1
i
w
K
7
BE
twee weken lang in Avondzon. Twee
weken lang is de zee het eerste wat ze 's
morgens vanuit het bed zien. De dagen
op het strand beginnen vroeg. „Meestal
worden we rond half zeven, zeven uur
wakker gemaakt door Max, er worden
hier 's morgens broodjes bezorgd. Ik ga
een stukje hardlopen tot Waterdunen
en dan weer terug. In het kader van fit-
blijven hè. We gaan schelpen zoeken,
we maken een strandwandeling."
Boeken lezen
Moderne voorzieningen zijn er wel
maar wanneer de dagen gevuld zijn
met schelpjes zoeken, verdedigings
werken opwerpen tegen kannibalen en
boeken lezen, verdwijnt de behoefte
aan Facebook, Twitter en Instagram als
sneeuw voor de zon.
Rob, in het dagelijks leven advocaat
in Amsterdam, mist naar eigen zeggen
niks. „We hebben wifi hier en een iPad
bij ons maar daar kijken we nauwelijks
op. We hebben de racefietsen meege
nomen. Dat doen we echt graag hier.
Soms flink doorstampen en dan weer
rustig rijden over mooie achterafweg-
getjes waar je bijna niemand tegen
komt."
Vijfjaar achtereen naar hetzelfde va
kantieadres, naar zelfs bijna hetzelfde
huis steeds. Toch ziet Patrice zich niet
als zo'n typisch gezin dat iedere zomer
steeds weer hetzelfde verzint. Ieder jaar
weer drie weken lang op een Franse
camping, zoals zovelen. „We zijn eigen
lijk helemaal niet mensen die elk jaar
hetzelfde doen. Vroeger gingen we vaak
ver weg, steeds wat anders. Maar sinds
Max er is doen we het toch anders."
Vader Rob weet nog wel wanneer ze
het roer omgooiden. „Het eerste jaar
met Max zijn we naar de Dolomieten
gegaan, Max liep daar een infectie op,
dokter erbij, een hoop gedoe. Toen zei
den we eigenlijk al tegen elkaar
'waarom doen we zo moeilijk?' Het jaar
daarop zijn we hierheen gegaan."
'Overal de zee'
Voor vader en moeder is het heel sim
pel. Zoontje Max heeft het naar zijn zin
en speelt hele dagen met vriendje Mart
die hij toevallig kent van de vorige zo
mer in Groede. Kind blij, ouders blij.
„Dit is gewoon zo relaxed", zucht Pa
trice. „Uitrusten doen we hier echt veel
meer. Wat ik echt superfijn vind, je zit
hier in het mooiste plekje van Zeeuws-
Vlaanderen". Ze maakt een weids arm
gebaar. „Je hebt de zee hier, overal. En
wat helemaal handig is, is dat je hele
maal geen reistijd hebt. Rob heeft ook
echt wat met de zee, het water, eb,
v"' «ft- «èwK
Tips voor
de huurder
vloed, de bootjes. Toch Rob?"
„Joehoe!", klinkt het van een afstandje.
Adrie, de moeder van Patrice, komt aanlo
pen met haar zus, tante Lima uit Oost
burg. „Oma!"
Max rent op oma en de vuilniszak die ze
draagt af. Hij zag waarschijnlijk ook direct
de oranje loop van het waterpistool die
door de zak stak. De kannibalen in Groede
maken nu geen kans meer.
i -m
WIE SLAAPT ER DEZE
WEEK?
zaterdag 29 juli 2017
Mart en Max (r) tonen trots de
stokken waarmee ze hun ge
heime plek in de duinen veilig
houden.
Vliegerfestival
Cadzand-Bad
Vandaag en mor
gen vindt er bij
strandpaviljoen
Caricole in Cad-
zand-Bad een
groots vlieger
feest plaats. Tus
sen 11.00 en 17.00
gaan de vliegers
de lucht in. Kinde
ren kunnen er
vliegers beschil
deren en stok
brood bakken.
NKGaaibollen
Tijdens de Mos-
^5 selfeesten in Oud-
Terneuzen kun
nen toeristen ken
nismaken met het
typisch Vlaamse
en Zeeuws-
Vlaamse gaaibol-
len. Vandaag
wordt er vanaf
10.00 gestreden
om de nationale
titel.
Patrice Staal (48), opgegroeid in
Lamswaarde, verliet Zeeuws-
Vlaanderen voor een studie eco
nomie in Tilburg. Ze woont nu
sinds tien jaar in Breda met zoon
Max (5) waar ze HBO-docent is.
Vader Rob Edens (55) werkt en
woont deels in Amsterdam waar
hij advocaat is.
Na veel verre reizen koos het stel
vijf jaar geleden voor de slaap-
strandhuisjes in Groede. Sinds
dien kwamen ze elk jaar weer
terug.
Patrice Staal en Rob
Edens verblijven met
hun zoon Max Edens in
een panoramahuisje
van strandcamping
Groede.
FOTO'S BOAZ TIMMERMANS
Fopbunkers
De Duitse bun
kers in de
Groese polders
zijn uniek. De
bunkers aan de
Gerard de
Moorsweg 4 in
Groede zijn be
schilderd als
huisjes om lucht
aanvallen door
de geallieerden
te voorkomen,
www.groedepo-
dium.nl
