26 ZEELANE
Pierre van Hooijdonk hoeft niets meer, behalve veel voetbal kijken en daar een
opvatting over hebben. Al staat hij nog steeds graag op het veld - en in de kantine na
afloop - zijn coachingsambities staan op een laag pitje. „Alleen als een bevriende trainer me
als assistent meevraagt naar een mooie club. Dan misschien wel."
preek met Pierre van Hooijdonk afin het
centrum van Breda en ben er zeker van
dat hij overal handen moet schudden. Zo
ook op deze woensdagmiddag bij Brasse
rie Bardot op het Van Coothplein. Eerst is
er het personeel dat Van Hooijdonk har
telijk begroet, daarna wuift er een man
aan een tafeltje. „Hé, Pierre!"
Van Hooijdonk zwaait net zo enthousiast terug en haalt zijn
schouders op bij het weer naar buiten gaan. „Ik heb werke
lijk geen idee wie die man was, maar ach, ik ben dit wel ge
wend."
Het is al bijna een kwart eeuw niet anders. Sinds Van
Hooijdonk begin jaren negentig de held werd van NAC én
Breda, met zijn doelpunten en zijn buikschuivers in het
oude stadion aan de Beatrixstraat, wordt hij overal in de Ba-
roniestad herkend. Zeker nadat hij NAC in 1993, na acht
troosteloze jaren in de eerste divisie, eindelijk weer de ere
divisie in hielp. Hij was destijds een publiek figuur als voet
baller, hij is dat nu als analist van de NOS nog steeds. „Vroe
ger lazen de mensen over mij in de krant en zagen ze me als
voetballer op tv. Nu discussiëren ze met me op social media
en zien ze me daarna terug in de stad. De reacties zijn de
zelfde."
We lopen van het Van Coothplein naar het inmiddels geslo
ten Breda's Museum. Mooie plek voor foto's, denken we.
Verrek, op het grasveld voor het museum voetbalt een
groep kinderen. Verjaardagsfeestje van de 8-jarige Yuxi van
basisschool De Zandberg. „Voetballende kinderen op de
achtergrond, leuk!", vindt onze fotografe. Van Hooijdonk
maakt het nog mooier. Spontaan gaat hij een balletje mee
trappen. Met kinderen die stuk voor stuk geboren zijn nadat
hij zelf al gestopt was met profVoetbal. Maar de begelei
dende moeders herkennen hem en fluisteren hun kroost in
wie die lange man is. „Heeft u bij Feyenoord gevoetbald,
meneer?" krijgt hij te horen. „En bij Ajax?" „Feyenoord wel,
Ajax niet", lacht Van Hooijdonk.
Opvallend: we zijn in hartje Breda, maar geen kind vraagt
naar NAC.
Na het partijtje deelt Van Hooijdonk geduldig handteke
ningen uit en poseert hij met de kinderen voor een groeps
foto. „Ouderwets, die handtekeningen", lacht hij als we te
rug wandelen richting Van Coothplein. „De selfie is de
nieuwe handtekening, maar daar waren deze kids kennelijk
nog te jong voor." Moeite om krabbels uit te delen of te po
seren voor selfies heeft Van Hooijdonk nooit gehad, zegt hij.
„Waarom zou ik daar nee tegen zeggen? Als mensen het fat
soenlijk vragen? Wanneer ik in een winkel iets vraag ben ik
ook blij als ik geholpen word. Maar het moet niet zo zijn dat
ze naar me roepen: 'Hé, kom eens hier jij!' Dat doe ik dan al
leen als er een rolstoeler bij is of zo. Anders mogen ze zelf
naar me toe lopen. Zo moeilijk is het toch niet om je fatsoen
te bewaren? Al lijken met name Nederlanders daar nog al
eens moeite mee te hebben."
We schuiven weer aan in brasserie Bardot. Van Hooij
donk geniet nog na van het potje voetbal met de 8-jarigen.
„Ik doe ook regelmatig clinics voor de jeugd. Prachtig om
die gastjes bezig te zien."
„Nou, die ene met dat rode haar kon wel wat. Opvallend:
roodharigen pik je er altijd en overal zo uit. Niet alleen van
wege die haarkleur, maar ook vanwege de manier waarop ze
voetballen. Meer agressie in hun spel. In de positieve zin
van het woord, hè. Ik ben er in mijn carrière heel wat tegen
gekomen en het is altijd hetzelfde. Alsof hun haarkleur ook
iets zegt over hun karakter als voetballer. Geen idee hoe dat
kan. Ik weet ook niet of er ooit onderzoek naar gedaan is,
PROFIEL
maar het is wel zo."
„Ja, ik heb altijd van voetbal
gehouden. Daarom ben ik ook
meteen na mijn profloopbaan
in het vierde van Steenbergen
gaan spelen. Puur voor de lol.
En nu speel ik in het zaterdag
team van Beek Vooruit. Prach
tig. Ik heb wel even de knop om
moeten zetten. Afkomen van
het ten koste van alles willen
winnen, wat ik als prof had.
Maar dat is gelukt. Ik geloof niet
dat ik ooit eerder zoveel verlo
ren heb als de laatste jaren.
Maakt ook niet uit. We lachen
wat af. En vooral het samen
blijven hangen na de wedstrijd
vind ik prachtig."
„Zo zou je dat wel kunnen
zien. Ik stond al op mijn zes
tiende in het eerste elftal van
Steenbergen en daar hield ik
echt wel rekening mee. Dan
ging ik op vrijdag en zaterdag
voor de wedstrijd op tijd naar
bed. Wat dat betreft leefde ik
toen eigenlijk al als een prof.
Maar na de wedstrijd op zon
dag bleef ik altijd hangen in de kantine. En dat ben ik blij
ven doen. Bij RBC en NAC ook. Daar gaat het toch ook om
in het voetbal? Dat heb ik nu nog met wedstrijden van oud-
RBC, oud-NAC, oud-Celtic, oud-Benfica, oud-Feyenoord.
Bijna alle clubs waar ik vroeger gespeeld heb. Daar word ik
nog steeds voor gevraagd. Ik denk omdat het wel gezellig is
om mij er in het veld en na afloop bij te hebben, haha."
„Zeker. Dat besefik en daar ben ik ook trots op. Dat ik dit
heb kunnen bereiken. Ik hoef nu niets meer. Maar door
mijn werk als analist zit ik wel bijna elke avond voetbal te
kijken: op maandag Premier League, dinsdag en woensdag
Champions League, donderdag Europa League en dan be
gint op vrijdag de eredivisie alweer. Ja, ik wil al die wedstrij
den wel zien, zodat ik op zondagavond bij Studio Voetbal
weet waarover ik praat. Nee, al dat kijken valt bij de vrou
wen thuis niet altijd even goed. Gelukkig hebben we meer
dan één tv."
„Twitter vind ik leuk. Dat hoort er ook bij als analist, vind
ik. Daarom ben ik ook voor dit werk gevraagd. Omdat ik
niet bang ben om mijn mening te geven en altijd duidelijk
durf te zeggen wat ik ergens van vind. Op die manier kun je
discussie uitlokken, dat is goed."
„Ja, dat was toch ook belachelijk! Iedereen zag die elle
boogstoot bij Chili-Duitsland en wist dat het een rode kaart
was. En dan bekijkt die scheids de videobeelden en trekt hij
geel. Dan kun je net zo kappen. Ze zouden dat anders moe
ten doen: de beste scheidsrechter zou videoref moeten zijn
en op basis van beelden moeten beslissen. Elleboogstoot?
Rood! Dat moet de scheids op het veld in zijn oortje krijgen,
zonder dat die zelf de beelden nog hoeft te zien. Dat hadden
ze moeten proberen bij de Confederations Cup, met het oog
op het WK van volgend jaar. Is niet gebeurd."
„Dat vrees ik niet, nee. Buitenspel, ook zoiets. Laat de
grensrechter gewoon niet meer vlaggen als het minder dan
een meter buitenspel is. En als er dan gescoord wordt, be
kijk dan op de videobeelden of het wel of geen zuiver doel
punt is. Is het een goal? Prima. Is het buitenspel? Dan keur je
hem af en hervat je het spel met een vrije trap voor de te
genpartij. Maar andersom, zoals nu vaak gebeurt, gaat niet.
Een situatie afvlaggen, terwijl het later toch geen buitenspel
blijkt te zijn, dat is naderhand niet meer op te lossen. Het
kan allemaal zoveel beter."
„Niet direct. Alleen als een bevriende trainer mij nog
eens meevraagt als assistent naar een mooie club, dan mis
schien wel. Maar voorlopig heb ik het prima naar mijn zin
met wat ik nu doe."
„Ik had één grote droom: profvoetballer worden. Dat is
gelukt. Nu ben ik blij dat ik terug kan kijken op een heel
mooie carrière. Al die echte volksclubs waar ik heb mogen
spelen: NAC, Celtic, Benfica, Feyenoord, Fenerbahce. En het
feit dat ik in het Nederlands elftal heb mogen spelen in een
tijd dat er een heel sterke generatie actief was, dat maakt me
ook heel trots."
zaterdag 29 juli 2017
Gezelligheidsvoetballer
met stevige meningen
Jan Martens
Zat er ook een talent tussen?
öoijdonk: „Voetballen is
nog steeds leuk. Al moest ik wel even de
knop omzetten! Afkomen van het ten
koste vdffallds willen winnen! Ik geloof
dat ik nog nooit Zoveel verloren heb als
de laatste jaren!" fotojoycev/wbelkom/pmpfiofs
Pierre van Hooij
donk (Steenber
gen, 29 november
1969) kan terugkij
ken op een rijke
carrière als prof
voetballer. Speelde
bij RBC, NAC, Cel
tic, Nottingham Fo
rest, Vitesse, Ben-
fica, Feyenoord en
Fenerbahce. Werd
Pi-Air genoemd en
stond bekend om
zijn buikschuivers
na goals voor NAC,
maar ook om per
fect geplaatste vrije
trappen. Speelde 46
keer in Oranje en
maakte daarin 14
doelpunten. Was
daarna coach van
het Turks elftal (als
assistent), Jong
Feyenoord en
Oranje -21. Is nu
voetbalanalist bij
NOS en Ziggo
Sport. Woont in
Prinsenbeek, met
echtgenote Corine,
zoon Sydney (17) en
dochter Fay (12).
Mooi, dat jij nog van een potje
voetbal met kinderen geniet,
zo lang na je carrière als prof.
In die zin ben jij dus eigenlijk
een amateurvoetballer geble
ven?
Je voetbalt nog steeds, bij Beek Vooruit, en daarnaast
werk je als voetbalanalist op tv voor de NOS en voor
Ziggo Sport. Luxe leventje.
En je bent behoorlijk actief op de social media.
Bij de Conferations Cup haalde je onlangs fors uit naar
de videoscheidsrechter.
Dus dat gaat op het WK ook niet gebeuren?
Je bent na je voetballoopbaan ook even
trainer geweest. Assistent bij het Turks elftal
en bij Oranje onder de 21 en coach bij Jong
Feyenoord. Heb je die ambitie nog?
Geen toekomstplannen of dromen?
