18 WEEKEND
Westkapelle en Michiel
Paalvast hebben iets
met elkaar. De Veerse
schilder is in het Polderhuis
een graag geziene gast.
Ook met werk dat in zijn
woonplaats is geschilderd.
Michiel
Paalvast
is niet
opzoek
naarhet
stereotiep
pittoreske
Bomen, huizen en auto's. De zon
schijnt door de bladeren. Op de
straat een spel van lichte en don
kere vlekken. Zachtgeel, paars en
diepblauw. Op het donkergrijs van de bo
men een paar lichte accenten. Het gras tus
sen de bomen diep donkergroen, met hier
en daar een frisgroen accent.
De Zuidstraat in Westkapelle. Herkenbaar
maar toch heel anders dan de werkelijkheid.
Dat zit hem vooral in de kleuren. Ze zijn
krachtiger, met veel contrasten. De vormen
zijn vereenvoudigd, maar niet gestileerd.
Een Peugeot is een Peugeot en een Nissan
een Nissan.
Anders dan veel schilders van Zeeuwse
stads- en dorpsgezichten is Michiel Paalvast
niet op zoek naar het stereotiep pittoreske.
Natuurlijk houdt hij van Veere en van
Westkapelle. En ik kan me niet voorstellen
dat hij een hekel heeft aan de straten, de
huizen, de parkjes, plantsoenen, de kerkto
rens en wat al niet meer. Maar dat alles is
vooral een aanleiding om een schilderij te
maken. Paalvast vertelt niets over schattige
steentjes, historische paaltjes en verweerde
muurtjes. Voor alles wil Paalvast een schil
derij maken met een compositie die staat.
Met kleuren die spreken. Waarin contrasten
de compositie krachtig maken. Dat woord is
ook van toepassing op de penseelvoering.
In een schilderij waarin de helft van de
compositie met zeiljachten is gevuld, laat
Paalvast alles wat friemelig is weg en zet hij
masten en relingen en raamomlijstingen
met rake lijnen neer.
Hij weet steeds een prachtig evenwicht te
bereiken tussen beschrijving en suggestie.
Tussen los en vast. Tussen constructie en
beweging. De kleuren zijn weliswaar geba
seerd op de natuurlijke kleuren, maar Paal
vast maakt ze helderder. Hij maakt een
muur roder of geler. Dakpannen laat hij weg
als dat beter is voor een schilderij. En in
plaats van een tegelpatroon op het trottoir,
zet hij blauwe strepen op een donkerroze
vlak, dat begrensd wordt door het geel van
de onderschildering.
De paaltjes op de voorgrond van Kraan
straat Veere voorziet hij van blauwpaarse
schaduwen. Zoals de impressionisten dat
ook deden. Maar zijn vormentaal en de con
trasten die hij gebruikt zijn meer in lijn met
het expressionisme. Paalvast neemt een ei
gen plaats in de schilderkunst.
Hij maakt van schilderen en feest. Hij lijkt
elke vlek en elke lijn met het grootste gemak
neer te zetten. Als ik zo'n compositie als
'Kraanstraat Veere' bestudeerzie ik ook de
opbouw. In een lichtgroene vlek tekent
Paalvast een paar blaadjes. In een schaduw
partij laat hij alvast ruimte voor lichtere
kleuren die hij er later in en overheen zet.
Paalvast lijkt direct en spontaan te werken,
maar weet precies wat hij doet. Als je het
vak beheerst lijkt het alsof alles vanzelf gaat.
Wat is nou de plaats van zijn werk in de
kunst? Met de zichtbare werkelijkheid uit
zijn eigen omgeving als startpunt, schept
hij composities die de schilderkunst zelf tot
leven brengen en die door een onmisken
bare levendigheid bij de toeschouwer zowel
ontzag oproepen als een plezierig gevoel.
Paalvast viert het leven met vorm en kleur.
zaterdag 29 juli 2017
GO
-4 De paaltjes
op de voor
grond van het
schilderij
'Kraanstraat
Veere' voorziet
Michiel Paal
vast van
blauwpaarse
schaduwen.
Zoals de im
pressionisten
dat ook deden.
Genieten van schildersplezier
Nico Out
Tot en met 1 oktober. Michiel Paalvast,
Polderhuis, Zuidstraat 154-156. Dagelijks
10.00-17.00 uur. Foyer met expositie gra
tis toegankelijk.
T 'Huis Westkapelle'. Voor alles wil Mi
chiel Paalvast een schilderij maken met
een compositie die staat. Met kleuren die
spreken.
