zonder in Vlissingen te winnen
Ramakers was
'positief verrast'
Debutante van Pladdet
vliegt direct in de prijzen
IBl
13
'Toen ik dat zag, dacht ik: laat maar'
za
a twee jaar College
Tennis in Albuquer
que in de staat New
Mexico vond Sharon
Coone het welletjes.
Inmiddels is ze alweer een jaar te
rug uit de Verenigde Staten. Deze
week verdedigt ze haar tennistitel
in de 2-categorie van het Vlie
gende Hollander-toernooi in haar
geboortestad Terneuzen. „In sep
tember ga ik een nieuwe fase in
mijn leven in", vertelt Coone. „Ik
ga studeren aan de Kunstacademie
in Rotterdam en wil ook A-toer-
nooien gaan spelen."
Coone was acht maanden oud
toen ze met haar ouders Edwin en
Rachida van havenstad Terneuzen
In Amerika is tennis
een teamsport,
ledereen pept elkaar
constant op
verhuisde naar de rust en ruimte
van Sint Jansteen, waar na een
paar jaar zusje Charlotte werd ge
boren. Sharon (inmiddels 20) ver
ruilde zes jaar geleden Zeeuws-
Vlaanderen voor een gastgezin in
Halsteren. Met de Loot-status voor
topsporters voltooide ze de havo
in Bergen op Zoom.
Coone bereikte de landelijke
tennistop tot en met 16 jaar en ver-
ANDERE AMBITIE
trok vervolgens naar het land van
de onbegrensde mogelijkheden. In
New Mexico combineerde ze, als
creatieveling pur sang, tennis met
de opleiding Fine Arts. In principe
voor vier jaar. „Het is niet zo dat ik
het na twee jaar beu was in Ame
rika, maar ik wilde er op het ge
bied van tennis het maximale uit
halen en mezelf tegelijkertijd ont
wikkelen op het gebied van
kunst", legt ze uit.
„Fine Arts was echter veel te
breed, waardoor ik het plezier in
de opleiding verloor. In Nederland
is de kunstacademie heel professi
oneel met hoge toelatingseisen. In
Rotterdam ga ik de opleiding illu
stratie volgen. Iets wat verbeelding
nodig heeft door middel van illu
stratie, bijvoorbeeld in de reclame
wereld, mag ik gaan ontwerpen."
Ervaring rijker
Een ervaring rijker en een illusie
armer? „Wel een ervaring rijker",
stelt Coone. „Zonder die twee
jaar in New Mexico was ik
niet de persoon geweest
die ik nu ben. Ik heb me
zelf beter leren kennen,
weet wat mijn zwakke
punten zijn, heb meer
mensenkennis en kan beter
omgaan met stress. In Amerika
wordt tennis als een teamsport ge
zien. Daardoor wil je, onder lei
ding van een fanatieke coach, win
nen voor een groter doel dan je
zelf. Iedereen pept elkaar constant
op."
Is tennis nog altijd (hoofd)on-
derwerp van gesprek aan de keu
kentafel? Sharon kijkt jongere zus
Charlotte (16) even aan, die voor
zichtig nee schudt. „Toen ik nog
maar net terug was wel. Wat was
er gebeurd als ik had doorgezet op
College Tennis?"
Ze geeft zelf antwoord: „De ont
wikkeling van een schuchter en
verlegen meisje tot een sterkere
persoonlijkheid vind ik echter be
langrijker dan op hoog niveau ten
nissen", zegt Sharon, die op haar
negende voor het eerst een racket
ter hand nam. „Op de basisschool
in Sint Jansteen werden flyers voor
bal- en slagvaardigheid uitgedeeld.
Zo is het allemaal begonnen."
Uithoudingsvermogen
Coone slaat in Sint Jansteen en
Hulst regelmatig een balletje met
3-spelers als Bram Donze en Claire
van Damme. „Ik moet het niet
hebben van hard slaan, maar van
vastheid, uithoudingsvermogen
en tactiek. Ik ben van de strate
gieën."
In het toernooi van Bres-
kens werd ze samen met
Donze nummer 1 in de
mixed-2, na winst op
onder anderen Claire
van Damme en Patrick
Marteijn (6-2 7-6).
„Dat was wel grappig",
lacht Coone.
„We stonden met 6-2 en 4-1
voor en ik zei tegen Bram: 'Ik heb
nog geen zin om te stoppen'. Toen
In september
ga ik een nieuwe
fase van mijn
leven in
kwamen ze echter steeds dichter
bij en werd het uiteindelijk nog
een tiebreak. Het was niet de be
doeling dat het zo letterlijk werd
genomen."
Volgende week zal Coone voor
de gezelligheid ook aanwezig zijn
op het tennistoernooi van Sint
Jansteen van haar eigen club TC
Smash.
„Goh, absoluut. Het gaat echt een
stuk sneller tegenwoordig. Geluk
kig maar. Het niveau is tegen
woordig een stuk hoger dan in
mijn tijd. Het gaat er allemaal pro
fessioneler aan toe. Het voetbal is
in de breedte ook flink gegroeid.
In mijn tijd, de jaren tachtig, had
den we eigenlijk alleen maar mid
denvelders. Als international
moest je in je eigen team het
meeste werk doen. Zo kwamen de
meesten op het middenveld te
recht. Er waren dus weinig speci
alisten in verdediging en aanval."
„Nadat ik gestopt met voetballen
ben heb ik het voetbal eigenlijk uit
het oog verloren. Ik belandde in de
journalistiek en verloor de inte
resse in de sport. Tijdens het EK is
de interesse eigenlijk voor het
eerst weer aangewakkerd. De eer
ste wedstrijd heb ik gemist, maar
ik werd benieuwd. Ik was echt po
sitief verrast over het spelniveau.
De laatste twee wedstrijden heb
ik helemaal gezien."
„Ik vind Jackie Groenen een ge
weldige speelster. Heerlijk aanval
lend ingesteld en opbouwend erg
sterk. Zelf speelde ik ook op het
middenveld. Onze stijl kun je ver
gelijkbaar noemen, al vind ik dat
lastig om over mezelf te zeggen. Er
zijn ook geen beelden bewaard
gebleven van mijn carrière."
„Ja ongelooflijk hè, wat een aantal.
Echt super. Wij speelden vaak
maar voor amper 1000 man. Eer
lijk is eerlijk, het voetbal was het
aanzien vaak ook niet waard voor
het publiek. Dat is tegenwoordig
wel anders. Daar ben ik ontzet
tend blij mee. Een tijd lang heb ik
me ingezet om het meisjesvoetbal
te promoten. Dat ging ontzettend
moeizaam. Meisjes die moeten
Eerlijk is eerlijk, het
voetbal was het
aanzien vaak ook
niet waard
niet voetballen, was de algemene
mening. Het voelt toch als een
soort erkenning dat het vrouwen
voetbal nu zo gegroeid is."
„Zeker, ik heb de smaak weer te
pakken gekregen. De wedstrijd te
gen Zweden vond ik echt uitste
kend. Alle vertrouwen dus dat ze
vanavond van Engeland winnen."
Aan het Nationale concours na
men 21.186 duiven deel, waarvan
8.170 in Sector 1. Bij de 214
Zeeuwse liefhebbers werd J. Ver
schuren (Axel) tweede en T. de
Bruijn (Philippine) derde, goed
voor een zevende en elfde plaats
overall in Sector 1.
Naast de vlucht uit Bergerac
stond ook de eerste Midfond-
vlucht vanuit Pithiviers voor de
jonge duiven op het programma.
De blauwe doffer van Adrie Schie
man (Axel) en zijn zonen Cees en
Frans ging er met de zege van
door, in combinatie spelend met
Patrick Derycke (Terneuzen).
De doffer versloeg 4783
Zeeuwse duiven met een snel
heid van 104 kilometer per uur
over en afstand van 365 kilometer.
Hij zorgde voor de tweede provin
ciale overwinning van deze Com
binatie in dit seizoen.
Een topuitslag was er ook voor
Adriaan en Jaap Scheele uit Ter
neuzen, die eervol de plaatsen
twee tot en met acht innamen en
dit keer met liefst 39 van hun 73
ingezette duiven in de prijzen
speelden.
donderdag 3 augustus 2017
Henk van de Voorde
Sint Jansteen
N
- Sharon Coone
Charlotte (16), het
jongere zusje van
Sharon, startte al
op haar zesde met
tennissen. Ook zij
was getalenteerd en
technisch vaardig,
maar had nooit de
ambitie van haar ou
dere zus om de top
te halen. „Toen ik
zag watje er alle
maal voor moest
doen, dacht ik: laat
maar... Mede door
een blessure heb ik
al een paar jaar niet
meer getennist,
maar waarschijnlijk
ga ik weer begin
nen", zegt Charlotte,
die na het gymna
sium sterrenkunde
wil gaan studeren.
- Sharon Coone
Erwin Adan (links) leidt de kopgroep, met Tim van den Broeke in de slipstream, fotorubenoreel
Het Nederlands vrouwenteam
treft vanavond (aftrap om
20.45 uur in Enschede) Enge
land in de halve finale van het
EK in eigen land. Voor elke
wedstrijd laten Zeeuwse insi
ders van het vrouwenvoetbal
hun licht schijnen over de wed
strijd. Vandaag: Edith Rama
kers, voormalig international
Nederlands elftal (16 inter
lands).
Bas Dingenouts
Westkapelle
Zie je veel verschil met de tijd
dat jij international was?
Heb je het EK al een beetje ge
volgd?
Springt er een speelster uit
voor je?
30.000 toeschouwers. Daar
kon je vroeger alleen maar van
dromen natuurlijk.
- Edith Ramakers
Ik neem aan datje vanavond
gaat kijken?
De eenjarige blauwe witpen
duivin van Piet Pladdet (Hoek)
slaagde cum laude voor haar
examen bij haar debuut op een
lange afstandsvlucht. Ze won
de eerste prijs op het concours
uit Bergerac in Sector 1 (Zee
land, Brabant en Limburg) van
het Nationale concours. Ze
legde de 759 kilometer af in
zeven uur en 53 minuten.
Marcel Buijsse
Oostburg
