44
6
COLUMN ROMKE VAN DE KAA
\m^t
wÉÉ
Vakantie hoort leuk te zijn, maar dat is het niet (altijd).
Verslaggever Peter Groenendijk weet waarom:
hij heeft vliegangst.
Elke crisis heeft een diepte
punt. In het geval van mijn
vliegangst was dat een vlucht
van Spanje naar Schiphol, in 2012. Ik
was zo bang dat ik alle spieren in
mijn lijf aanspande, blijkbaar in de
veronderstelling dat ik mijn leven
zou kunnen redden door met kracht
uit mijn stoel op te springen. Na de
landing was ik zo verkrampt dat ik
niet meer in staat was naar ons huis
in Rotterdam te rijden. We kwamen
niet verder dan Leiden, waar ik als
een hoogbejaarde met jicht in het
logeerbed van mijn schoonouders
werd gehesen.
Hoe het zo ver was gekomen? Pre
cies weet ik het nog steeds niet, maar
dit zijn de feiten. Op 12 mei 2010
stortte een toestel met 93 passagiers,
onder wie 71 Nederlanders, neer in
Libië. Als chef van de AD-redactie
was ik weken met alleen dit onder
werp bezig. De slachtoffers, de nabe
staanden, de oorzaak - en het verhaal
van de 9-jarige Ruben, die de ramp
als enige overleefde.
Vijf weken later begon mijn vakan
tie. Met mijn vader en broer vloog ik
naar Johannesburg, om het Neder
lands Elftal te zien op het WK. Voor
de tweede wedstrijd vlogen we naar
Durban. Toen ging het mis. 'Wat is er
met jou?', vroeg mijn broer. Ik trilde
en zweette, mijn shirt was door
weekt. Voor het eerst in mijn leven
was ik bang dat het vliegtuig naar be
neden zou storten. Dat gebeurde
niet, maar de angst werd daarna bij
elke vlucht groter. Omdat mevrouw
Groenendijk geen zin had om de rest
van haar leven in de Ardennen op va
kantie te gaan, zat er niets anders op:
de angst moest aangepakt. Op 27
augustus 2012 meldde ik mij bij
Stichting Valk, een samenwerking
van KLM en de Universiteit Leiden.
Metro-angst
Een doorslaand succes was het niet
meteen. Mijn begeleider gaf me als
huiswerk mee mijn ogen te sluiten in
de metro, zodat ik zou voelen dat die
nog harder schudt dan een vliegtuig.
Daarna had ik metro-angst. Later
ging het beter. De begeleider conclu
deerde dat ik iemand ben die de con
trole niet wil verliezen. Dat, gecom
bineerd met stress én het weken na
denken over Tripoli, had geresulteerd
in een plotselinge aanval van vlieg
angst. Die analyse hielp al: er was een
verklaring voor mijn plotselinge
fobie.
Het was tijd om toenadering te
zoeken tot het vliegtuig. Eerste stap:
een gesprek met een piloot, die me
gedetailleerd uitlegde hoe zo'n ding
werkt, wat er gebeurt als een motor
uitvalt (de andere nemen het over),
hoe groot de kans is dat een vleugel
plots afbreekt (kan niet) en wat een
luchtzak is (geen idee meer, maar het
antwoord was geruststellend).
Daarna volgden een ritje in een si
mulator, een rondleiding door een
747 en een vlucht naar Kopenhagen,
met nog tien angstigen. Bij vertrek
bleken die tien medecursisten alle
maal zo bang dat mijn angst erbij ver
bleekte. Mijn buurman had zijn
dochter in Canada al 20 jaar lang niet
bezocht. Toen we geland waren, om
helsden we elkaar innig.
Vorige maand vloog ik naar Rus
land, mijn zoveelste vlucht sinds de
succesvolle cursus, maar met één ver
schil: mijn dochter (2) vloog voor het
eerst mee. Ze speelde wat, keek een
filmpje, viel in slaap en werd pas
wakker bij de landing. Ze keek door
het raam, wees naar buiten en riep
verrukt: 'Papa! Vliegtuig!'
Nog nooit was vliegen zo leuk.
een gerust hart achterlaat?
Of zet je ze buiten en hoop je
er het beste van? Met tuin
planten heb je geen proble
men. Je zet een tijdklok op
de sproeier en klaar is Kees.
Maar kamerplanten hebben
deskundiger zorg nodig.
Soms elke dag, tenzij je
cactussen en vetplanten
hebt.
Gelukkig schiet de
techniek te hulp. Voor een
kleine 70 euro heb je een ge
likt druppelsysteem met een
watertank van 18 liter en 16
plastic slangetjes met een to
tale lengte van 30 meter. Aan
het einde van die slangetjes
zit een plug die druppelsge
wijs water toedient. Een
Een ficus van 2
meter heeft aan
één druppelaar
niet genoeg
soort multi-infuus. Met 18
liter water kun je twee we
ken met een gerust hart weg.
En een beetje knutselaar kan
natuurlijk een groter reser
voir aansluiten.
Over knutselen gesproken:
er zijn simpeler systemen,
vooral geschikt voor wie
minder dan zestien kamer
planten heeft. Voor 8 euro
koop je een druppelaar, een
plug die je in de potgrond
duwt. Op die druppelaar
monteer je een PET fles. Het
maximum is 2 liter, anders
valt het hele zaakje om. Ook
met de druppelaar kun je
ongeveer twee weken weg.
Maar wat als je een ficus van
twee meter hoog in de ka
mer hebt staan? Die heeft
aan een zo'n druppelaar niet
genoeg. Geen nood: dan
duw je meer druppelaars in
de pot.
als ze een paar dagen naar
het strand ging. Ook dat sys
teem is gemoderniseerd.
Voor 7,50 euro koop je een
nat-mat, een soort planten-
luier die - mits van water
verzadigd - de plant min
stens twee weken van water
voorziet. Met een schaar
knip je de mat op maat.
Maar het meest charmante
systeem is tegelijk het meest
ouderwetse. Nodig: een bad
kuip of teil, planken en een
dikke katoenen draad. Laat
de badkuip vollopen en leg
de planken eroverheen. Zet
de kamerplanten op de plan
ken en knip een draad die op
de bodem van de badkuip
rust. Wurm de draad in het
gat onderin de bloempot.
Dat is alles. Fijne vakantie.
Geen krant of tijd
schrift kun je open
slaan, of het gaat
over de vakantie. Hoe je de
leukste ecohut kunt boeken
in Honduras en hoe je op de
Malediven via een app feil
loos het dichtstbijzijnde res
taurant kunt vinden. De on
derwerpen in ons grootste
nooitgelezen blad, De Kam
pioen, zijn wat praktischer:
let op de bandenspanning
van je auto en controleer de
koelvloeistof voordat je
op reis gaat.
Ik lees niks over ka
merplanten. Zijn er
intussen zoveel
oppasopa's en
-oma's dat je de ka
merplanten met
vrijdag 21 juli 2017
-•.ïi-.?
@RLOppenheimer
Verlammende vliegangst
Oma zette kamerplanten
weieens op een natte dweil
Reageren?
r.vandekaa@persgroep.nl
Wat doen we deze
zomer met onze
kamerplanten?
Natuurlijk heeft
tuingoeroe Romke
van de Kaa daar
een antwoord op.
