Huwelijksdans
mét dwarslaesie
3 dgn Münsterland<DE>
5
Michel Gordijn werd vijfjaar geleden doodgeschoten in Den Haag.
Terwijl de mannen die dat op hun geweten hebben vrij zijn, zit Michels
moeder Bep gevangen in huis, bang als ze is voor een confrontatie met
één van de daders. Ze is één van velen, zeggen de belangenvereniging
voor nabestaanden en slachtofferhulp.
Michel had zulke mooie krullen.
Hij had ze van haar. Maar nooit
kan Bep Gordijn er nog doorheen
kroelen, of zien hoe ze om zijn
hoofd dansen. In september is het
vijfjaar geleden dat haar kind
werd omgebracht. „Het was zo
abrupt. Zo afgrijselijk."
Sinds zijn dood zit ze binnen,
gevangen tussen de met rozen
behangen muren van haar appar
tement in Scheveningen. Het
machtige uitzicht op zee heeft
zijn glans verloren. Sterker nog:
er gaat een dreiging vanuit, sinds
die ene keer. Toen zag ze een van
de mannen die haar Michel niet
alleen ombracht, maar ook zijn li
chaam begroef in de koude grond
bij het Brabantse Bergeijk. Hij
stapte de sportschool in, tegen
over haar huis. Vrij als een vogel
tje, terwijl Beps zoon in zijn graf
ligt. Dat te weten vindt de moe
der al verschrikkelijk, maar om
het dan ook nog te zien, dat
maakt haar stuk.
Zoals Bep worstelen veel meer
slachtoffers en nabestaanden,
vertelt Jack Keijzer van de Lande
lijke Organisatie voor Nabestaan
den Geweldsslachtoffers. Zo is er
de moeder die moet toezien hoe
de man die haar dochter doodstak
een nieuw leven opbouwt, bij
haar om de hoek. Keijzer zelf
worstelt ondertussen met het feit
dat de man die zijn zoon ver
moordde met zijn gezin in de
buurt woont. Ondanks de smeek
bedes van Keijzer wil de moorde
naar niet vertrekken. „Er zijn in
Nederland mogelijkheden voor
een gebiedsverbod, maar als de
straf van een dader erop zit, is er
niks meer te beginnen."
Vreselijk
Bep neemt niet de moeite de
dader te benaderen. Ze gelooft dat
het zinloos is. Ze herinnert zich
nog maar al te goed hoe het ging
in de rechtszaal. „Hij begon met:
'Beppie en Henk, ik wil jullie zeg
gen...' 'Wij kennen jou niet, wij
zijn de ouders van Michel', heb ik
toen gezegd. 'Ach wijf, krijg de
kanker in je kop', antwoordde
hij'." Niemand kan haar helpen,
zo voelt het.
De emotie is herkenbaar is voor
Victor Jammers, bestuurslid van
Slachtofferhulp. „Bij een levens
delict is er heel vaak een relatie
tussen dader en slachtoffer. Ze
begeven zich in eikaars sociale
omgeving en vaak geldt dat ook
voor de nabestaanden. Als een
dader vrijkomt, is het de bedoe
ling dat hij resocialiseert en dus
terugkeert naar die omgeving.
Het is ingewikkeld: hoewel de da
der iets vreselijks heeft gedaan,
moet hij ook een plek in de sa
menleving vinden. Dat maakt het
De moordenaar
van mijn zoon
liep de sportschool
tegenover mijn
huisin
moeilijk afspraken te maken. Na
bestaanden hebben dan het ge
voel controle te verliezen. Zij we
ten niet wanneer ze de dader
kunnen tegekomen, wat een ge
voel van onveiligheid kan geven."
Zo kon het ook dat Michels
vader Henk bij de apotheek in
Scheveningen plots hoorde hoe
de naam van een van de daders
werd opgenoemd. Even sloeg het
hem uit het lood. „Ik ben er toen
toch op afgegaan. Ik heb gevraagd:
'Bent u familie van?' Ik neem
mijn petje nog af voor het ant
woord ook. Hij had kunnen zwij
gen, maar vertelde toch dat hij de
vader is."
Bep zou zoiets niet aankunnen.
Stel je voor dat het de volgende
keer de dader zeifis die in de apo
theek naar voren stapt. Ze had
maar één kind. „De avond waarop
Michel verdween, belde ik om
tien uur op. Ik kreeg een heel raar
geluid. Ik heb weer gebeld, om
twaalf uur, twee uur, drie uur."
Steeds niets. „Na zijn vermissing
leefden we zes dagen lang tussen
hoop en vrees. Waar is ie? Diep in
mijn hart voelde ik dat het niet
goed was."
Pas veel later hoorde ze over het
drama dat zich toen al had vol
trokken. Michel belandde die
avond bij vrienden. De twee had
den een pistool, omdat ze ver
wikkeld waren in een ruzie met
iemand anders. De één had het
wapen geladen, de ander vuurde
af zonder te weten van de kogels
in het magazijn. Wat een geintje
had moeten zijn, werd zo een fa
taal schot.
In paniek besloot het duo het
lichaam van Michel te verpakken
en weg te werken. „Op straat heb
ben ze hem nog neergelegd toen
er iemand voorbij kwam. Om
geen argwaan te wekken, deden
ze alsof ze met elkaar aan het pra
ten waren." Dat ze Michels li
chaam hebben begraven, in plaats
van ii2 te bellen, kan Bep niet be
grijpen.
Allerliefste
Elke dag denkt ze aan wat er met
haar zoon is gebeurd. Bep heeft
niets meer dan haar herinnerin
gen, vastgelegd op de foto's die
haar thuis omringen. En er is die
ene streng haar. Een donkere krul
in een glazen lijstje, van de bos
die ze nooit meer ziet dansen. Als
ze gaat verhuizen - de flat waar ze
met Henk in woont, wordt gere
noveerd - wil Bep dichter bij het
graf van Michel gaan wonen.
Daar, zo staat in steen te lezen,
rust hun allerliefste bezit. Samen
met het leven van het gezin dat ze
waren. „Vroeger kon ik genieten
van ieder moment. Nu ben ik ver
bitterd, niet meer dan een om
hulsel. Van binnen ben ik dood."
De advocaat van de dader
reageert niet op vragen van deze
krant.
Jaap besloot zich niet neer te leg
gen bij zijn lichamelijke handicap.
Sinds zijn ongeluk in Portugal 12
jaar geleden, waar hij verkeerd te
recht kwam na een duik in de zee
en een hoge dwarslaesie kreeg,
probeert hij niet in beperkingen
maar in mogelijkheden te denken.
Wat als het wél kan, dacht hij.
„Evelien heeft tien jaar dansles
gegeven en dat ik die passie niet
met haar kon delen, met name op
onze bruiloft, vond ik vreselijk."
Samen met zijn beste vriend
regelde hij een tillift. Zonder dat
Evelien er iets vanaf wist, ging hij
naar de verkoper van de liften om
te testen of zijn plan kon slagen.
„Normaal doen we dit niet", zegt
Maarten Derriks van Procare.
„Maar we vonden dit zo'n speciaal
verzoek dat we er graag aan wilden
meewerken."
Passie
En toen was het huwelijk daar.
„Vlak voordat het feest begon,
pakte Jaap de microfoon", vertelt
Evelien. „Hij zei: In de zeven jaar
dat we bij elkaar zijn heb je mij nog
nooit zien staan en jouw passie
voor dansen niet kunnen delen.
Tot vandaag. Toen brak ik." De til
lift werd naar binnen gebracht en
Jaap werd omhoog getild. „Dan zie
je ineens hoe lang hij is. Om hem
dan in zijn mooie bruine ogen aan
te kunnen kijken, was echt een
heel groot cadeau."
Jaap, die als spreker mensen wil
wijzen op de kleine, mooie dingen
in het leven, noemde het een
'intens bijzonder moment'. „In
eikaars armen, totaal verliefd, voor
het eerst dansen samen. Dat was
een geweldig onderdeel van een
toch al prachtige dag."
www.Zoweg.nl/dagblad of 0900-2359693 7ocpg
Halfpension
3 dagen kust diner Den Helder/Texel
dinsdag 25 juli 2017
GO
Moeder dode
Michel weet:
dader loopt
in mijn buurt
Carla van der Wal
Den Haag
Bep Gordijn
Dankzij een tillift dansten Jaap en Evelien op hun bruiloft na
zeven jaar voor het eerst samen, fotoprivécollectie
Jaap Bressers (33) uit het Bra
bantse Best is verlamd door
een dwarslaesie. Een openings-
dans op zijn huwelijk met Eve
lien (30) zat er - zo dachten zij -
niet in. Althans, zo leek het.
Want met wilskracht en een
flinke dosis positiviteit pres
teerde Jaap het onmogelijke.
Annabel van Gestel
Best
Prijs per persoon o.b.v. 2 personen en beschikbaarheid, exclusief reserveringskosten en toeristenbelasting
Voor maar:
Op de grens van Münsterland en Sauerland in historisch Soest. Tip: Haus Rodenberg!
2 nachten incl. ontbijt in 3* Hotel am Wall (8,1)
2 keer een 3-gangen diner
Gratis wifi, parkeren en stadsplattegrond
Aankomsten t/m jan. Betaal pas bij aankomst!
4* Fletcher Hotel Carlton, Naaldwijk 3* Hotel Wienerhof (7,8)
2 nachten incl. uitgebreid ontbijt 2 nachten incl. ontbijtbuffet
lx een 2-gangen diner lx diner (dagschotel)
Gratis parkeren en wifi O#»" Incl. bootkaartje Texel 3/t"
