Een vers eitje mag je zelf rapen
8
Er is een groeiende vraag naar hedendaagse pakhuizen
Een loods met talloze containers. Een
beetje stad kan tegenwoordig niet meer
zonder hedendaagse pakhuizen. En de
vraag naar tijdelijke opslagruimte is
in Zeeland groot.
eemt de huizenmarkt
een vlucht, dan groeit
ook de spontane be
hoefte aan tijdelijke
I opslagruimte. Men
sen die hun stulpje hebben ver
kocht en daar uit moeten, zonder
dat ze zelf al iets anders hebben
gevonden. „Of met scheidingen.
Als ik 's avonds gebeld word of ze
het liefst direct nog langs kunnen
komen, weet ik meestal wel hoe
laat het is", glimlacht Martin Rijn.
Rijn runt samen met partner Ja-
scha de Jong Storage Zeeland. De
loods op het bedrijventerrein in
Zierikzee herbergt zestig contai
ners, die kunnen worden gehuurd.
Afgelopen winter hebben ze er een
verdieping bij gezet, om te kunnen
voldoen aan de groeiende vraag. En
ze zijn daarin niet alleen: Terneu-
zen, Vlissingen, Middelburg, Goes,
een beetje stad kan niet meer zon
der hedendaagse pakhuizen. In Zie
rikzee zijn plannen voor de bouw
van een hoogwaardig complex van
99 garageboxen, volledig omheind,
bewaakt en met een persoonlijke
toegangscode 24 uur per dag toe
gankelijk. Die boxen moeten dan
wel worden gekocht.
Een container in de loods van
Rijn en De Jong huur je voor 47,50
euro per maand voor de kleinste (ro
kubieke meter) tot 140 euro voor
een ruim drie keer zo grote zeecon
tainer. „Maar daar past dan ook de
inboedel van een compleet rijtjes
huis in", zegt De Jong. Met toe
stemming van de klanten ontgren
delen ze een paar deuren om te la
ten zien wat daarachter zoal is weg-
gestouwd. Bananenendozen vol in
houd uit kasten staan bijna tot aan
de nok toe opgestapeld. Ze vormen
een steunpilaar voor een wankele
eenheid van speelgoeddozen, goed
gevulde plastictassen, een stofzui
ger, geluidsboxen, magnetron en
Meer dan de helft van
wat hier wordt
opgeslagen, betreft
inboedel
een paar eetkamerstoelen bovenop.
De box van de 'buurman' beperkt
zich tot een tiental dozen, een ke
teltje en een paar netjes uitgestalde
flesjes zelf gebrouwen bier.
Van Rijn: „Meer dan de helft van
wat hier wordt opgeslagen, betreft
inboedel. Soms ook de huisraad uit
een overlijden, dat iemand na het
leeghalen van een woning op z'n
gemakje eerst even wil uitzoeken.
Daarnaast zijn er ook scholen en
vakantieparken die bij ons spullen
bewaren. Tot aan een museum aan
toe. Alles staat schoon, droog en
verwarmd achter slot en grendel."
Klanten worden contractueel ver- staan ergens veertig dozen vol dia- komen voor een maand en staan er
boden brandbare spullen of drugs manten tussen, of een voorraadje na twee jaar nog. En ik heb er bij die
op te slaan. „Maar ik kan niet in ie- cocaïne. Het lijkt met hier niet echt zitten hier al zo'n zes jaar. Maar
der doosje kijken wat ze naar bin- waarschijnlijk, maar het zou wel voor de meesten is het toch wel een
nen sjouwen. „Voor hetzelfde geld zomaar kunnen. Je hebt mensen die tijdelijke oplossing."
Twaalf kippetjes op een rij, zich ge
zellig nestelend op kunststof leg-
matjes. Het kan ze niets schelen dat
tien mensenogen hoopvol naar hun
billen staren en kakelen rustig door.
Het ene na het andere ei rolt onder
hun verenpak vandaan.
Wie zin heeft in écht kakelverse
eieren, kan ze ter plekke aan de
Nieuwe Kooiweg in Zierikzee uit
kiezen, rapen en in een doosje
doen. Het idee werd geboren bij een
orchideeëntuin in Luttelgeest, waar
bezoekers met een bakje nectar zelf
de lori's mogen voeren.
Plots ging bij het echtpaar Den
Boer, dat er zijn 21-jarig huwelijk
vierde, een lampje branden. Dat
kan met kippen ook, zeiden Mar
den en Lia tegen elkaar. Dus toen ze
thuiskwamen, pakte hij een stuk
zeil en schilderde er de tekst 'Zelf
de kippen voeren en eieren rapen'
op en maakte die vast aan een paal
in de grond. Drie weken geleden
De euro die mensen
betalen, mogen we
zelf houden
was dat en sindsdien zijn er al best
drukke dagen geweest. Meestal toe
risten, opa's en oma's die hun
kleinkinderen willen laten zien
waar eieren nou eigenlijk vandaan
komen. Martien verbijstert zich er
ook nog altijd over. „Wij noemen
dit het wonder van de schepping."
Het bedrijf van Den Boer draait
niet enkel om kippen. De hoofd
moot zijn koeien, tachtig Blonde
d'Aquitaines die door het land
schap kunnen dwarrelen tot ze uit
het zicht zijn verdwenen. En na
tuurlijk pompoenen, de grote pas
sie van Martien. Tot vorig jaar ver
kochten ze ook nog zuivel en ker
sen, maar sinds de MS weer op
speelt bij Lia en zij weer aan haar
rolstoel is gebonden, zijn ze daar
mee gestopt.
De kippen zijn hobby, maar on
derhand wel aardig uit de hand ge
lopen. De vijftig Brama's bleken
niet rendabel en bovendien niet ge
noeg, met al die Duitse toeristen
die met volle tray's het erf verlieten.
En dus haalde Martien 250 bruunt-
jes naar Zierikzee. Ze hebben in
middels de hele tuin vertrapt en
volgepoept, maar leveren op goede
dagen wél 250 eieren. Deze zijn wel
rendabel.
De handel wordt met name ge
dreven door de twee jongste zonen
van het echtpaar Den Boer: Jorne
(10) en Leonard (8). Zij onthalen
gasten bij de poort, voorzien ze van
bakjes legmeel om te voeren en ge
ven ze eierdoosjes om te vullen.
„De mensen vinden het heel leuk",
zegt Leonard. „En wij ook", glun
dert Jorne. „De euro die mensen
betalen voor het voeren, mogen we
zelfhouden."
De eieren zijn veel lekkerder dan
uit de supermarkt, is wat ze de hele
dag horen. „Er zit meer smaak aan",
zegt hun vader. „Omdat de kippen
hier lekker rondscharrelen." Vooral
de letterlijke puinhoop in het mid
den van het kippenparadijs. „Puur
ontstaan uit gemakzucht", lacht
Martien. „Maar de kippen vinden
het fantastisch."
zaterdag 29 juli 2017
WA
Schoon, droog, verwarmd en
alles achter slot en grendel
Marcel Modde
Zierikzee
N
- Martin van Rijn
Maiïio
Martin Rijn en Jascha de Jong hebben hun opslagcapaciteit afgelopen winter verder uitgebreid.
FOTO ERNESTA VERBURG
r
A Jorne, Marnick, Leonard en Rosemarie den Boer (vlnr) voeren de
kippen, foto dirk-jan gjeltema
Je eieren halen bij een stalletje
op het erf van een boerderij is al
leuk, maar je eieren zelf rapen
en in een doosje doen is nog
véél leuker.
Wendy Wagenmakers
Zierikzee
-Jorne den Boer
