Tommy Wieringa
Ouders zieke baby
Charlie lopen woedend
weg uit de rechtbank
15
- KIJK ELKE DAG NAAR 24KITCHEN -
Niet
doodgaan,
zeg ik tegen
het vogeltje,
niet
doodgaan
vrijdag 14 juli 2017
Het schrijven van een roman
een hachelijke zaak. Hoe
het moet kan niemand je
vertellen. Zelfs een ervaren
schrijver wordt overvallen door
acute amnesie als hij een nieuw
boek moet beginnen. Gabriel
Garcia Marquez schreef dat hij bij
het begin van elke roman een
voorbijganger wilde vastgrijpen
en uitroepen: „Hoe schrijf je ver
domme een roman?!"
Het begint met eenzaamheid.
Je moet veel alleen zijn. Als je
door omstandigheden (werk,
kinderen, gedwongen opname in
een kliniek) niet alleen kunt zijn,
zul je 's nachts moeten schrijven,
als iedereen slaapt, of's morgens
heel vroeg, lang voordat iedereen
wakker wordt.
Om een boek af te maken, ging
ik naar Terschelling. Een eiland is
een goede plaats voor zoiets. Je
steekt een zee over, je bent onbe
reikbaar voor tienduizend dingen.
Het huis steekt met zijn rug in
een duin en kijkt uit over een
kom met zeedennen, helmgras
en abelen. Het is moeilijk om hier
een ongelukkige schrijver te zijn.
Mensen zie je niet maar hoor je
wel. Vooral jongeren. Daar zijn er
veel van op het eiland. Hun ge-
slachtsklieren spelen op. Ze bur-
len.
Ik heb nog vier dagen voor de
grote vakantie begint, vier dagen
voor ik zes weken tot stilstand
gedwongen ben omdat mijn
dochters vier-op-een-rij willen
spelen en opheldering eisen over
waarom de aarde rond de zon
draait en niet andersom.
Het boek is eigenlijk al klaar,
maar om zeker te zijn van mijn
zaak zet ik het manuscript naast
me neer en typ het woord voor
woord over, als een kopiist die
stiekem verbeteringen aan
brengt. Eén voor één neem ik elk
van de zeventigduizend woorden
nog eenmaal onder de loep. Pas
in het overschrijven, doorgrond
ik de intuïties en verborgen drijf
veren van het verhaal, pas nu
heeft het kans om van een mid
delmatige een goede roman te
worden.
Ik ben ervan overtuigd dat ie
dere schrijver diep van binnen
weet dat hij eigenlijk een slechte
schrijver is. Een goede schrijver is
alleen hij die onverbiddelijk is
voor de slechte schrijver in zich
zelf, en hem meedogenloos on
derdrukt.
Vier dagen zonder gebeurte
nissen, of het moet het winterko
ninkje zijn dat op een avond met
een doffe klap tegen het raam
vliegt. Het siddert op de tegels, ik
pak het op en houd het in de kom
van mijn hand. Het sidderen
stopt, de kraaloogjes gaan dicht.
Niet doodgaan, zeg ik, niet
doodgaan, en dat kleine leven in
de kom van mijn hand lijkt plot
seling, in een aanval van magisch
denken, samen te hangen met
het welslagen van de roman die
nu op een haar na klaar is.En ik
blaas warme adem op het vogel
tje, dat na een tijdje zijn ogen
opent alsof het alleen maar even
sliep en dan wegvliegt, zodat het
nu vast goed komt allemaal, en ik
de zee weer kan oversteken met
een nieuw boek in mijn tas.
Volgens artsen moet baby Charlie uit zijn lijden worden verlost.
De ouders (foto rechts) vechten voor een behandeling, foto photo news
hij niet lijdt en geen pijn heeft. Als
dat zo was, dan zouden we hier nu
echt niet zijn."
Teveel pijn
Eerder bepaalde een Britse rechter
en het Europees Hof voor de Rech
ten van de Mens dat het in het be
lang is van Charlie om hem uit zijn
lijden te verlossen. De bescherming
van de rechten van het kind is in
Engeland bij dergelijke zaken door
slaggevend. Het argument van de
artsen dat de baby te veel pijn zou
lijden werd daarom gehoord.
Verschillende partijen, onder wie
Donald Trump en paus Franciscus,
namen het vervolgens op voor de
ouders van de kleine Charlie. Zo
riep de paus op om de wensen van
Chris Gard en Connie Yates te res
pecteren en ze hun zoontje te laten
'begeleiden en behandelen tot aan
het einde'. Ook werden petities ge
deeld om steun te betuigen aan de
familie.
Rotterdam
Een definitieve uitspraak door de
rechters is er nog niet, maar de zaak
zorgde wel voor veel ophef.
De ouders van Charlie zijn het
oneens met het Britse Kinderzie
kenhuis waar hun zoontje van elf
maanden wordt behandeld voor
een zeldzame ziekte. De artsen zeg
gen dat een experimentele behan
deling in Amerika niet zal helpen
en willen de medische apparaten
die de baby in leven houden uitzet
ten. Omdat de baby zoveel pijn
heeft, zou het beter zijn om Charlie
uit zijn lijden te verlossen.
Maar Chris Gard en Connie Yates
blijven aandringen op een behan
deling. Toen de rechter gisteren op
merkte dat hun argumenten 'niet
steekhoudend' waren, stormden zij
de rechtszaal uit. „We zeggen dat
De ouders van de zieke baby
Charlie zijn woest weggelopen
uit de rechtszaal. Gisteren kre
gen ze de laatste kans om het
Britse hof ervan te overtuigen
dat hun zoontje een experimen
tele behandeling nodig heeft.
Rosa Oosterhoff
GO
Vier daae
