Geen koers,
maar slagvela
22
'Ik ben
normaal
goed
met
Peter'
De Touretappe van 4 juli 2017 gaat
de geschiedenisboeken in. De
ongenaakbaar geachte Slowaak Peter
Sagan werd gisteren uit de Tour gezet
na een veelbesproken elleboogstoot.
THIJS
ZONNEVELD
Column ^g>thijszonneveld
Degenkolb
'Hopen
dat dit
niet het
einde is'
Cavendish
Ploegleider Roger Ham
mond rent door de
Franse warmte. Zijn
ogen boos, zijn adem
haling gejaagd. 'It's a
disgrace', schreeuwt hij ondertus
sen, tot driemaal toe. Het maakt
hem niet uit dat Peter Sagan even
daarvoor langs de bus van Caven
dish' ploeg Dimension Data fietste.
Excuses maken is makkelijk na af
loop, dan is het leed al geleden.
Hammond gaat in protest.
Sagan lijkt onoverwinnelijk. Hij
is degene die de geluidsboxen bij
zijn teambus bedient, aan onge
schreven wielercodes zoals het
scheren van benen heeft hij maling,
een vraag krijgt van hem nooit het
verwachte antwoord en dan is er
nog zijn imposante palmares. Nie
mand die hem iets kan maken. Tot
dinsdagavond, na de vierde etappe
in de Tour, wanneer wedstrijddi
recteur Christian Prudhomme be
sluit de Slowaak te diskwalificeren.
Terug naar eerder op de dag, naar
de donkere bus van Hammond en
van Mark Cavendish, de andere
hoofdrolspeler in de etappe van
dinsdag. De sprinter stapt geha
vend naar buiten. Zijn bovenlijf ge
schaafd, om zijn arm een mitella en
zijn hand is verbonden tot stomp.
Bloed kleurt het wit indrukwek
kend rood. Cavendish hergebruikt
de woorden van zijn ploegleider.
„It's a disgrace", roept hij tegen de
verzamelde pers in Vittel. Vervol
gens stapt hij in een ambulance en
rijdt weg.
Ironisch genoeg liep ook Caven
dish ooit tegen een straf aan in de
Tour. In 2009, een jaar waarin de
Brit sowieso al veel in opspraak
kwam vanwege zijn vaak roekeloze
fietsgedrag, werd hij teruggezet in
het klassement. Hij hinderde con
current Thor Hushovd. Voor hem
geen diskwalificatie, besloot de
jury. Hij mocht blijven. Ditmaal
veranderde de jury binnen een uur
van mening: van een verwijzing
naar de laatste plaats tot verwijde
ring uit de Tour.
Wonder
Het gaat niet over de door Arnaud
Démare gewonnen etappe. Het gaat
alleen maar over de elleboog en de
val. Valpartijen horen bij het evene
ment. Robert Wagner, Duitser in
Nederlandse dienst zegt zelfs na af
loop: „Twee valpartijen, dat is de
Tour de France." Want hij weet ook:
„Soms is het juist een wonder dat er
niks gebeurt." Maar die valpartijen
ontstaan doorgaans door het gedrag
Het eindigde met het geluid van kra
kende spaken en botten. Links elle-
boogde de ene sprinter de andere het hek
in, vlak erachter smakten twee arme zielen tegen
het asfalt én in de achtergrond lag nog een stapel
tje renners. Ze rolden één voor één gebutst, ge
schaafd en gebroken over de finishlijn. De etappe
van gisteren was geen wielerkoers, het was een
slagveld.
De Tourorganisatie had er zelf om gevraagd. Als
je een parcours uitzet (lang, vlak, saaaaaai) dat ie
dere vluchtpoging al op voorhand de nek om
draait, dan moet je niet vreemd opkijken als er de
hele dag niets gebeurt en alle sprinters fris en op
gefokt de laatste kilometers in duiken. Maar wat
die sprinters allemaal uit
vraten in de slotfase - mijn
god, wat een vertoning.
Mark Cavendish dook in
een gat dat er niet was, Pe-
ter Sagan beukte een col-
IMUI respect, jega van jg Weg en Arnaud
nul Ontzag Démare reed op een haar
een andere sprinter van de
nt regels. fiets - Nacer Bouhanni,
Het was normaal gesproken de
meest geflipte van alle-
net een maal. Ik heb ernaar geke-
TrOÏCK ken met kromme tenen en
klotsende oksels. Je voelde
het aankomen, kilometers
ervoor al. Het was alsof ze aan het kooivechten
waren: schouderduwen, kopstoten, uitstekende
ellebogen. Nul respect. Nul ontzag. Nul regels.
Om sprinter te worden moet er een steekje bij
je los zitten. Normale stervelingen denken wel
tien keer na voordat ze in een kudde, met zeven
tig per uur, in een lycra pakje, op een wit lijntje af
denderen. Het is alsof ze een knopje op hun sche
del hebben waarmee ze hun hersenen uit kun
nen zetten. Of hun angst. Of allebei. Ik heb ze de
meest idiote dingen zien doen. En soms van veel
te dichtbij. Met als toppunt een Italiaans testoste-
ronbommetje dat in volle vaart, op anderhalve ki
lometer van de streep, zijn voet uit zijn pedaal
klikte en het stuur van een concurrent wegtrapte.
Het had niets meer met sport te maken; het was
een misdaad. Mijn maag draait zich nog steeds
om als ik er aan denk.
De afgelopen jaren hebben we meer en meer on
verantwoorde acties gezien in massasprints.
Vooral in de grote rondes, als de belangen het
grootst zijn. En vaak zijn het dezelfde renners.
Omdat ze zelden gestraft worden blijven ze het
doen. De jury kijkt meestal de andere kant op. Als
ze al straffen uitdelen, dan is het net een loterij of
nattevingerwerk. Sagan werd eerst naar de laatste
plaats gezet en daarna uit koers gehaald. Over
Démare geen woord. Een Fransman die een
etappe wint in de Tour de France is onaantast
baar, blijkbaar.
Ik ben klaar met die sprints. Ik vind er geen reet
aan, de hele dag naar groeiend gras kijken en
daarna naar een soort Jackass op de fiets. En dan
te bedenken dat we deze Tour nog een stuk of zes
van dit soort etappes krijgen. Waarin de sprinters
er gewoon weer invliegen alsof er geen morgen
is. Stelletje mafkezen.
woensdag 5 juli 2017
Mark Caven
dish heeft wei
nig begrip voor
de actie van
Peter Sagan.
De Brit: „Ik kan
normaal goed
opschieten met
Peter, maar
hier snap ik
niks van. Dat hij
wat van zijn lijn
afwijkt, daar
zou ik nog mee
kunnen leven,
maar met die
elleboog is hij
te ver gegaan."
John Degen
kolb hoopt dat
hij vandaag
verder kan in
de Ronde van
Frankrijk. De
Duitse renner
viel in de slot
fase van de
vierde etappe
over Mark Ca
vendish. „Ik
heb gelukkig
niks gebroken.
Ik heb wel veel
schaafwonden,
hopelijk bete
kent dit niet
het einde."
Geen pardon
Lisette van der Geest
Vittel
