Kanker dwingt Wim Dorst uit Nieuwerkerk tot het maken van keuzes
7
Wim Dorst (33) stapt na drie volle raadperiodes uit de politiek.
Een slopende kanker noopt hem keuzes te maken en
zijn werkende leven strikter af te bakenen.
Goed 168kilo schoon
aan de haak woog
Wim Dorst een dik
jaar geleden nog. Tot
de fractievoorzitter
van de Christenunie het zat werd
en zijn levenswijze rigoureus om
gooide. Een strikt dieet, intensief
sporten en een maagverkleinings-
operatie maakten dat hij 65 kilo af
legde. Beretrots was Dorst op zijn
nieuwe, gezonde ik. En nog steeds.
Zodra er oude foto's van hem op
duiken, schuift hij die resoluut
terzijde. Maar dat is slechts de bui
tenkant.
„Bij negen van de tien mensen
die een gastric bypass hebben ge
had, kan zich een maagzweer ont
wikkelen. Ik dacht daar ook last
van te hebben. De huisarts ver
wees me door naar het Maasstad
ziekenhuis, waar ik was geope
reerd. Daar maken ze op de spoed
eisende hulp standaard een long
foto. Twee dagen later werd ik ge
beld van: 'joh, er zit iets wat er niet
hoort'. Toen is het balletje gaan
rollen en kwam binnen no-time
de diagnose dat er een darmtumor
zat van 8,9 centimeter, met uit
zaaiingen naar beide longen." Die
diagnose hoorde Dorst deze
maand exact een jaar geleden. In
middels is hij zes zware chemoku-
ren verder. Ziek werd hij daar niet
echt van. „Maar ik kon geen koude
dingen meer vastpakken, mijn ve
ters niet meer strikken en de
knoopjes van mijn overhemd niet
meer dicht krijgen. Ik had geen ge
voel in mijn vingers en voeten. Na
die zes kuren ben ik overgestapt
Nu ik nog redelijk
gezond ben, kan ik
zelf kiezen. Op het
moment dat ik dat wil
- Wim Dorst
op een andere therapie en die krijg
ik nu nog steeds. Vorige week heb
ik mijn achttiende chemokuur ge
had. Tot op heden lijkt het dat de
boel zich stabiliseert. Dat is fijn."
Dorst ondergaat de behandeling
op de werkvloer; in het Van Weel-
Bethesdaziekenhuis in Dirksland,
waar hij zelf als geriatrisch ver
pleegkundige oudere patiënten
begeleidt. „Van deze kuur ben ik
niet ziek. 's Ochtends ga ik aan de
chemo en 's middags doe ik ge
woon mijn werk. Voor collega's is
het best wel dubbel. Ze hangen je
toch aan het gif. Ja, zo moet je het
in feite wel gewoon zien. Het is
voor hen vervelender, denk ik, dan
voor mij. Voor mij voelt het echt
goed. Ik zit daar op dat moment
dan ook helemaal in de rol van pa
tiënt. Ik bemoei me ook niet met
een infuuspomp of zo. Als die
piept, ga ik netjes naar de zuster. Ik
hou dat voor mezelf bewust strikt
gescheiden. Want als ik wil, kan ik
hier in het systeem naar mijn ei
gen uitslagen kijken. Maar dat heb
ik nooit gedaan. Ga ik niet doen
ook. Je kan dingen anders inter
preteren. Voor je het weet zit je
een hele week onnodig in de
stress. Dus die interpretatie laat ik
liever aan de specialisten over.
Want ik heb er geen verstand van."
Vanuit die invalshoek wil Dorst
ook niets weten van prognoses
over het ziekteverloop. „Die kan
niemand geven. Uiteindelijk weet
er maar één écht wanneer het
mijn tijd is. Dus dat heeft geen
zin. Ik put heel veel steun uit mijn
geloof. Het voelt voor mij ook wer
kelijk zo dat ik dit niet alleen hoef
te doen, dat God voor mij en mijn
gezin zorgt. En aan de andere kant
kan ik heel goed snappen dat er
mensen zijn die door al die ellende
juist aan het bestaan van God be
ginnen te twijfelen. Maar dat ik
ondanks alles nog steeds goed kan
functioneren, dat ervaar ik beslist
als hulp van hogerhand."
En toch, en toch, is Dorst nu zijn
knopen aan het tellen en het af
bouwen begonnen. „Daar ontkom
je op een gegeven moment ge
woon niet aan. Je moet keuzes ma
ken. Nu ik nog redelijk gezond
ben, kan ik zelf kiezen. Op het mo
ment dat ik dat wil. Dat is wat an
ders dan moeten stoppen, omdat
ik op een gegeven moment dood-
Voor collega's is het
best wel dubbel.
Ze hangen toch
aan het gif
-Wim Dorst
ziek zou zijn. Voor mij is dat ont
zettend belangrijk!"
In mei zette hij na tien jaar een
punt achter zijn bijbaantje als
chauffeur op de dienstauto van de
huisartsenpost in Zierikzee. „De
zenuwen in mijn voet zijn dood.
Dat houdt in dat ik het gas- en
rempedaal niet voel als ik dat moet
indrukken."
Dinsdagavond was daar opeens
ook het bericht dat Dorst per sep
tember het voorzitterschap in de
raadsfractie van de Christenunie
overdraagt aan zijn (enige) partij
genoot Johan Pannekoek. En na de
verkiezingen van maart neemt
Dorst helemaal afscheid van de ge
meentepolitiek. „Ik heb dit werk
twaalf jaar gedaan. Dan is het ook
gewoon goed geweest. Er is nog
een leven na de politiek. Ik krijg
straks meer tijd om te genieten
van mijn gezin. Dat deed ik al,
maar dan intenser."
Met zijn 21 jaar was hij destijds
de Benjamin van de raad. Als hij
eerlijk is, moet Dorst toegeven dat
hij nog een vierde termijn als
raadslid zou ambiëren, als hij niet
ziek was geworden. Hij ziet de
mogelijkheid om na de verkiezin
gen de huidige coalitie van de
Christenunie met de SGP, WD
en LSD voort te zetten. Aangevuld
met het CDA, wat hem betreft, die
dan een vierde wethouder zou
moeten leveren. „De huidige drie
hebben te veel op hun bordje ge
kregen. Dat gaat zo niet langer."
Dorst verwacht dat een algehele
belastingverhoging door meerdere
partijen tot inzet van de verkiezin
gen wordt gemaakt. „We zijn op
het punt gekomen dat de kas leeg
is. Kiezen we er voor allerlei voor
zieningen in stand te houden, dan
moet er links- of rechtsom geld
bij." Hij grinnikt. „Dat worden nog
leuke discussies. Die zal ik wel
gaan missen, denk ik."
donderdag 29 juni 2017
's Ochtends
een chemo,
's middags
verpleger
A Wim Dorst is geriatrisch verpleegkundige in het ziekenhuis in Dirksland. 's Ochtends krijgt hij daar z'n chemokuur en 's middags staat hij zelf weer tussen de patiënten.
FOTO DIRK-JAN GJELTEMA
Marcel Modde
Nieuwerkerk
