IETS ANDERS
DAN GRAS WIL OP
DE ZILTE GROND
NIET GROEIEN
Wij gaan naar de
Eiffeltoren, Niagara
Falls en de Chinese
Muur. Toppers in eigen
land, goed voor
miljoenen gasten uit
Azië en Amerika, laten
we links liggen.
Onterecht. Vandaag
in onze zesdelige
zomerserie: Marken.
De wereld van Hans Avontuur
MIJN KIDS-FAVORIET
Café-restaurant Land en Zee
zicht. Het haventje. Sijtje
Boes. De houten huizen,
groen en zwart. In de Haven
buurt van Marken wordt het
clichébeeld van het voormalige Zuider-
zee-eiland met een dikke viltstift
onderstreept. De souvenirwinkels
doen daar nog een schepje bovenop
met molens, klompen en tulpen. In
hun originele vorm of als illustratie op
sleutelhangers, asbakken en flesopeners.
Het is allemaal wat te veel. De toeris-
tenpret botst met de onbevangenheid die
nodig is om de echte schoonheid van
Marken te kunnen zien. Hoe goed je je
ook een voorstelling probeert te maken
van wat ooit was, het beeld blijft troebel.
Poging mislukt.
Of toch niet? Terwijl je licht teleur
gesteld via de Kerkbuurt het dorpshart
verlaat, verandert plotseling alsnog de
sfeer. Er is nog hoop.
Lopend door de polder voel je de
wind en ruik je de zee in plaats van
pannenkoeken. Langzaam komt het
beeld tevoorschijn van een eiland dat hier
eeuwenlang het hoofd heeft geboden
aan water en storm. Ondanks tal van
rampen - de laatste in 1916, toen zeven
tien mensen verdronken - krabbelde
Marken steeds weer op. Zoals het hoort
bij een plek als deze.
Nergens is het gevecht met het water
zo duidelijk zichtbaar als hier op Marken,
waar de huizen op terpen werden ge
bouwd, de werven. En als ze vol waren,
werden er woningen op palen bijgezet.
Sinds het grootste gevaar is geweken
door het afsluiten van de Zuiderzee in
1932, zijn de onderste verdiepingen bijna
overal dichtgebouwd met steen. Op de
naambordjes aan de gevels lees je het
verleden: Bootsman, Veerman, Schip
per en Boes (een haringschuit).
Daar is de Rozewerf, een van de
zeven nog bewoonde werven op het ei
land. De huisjes staan er schouder aan
schouder, hand in hand, de woonkamer
van het ene pand houdt zich stevig vast
aan de keuken van het andere. Samen
maken ze een vuist tegen de elementen.
Natuurlijk wandel je over de dijk of
langs de weilanden - iets anders dan
gras wil hier op de zilte grond niet
groeien - naar vuurtoren Het Paard van
Marken uit 1839. Komt de witte toren
met rode top bekend voor? Logisch,
want elke keer als er op het IJsselmeer
sprake is van kruiend ijs, worden hier
de meest spectaculaire foto's gemaakt.
Naar de punt van de dijk. Uitkijken over
het water. Officieel is Marken sinds de
aanleg van de strekdam in 1957 geen ei
land meer. Maar dat is slechts papieren
waarheid. In het echt voelt het nog
steeds zo! 41
magazine 37
Weg van hel cliché
reizen
Haaientanden rapen op het strand
van Cadzand-Bad. Succes verzekerd.
H hans.avontuur@persgroep.nl
Praktisch
Aan de rand van
het dorp bevindt
zich een betaalde
parkeerplaats.
Vanaf daar laat
Marken zich het
best te voet of met
de fiets verkennen.
Meer informatie:
wvwaterland.nl
thijsvandetoren.nl
markermuseum.nl
WG
