Zelfs bij de bakker
gedraag ik me
ik moet bewijzen
Persoonlijk
Met jan en alleman koffiedrinken, netwerken, altijd
amicaal doen; zzp'er Renee Kelder voelt zich
een winkelier zonder sluitingstijden. 'Want je weet nooit
wie je de volgende klus aanbiedt.'
p een zondagmiddag zit ik op mijn
knieën naast een grote Samsonite-koffer.
Vragend kijk ik op naar Don Schothorst,
de oud-reclamegoeroe over wie ik op dat
moment een boek schrijf. Vanuit zijn
rolstoel knikt hij me bemoedigend toe.
Langzaam maak ik de ritssluiting open
en denk aan al die mensen in loondienst
die op hun vrije zondagmiddag gewoon
strandwandelingen maken en dat uitje
afsluiten met een pannenkoek.
Hoogstwaarschijnlijk tref ik in deze
koffer niet de vakantiekiekjes aan voor
het fotokatern van Dons biografie, want
we hebben het net uitgebreid gehad over
zijn vroegere seksverslaving en zijn ogen
glimmen bij de aanblik van de koffer. Als
de koffer open is, houd ik een voor een de
attributen omhoog: een leren masker,
tepelklemmen, een peniskoker met
gemene prikkertjes en een indrukwek
kende verzameling zwepen.
Don had mij uitgekozen om het boek
over zijn leven te schrijven. Dat was
volgens hem omdat ik mezelf tijdens
onze eerste ontmoeting 'zo goed had
verkocht'. Mijn vader, zelf al dertig jaar
zzp'er, had me nog op het hart gedrukt
om bij de kennismaking niet al te amicaal
te doen en Don gewoon de hand te
schudden. Maar toen ik hem zag, riep
ik: 'Dag schat, wat gewéldig om je te
ontmoeten!' En ik gaf hem drie dikke
zoenen. Het ogenblik dat ik zijn wereld
betrad, voelde ik feilloos aan hoe ik
me moest gedragen om deze klus
tegenwoordig alsof
dat ik de leukste
klant ben
magazine 21
'Ik sta
altijd aan
Illustraties STUDIO VONQ
