Nieuwe
buurman
12 ZE
zv
AFSTAND 8,7 km
Kattendijke
Tervaten
Kloetinge
UIT DE ZEEUWSE KLEI
Kloetinge heeft een
rijke geschiedenis. Als
je die kent, is het nog
leuker om een stevige
wandeling rond dit dorp
te maken.
Kloetinge vind ik een prachtig
dorp. Maar ik heb het alleen
nog maar gezien vanaf de fiets
en vanuit de auto. En dan mis je din
gen. Hoog tijd om hier eens rustig te
wandelen. De uit de dertiende eeuw
daterende Geerteskerk aan het
Marktveld is een mooi beginpunt. Op
het informatiebord voor de kerk
staan verschillende routes uitgete
kend. Ik kies de roze route. Maar ik
heb alle tijd, dus plak ik hier nog wat
kilometers aan vast. Ik wil namelijk
graag eens langs de Deesche Water
gang lopen.
Al in de elfde eeuw werd Kloetinge
bewoond, nog voordat de eerste ring
dijk tot stand kwam. Daarom ligt de
dorpskern duidelijk hoger dan de rest
tJe geniet
extra van de
omgeving als
je iets weet
over hoe die is
ontstaan.
van het dorp. De kern is indertijd op
gehoogd met onder andere grond en
afval om overstromingen tegen te
gaan. Tegenover de Geerteskerk dob
beren eenden rond in de Vaete, die in
de Middeleeuwen diende als dorps
watervoorziening. Via het Noord
einde loop ik langs prachtige huizen
het dorp uit. Het Noordeinde en de
Tervatenseweg zijn onderdeel van de
Bijvanck. Als je op een kaart kijkt, zie
je dat deze wegen onderdeel zijn van
een soort ronde vorm om Kloetinge.
Soms wijst dit erop dat dit een Noor-
mannenburcht is geweest. Maar of dat
ook in Kloetinge het geval was, is nog
steeds niet duidelijk. De Daniëlsweg
en de Potmanswegeling voeren langs
polders met uiteenlopende gewassen.
Een boer rijdt met zijn trekker over
het land en steekt zijn hand naar me
op. Dat vind ik een van de leuke din
gen aan wonen in Zeeland. Zeker in de
dorpen en buiten de bebouwde kom
groeten voorbijgangers me altijd
vriendelijk. Verder kom ik niet zoveel
mensen tegen.
Overal zie ik hazen en fazanten. Ik
vind het altijd leuk om dieren te zien
tijdens een wandeling. Zo ben je ge
voelsmatig even weg van de be
woonde wereld en heb je een echte
midden-in-de-natuur-ervaring.
De Monnikendijk is met voorbijko
mende auto's wat minder rustig. Maar
absoluut prachtig. Zeker vanaf het uit
kijkpunt aan de Kattendijksedijk heb
je een weids zicht over de Deesche
Watergang. Deze kreek is overigens
ontstaan bij een overstroming in 1134,
waarna monniken de eerste bescher
mende ringdijk aanlegden. De naam
Monnikendijk herinnert dan ook aan
hun dijkwerkzaamheden. Vanaf het
uitkijkpunt kun je de sporen van de
graafwerkzaamheden van de monni
ken nog zien. Dit soort wetenswaar
digheden zijn een waardevolle toe
voeging aan een wandeling. Je geniet
extra van de omgeving als je iets weet
over hoe die is ontstaan.
Via de Bredeweg en de Manneeweg
loop ik terug naar Kloetinge. Na twee
uur lopen is het heerlijk om nog even
uit te rusten op het bankje tegenover
de Vaete. Ongetwijfeld komen hier
vaak mensen om de eenden te voeren.
Zodra ik zit, verlaten ze het water en
lopen ze doelgericht naar mij toe. Ge
lukkig vind ik onderin mijn tas nog
een verdwaalde granenreep. 'Goed be
zig', staat er op de verpakking. Nou, in
derdaad. Voldaan rijd ik terug naar
huis.
Op een middag toen ik
thuiskwam met een arm
vol boodschappen zat-ie
daar. Een ontwapenend klein
spitsmuisje die vlak naast de voor
deur grote interesse toonde voor
een bloempot die daar op een afge
dankt etensbord staat. Ik liep terug
naar de auto en liet alle bood
schappen op de achterbank uit
mijn handen ploffen, om gewa
pend met een camera terug te gaan
naar het muisje. Die zette onver
droten zijn verkenningstocht
voort en dat bood een zeldzame
gelegenheid om zo'n spitsmuis in
het wild te fotograferen. Dat
vond-ie een seconde of tien oké,
maar toen werd het geratel van de
camera hem toch wat teveel. Het
beestje schoot weg in een kier on
der de voordeur. Daar was nauwe
lijks plek en dus besloot de spits
muis om nog maar een keer langs
de camera te lopen; dit keer in rau
zende vaart. Het had in ieder geval
een paar leuke foto's opgeleverd
die genoeg aanknopingspunten
boden om de soort vast te stellen.
Duidelijk zichtbare oren; een ge
leidelijk kleurverloop van de
bruingrijze rug en flanken naar de
wittige onderbuik: dat kan alleen
maar de huisspitsmuis zijn. Met
gepaste trots toonde ik op het
beeldscherm de foto's aan mijn
vrouw, maar die was toch iets
minder gecharmeerd van de
nieuwe buurman. Stel je voor dat-
ie naar binnen loopt.
De volgende dag was hij er weer.
Aan het drinken van wat regenwa
ter op het plaatijzeren deksel van
een oude regenput. Weer de ca
mera gepakt en weer foto's ge
maakt. Maar nu was het toch echt
tijd voor een verhuizing. Het
beestje liep argeloos het doosje in
dat tot de voorgaande avond ge
vuld was met paprika pringles en
snel deden we achter zijn rug het
deksel erop. Een halve kilometer
verderop hebben we hem losgela
ten. Moest-ie weer op zoek naar
nieuwe buren.
woensdag 2 augustus 2017
A Uitkijkpunt aan Kattendijksedijk over
Watergang.
Tweewekelijkse rubriek over ar
cheologische vondsten in Zee
land door Stichting Cultureel Erf
goed Zeeland (SCEZ)
Chiel Jacobusse
Een natuurervaring
Joanne Karkdijk
Een wekelijkse
wandeling door
Zeeland. Vandaag:
Wandelen rond
Kloetinge
▲De huisspitsmuis.
FOTO CHIEL JACOBUSSE
