14 ZEELANI
In het atelier
Voorzichtig gezegd, niet alles
heeft een vaste plek. Dat
klopt. „Ik heb een gruwe
lijke hekel aan opgeruimde bu
reaus en werkplekken", zegt de
kunstenaar. Hij werkt het lekkerst
en het best vanuit chaos. Want die
op het oog ongeorganiseerde ver
zameling hout, verf, karton, me
taal en wat al niet meer is bij hem
een solide basis voor het maken
van superstrakke beelden en ob
jecten.
Wim Bakker (66) woont met
zijn partner Jeanette in het ge
hucht Roodewijk. De huizen wer
den begin vorige eeuw gebouwd
voor de arbeiders van het land-
bouwbedrij f Wilhelminapolder.
Er is een voor- en een achtertuin,
waarin bamboe en springbalse-
mien hun gang mogen gaan. De
kunstenaar werkt graag in de open
lucht en beschouwt dus de tuin
ook als zijn atelier.
De schuur waarin hij is gefoto
grafeerd staat in de achtertuin.
Aan één kant is een afdak gemaakt
met doorzichtige kunststof golf
platen. De ruimte daaronder dient
momenteel als opslag, maar zal na
een verbouwing en reorganisatie
ook weer als werkruimte in ge
bruik worden genomen. Verder is
er een houten tuinhuisje met een
veranda. Daar kan hij probleem
loos met een zaagmachine aan de
slag.
Bakker is beeldend kunstenaar.
Verder is hij voorzitter van de Cul
turele Raad in Goes. Tot zijn pen
sionering een jaar geleden was hij
een ruime drie dagen per week
ook docent aan de Hogeschool
Zeeland, die nu HZ University of
Applied Sciences heet. Zo'n 35 jaar
is hij aan de school verbonden ge
weest, voor de beeldende vakken,
als afstudeer- en stagebegeleider
en voorzitter van de examencom
missie.
Na de Academie van Beeldende
Vorming (1973-1978) maakte hij
naam met grote landschappelijke
schilderijen. In zijn schuur laat hij
geverfde paneeltjes zien, waarop
hij experimenteert met kleuren en
structuur. De geschilderde pane
len werden steeds groter en dik
ker, zodat ze geleidelijk aan meer
objecten werden. Dat was rond de
millenniumwisseling. Toen stapte
hij over naar staal en ging monu
mentale beelden en installaties
maken.
Een treffend voorbeeld van zijn
werk is te zien aan de westkant
van Wilhelminadorp. Daar staat
een meters hoge, in staal uitge
voerde, steigerende tractor. Bak
ker: „Hij maakt een wheelie. De
tractor is voor mij een bevrijdings
monument voor al die landarbei
ders, die eeuwenlang onderdrukt
werden. Ik heb een miniatuur
John Deere als model gebruikt.
Daarom heet het beeld Dance John
Dance."
Bakker heeft zich altijd maat
schappelijk betrokken gevoeld:
geëngageerd en geïnspireerd. In de
jaren zeventig maakte hij tekenin
gen voor de actiegroep Ooster-
schelde Open. Voor een groepsex-
positie die nu in de botanische
tuin van Delft te zien is, leverde hij
een 'protesterende tak': er komen
bijlen uit het hout. Volgend jaar
doet hij mee aan een grote ten
toonstelling van de Nederlandse
Kring van Beeldhouwers: „Het
idee daarvoor zit al in mijn hoofd.
De rottigheid in het Midden-Oos
ten, IS die daar duizenden jaren
cultuur kapot maakt, dat raakt me.
Ik werk nu aan een groot object
waarin twee beschadigde, zwan
gere vrouwen worden verwerkt.
Zo probeer ik misstanden te signa
leren. Wat ik maak gaat zeker ook
over de klootzakken die je tegen
komt in de wereld."
vrijdag 4 augustus 2017
Jan van Damme
Dit is een serie over
Zeeuwse kunstenaars en
hun werkplek.
Vandaag: Wim Bakker in
Roodewijk
„Ik heb een gruwelijke hekel aan opgeruimde bureaus en werkplekken", Wim Bakker in zijn atelier in Roodewijk tussen Wilhelminadorp en Wolphaartsdijk.
FOTO'S MECHTELD JANSEN
Het lekkerst vanuit de chaos
