WEER EVEN THUIS
M
19
Haar jeugd bracht Hannie de Meij-Boon door in de grote bovenwoning van de
hogere burgerschool in Goes. Haar vader was er conciërge.
Dit voorjaar schoof ze een
briefje in de bus aan de
Albert Joachimikade in
Goes. Dat ze hier in 1943
geboren is, er fijne jaren
beleefde en zo graag eens om het
hoekje zou willen kijken. Tot haar
grote vreugde kwam niet lang daarna
een afspraak tot stand met de huidige
bewoonster.
„Mijn broer Rien en ik werden har
telijk ontvangen. Zij leidde ons rond.
Fantastisch om weer even terug te
zijn. Alle bekende plekjes waren er
nog", zegt Hannie de Meij (74) en
thousiast.
Dwalend over de vele trappen en
door de dertien diepe kamers met
hoge ramen en plafonds, kwamen
herinneringen weer boven, vertelt
ze. Hoe zij er als nakomertje tot haar
15de jaar woonde, samen met haar
ouders die beiden rond de vorige
eeuwwisseling werden geboren. „In
ons gezin liggen de leeftijden ver uit
een. Mijn zus was twintig jaar ouder
dan ik. Zij stierf op haar 23ste aan
jeugdkanker. Toen zaten mijn twee
oudste broers al op zee. Met geen van
hen drieën heb ik bewust aan tafel
gezeten; zij waren van een andere ge
neratie. Tussen Rien en mij zit zes
jaar; ook wij gingen allebei onze ei
gen weg."
Gratis kolen
Er was veel ruimte in het statige ge-
meentepand boven de hbs. „Na de
watersnoodramp vingen we zelfs
wekenlang evacuees op. We woon
den goedkoop en kregen gratis kolen,
omdat vader conciërge was. Ik wist
niet beter; altijd stond hij 's ochtends
in zijn stofjas beneden bij de deur.
Als kleuter liep ik gewoon de klaslo
kalen binnen, op zoek naar hem. Ik
kende alle leraren, en alle leraren
kenden mij. Dus mocht ik aanschui
ven, kreeg een vel papier en krijtjes.
Uren bracht ik er door."
De grote schooltuin was in het
weekeinde van hen. „Vader had er
een moestuin. Wanneer het regende
speelde ik in de gymzaal." Toen ze
wat ouder was, hielp Hannie hem
daar met de boekenlijsten en alle be
stelde boeken op stapeltjes leggen;
geschiedenis bij geschiedenis, Engels
bij Engels. En al die jaren knoopte
moeder in de ochtendpauze een wit
schort voor en ging met een dienblad
vol dampende koffie- en theekopjes
voor de leraren naar beneden. „Tus
sen de middag, als de stadskinderen
thuis aten, vingen wij de boerenkin
deren op. Van die gezinnen kregen
we iets van het land, of van de
slacht."
Vrachtschepen
Vaak keek Hannie vanaf het grote
balkon naar de stad. Bij optochten en
festiviteiten zat zij daar eerste rang.
In het weekeinde was de schooltuin voor
ons. En als het dan regende, speelde ik in
de gymzaal
Op de hoek was houthandel Dekker.
Aan de overkant, waar nu nieuw-
bouwappartementen staan, graan
handel Duvekot. Vrachtschepen voe
ren af en aan. Er werd gelost en gela
den, met paardenkarren vervoerd.
„Er gebeurde altijd wat en ik ging
overal op af, kroop zo onder die grote
dieren door om bij de boten te ko
men." En dan woonde in de straat
nog het gezellige gezin van wethou
der Roose, weet ze, waar het een
zoete inval was. „We speelden ver
stoppertje in het koren. Leerden
zwemmen in het Goese Sas."
Het was bijzonder om dit voorjaar
even terug te zijn tussen de beelden
uit haar jeugd, zegt ze. Veel details
zijn er nog. „De marmeren schoor
steenmantel in de woonkamer. Het
geraggelde behang. De waterpomp in
de keuken. Het stenen aanrecht, de
diepe kasten, het kolenfornuis met
de klep die we openzetten om onze
voeten erop te warmen." En het
vloerluik in de brede gang. „Als je dat
optilde, keek je in een donker kelder
gewelf. Je voelde de tochtstroom.
Rook de vochtige stenen. Ik vond dat
eng." Net als de grote trappen en het
bovenhuis. „Als ik voor het avond
eten mijn vader moest roepen die aan
de achterkant op de tweede verdie
ping zijn kamer had waar hij de ad
ministratie deed en stencilde, holde
ik vanuit het voorhuis alle trappen af,
via de corridor naar het achterhuis en
daar alle trappen weer op." Hoe ze
buiten adem bij hem kwam, voelt ze
nu nog.
zaterdag 22 juli 2017
Kind aan huis bij de hbs
Jacoline Vlaander
-Hannie de Meij
A Hannie de Meij voor het pand van de hbs in Goes waar zij
haar jeugd doorbracht, foto mechteld jansen
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijke huis die u wilt delen? En
wilt u weer even terug? U kunt uw
verhaal doen in 'Weer Even Thuis'. U
kunt contact opnemen met Ab van
der Sluis: 08801-30203, chef-
nieuws@pzc.nl.
Familie Boon in 1945 (vlnr): Henk
(1931), Piet (1925), moeder (1901),
Hannie (1943), Tannie (1923), vader
(1898) en Rien (1937).
