derd, dat in een mollengang
wegzakt, waardoor de knip
per met een enkelfractuur in
het ziekenhuis belandt.
eigen huis en tuin en inves
teer in een deugdelijke trap
of ladder. Die is niet goed
koop, maar dat is een zieken
huisopname ook niet.
Voor het knippen van hagen
en het plukken van fruit be
staat de plukladder: een lad
der met essenhouten spor
ten. Zo'n plukladder heeft
drie poten: twee waartussen
de sporten zitten en één
Het keukentrapje
zakt weg en
veroorzaakt een
enkelfractuur
waarop de ladder leunt. Zo
kun je pruimen plukken
zonder de ladder tegen de
stam te leunen. De poten
van zo'n ladder zakken een
stukje weg, waardoor hij ta
melijk stevig staat. Zet hem
niet op tegels of bestrating,
want daar glijden de poten
weg. Hout is rustiek en am
bachtelijk, maar tegelijk ta
melijk zwaar. Er bestaan ook
aluminium plukladders met
dubbele sporten, waarbij de
steunpoot telescopisch in
stelbaar is: je zet hem vast op
de gewenste hoogte. Wie
vijftig meter haag moet
scheren - en bijna altijd
moet dat aan beide kanten -
zou in zo'n aluminium
ladder kunnen investeren.
Voor het eenvoudiger werk
is er de houten plateau-
trap, die je niet alleen in
zachte tuingrond, maar ook
op een harde ondergrond
kunt gebruiken. Je kunt ze
krijgen met drie tot twaalf
treden. De drietreeds uit
voering is niet meer dan een
veredeld keukentrapje; met
twaalf treden heb je een
flinke trapleer. Het pro
bleem met een trapleer is dat
je nooit dicht genoeg bij een
haag kunt komen om die te
knippen. Je wilt de trapleer
zo weinig mogelijk verplaat
sen en je reikt altijd verder
dan verantwoord is en zo be
land je alsnog op de grond.
Soms met heggenschaar en
al. Met een plukladder heb je
dat probleem niet, omdat je
de derde poot in de haag
kunt plaatsen.
Let op: koop de ladder nooit
langer dan de haag hoog is,
anders zit hij bij het knippen
in de weg.
Komt dat even goed
uit: de vakantie valt
samen met de tijd
waarin je de haag moet
knippen. De geluksvogel
heeft een taxushaag die je
maar eenmaal per jaar hoeft
te knippen. De minder
gelukkige tuinier heeft een
ligusterhaag die je moet
knippen zodra je de heggen-
schaar in de schuur hebt
gehangen. Maar knippen zul
je, tenzij je een muur of
schutting hebt. De
ideale hoogte van een
haag is twee meter.
Daar kijkt geen
mens overheen,
behalve een ver
dwaalde basketbal
ler. Een haag van
vrijdag 4 augustus 2017
GO
@RLOppenheimer
Structopaat in Italië
Bedenk dat de meeste on
gelukken plaatsvinden in
Reageren?
r.vandekaa@persgroep.nl
Investeer deze
zomer nou eens in
een deugdelijke
ladder, betoogt
tuingoeroe Romke
van de Kaa.
