9
Wijkbedrijf Goes-Zuid helpt werklozen met vinden van betaald werk
Wijkbedrijf Goes-Zuid biedt mannen en vrouwen die zeer moeilijk aan
een baan komen de mogelijkheid zichzelf verder te ontwikkelen.
Dat alles met maar één doel: mensen weer aan een betaalde baan
helpen.
Hier is altijd
wel iets te
doen voor de
deelnemers
Als je zo lang
zonder werk hebt
gezeten, krijg je
het gevoel datje
er niet meer bij
hoort
Hoe vaak wordt het niet
gezegd? 'Iemand die
wil werken, kan wer
ken!' De werkelijkheid
is voor veel mensen
anders. Gerda Kosten (6t) uit Goes
wilde dolgraag aan de slag. Hon
derden sollicitatiebrieven schreef
ze, maar steeds kreeg ze nul op het
rekest. En dat vier jaar lang. Via het
Wijkbedrijf Goes-Zuid vond ze
weer een baan. „Ik ben er dolge
lukkig mee", zegt ze. „Van mensen
om me heen hoor ik dat ik weer de
oude Gerda ben. Ik straal weer."
Sinds oktober vorig jaar rijdt
Gerda vijf dagen per week op een
taxi van TCR. Ze brengt kinderen
naar school en vervoert ouderen
naar de dagopvang. Dat ze weer
elke dag fluitend aan de slag zou
kunnen, had ze een halfjaar eerder
niet durven dromen, toen ze voor
de eerste keer binnenstapte in het
toen gloednieuwe wijkbedrijf. De
gemeente Goes nam het initiatief
voor deze voorziening, re-integra-
tiebedrijf Incluzio zorgt voor de
uitvoering. Bij het wijkbedrijf
kunnen deelnemers zich ontwik
kelen op allerlei terreinen, met als
doel het vinden van een betaalde
baan. „Hier is altijd wel iets te
doen voor de deelnemers", vertelt
coach Rozemarijne Beatty, die
Gerda onder haar hoede nam.
„Klusjes, koffie schenken, werken
in de moestuin, boodschappen
doen voor hulpbehoevende men
sen in de buurt.te veel om op te
noemen."
Gerda, die in het verleden veel
magazijnwerk heeft verricht,
voelde zich bij het wijkbedrijf
meteen als een vis in het water.
Twee dagen per week ging ze aan
de slag bij de Demontage Werk
plaats Zeeland in Goes, de rest van
de tijd was ze te vinden in het
wijkbedrijf aan de Beukenstraat.
Rozemarijne zag Gerda opbloeien.
„Ze werd vrolijker, ging zich beter
kleden, de schouders gingen weer
naar achteren. Zij en andere men
sen krijgen hier weer vleugels."
Alle inspanningen leidden ertoe
dat Gerda al na een halfjaar aan de
slag kon bij de Taxi Centrale Re-
nesse. Een kans die ze met beide
handen heeft aangegrepen. „Als ik
vier handen zou hebben, had ik ze
ook allemaal ge
bruikt", grapt ze.
„Zo blij was ik. Als
je zo lang zonder werk
hebt gezeten, krijg je het
gevoel dat je er niet meer bij
hoort."
Voor Rozemarijne klinkt dat
heel herkenbaar. Ze ziet vaak dat
mensen moedeloos zijn geraakt
van alle afwijzingen. „Op een be
paald moment raken ze zo gede
motiveerd dat ze nauwelijks meer
in mogelijkheden kunnen denken.
Tijdens het eerste gesprek dat ik
met mensen heb, barsten ze soms
Zuid
in tranen uit. 'Ik tel niet meer
mee', zeggen ze."
Bij het Goese wijkbedrijf is in
het eerste jaar voor heel wat men
sen de zon weer wat meer gaan
schijnen. 24 deelnemers werden
aan een betaalde baan geholpen.
„Deze voorziening moet absoluut
blijven", vindt Gerda. „Zonder de
ondersteuning die ik hier gekre
gen heb, zat ik waarschijnlijk nog
werkloos thuis."
Wettelijke taak
Met een voorziening als het wijk
bedrijf probeert de gemeente Goes
zoveel mogelijk mensen weer aan
het werk te helpen. Dat moet ook
wel. Het is een wettelijke taak van
gemeenten om mensen die ver
van de arbeidsmarkt staan te re-
integreren. De Bevelandse ge
meenten hebben dat samen opge
pakt. Mensen die een beroep doen
op de bijstand volgen de eerste
drie weken workshops, daarna
gaan ze zes weken aan de slag bij
Betho Training en Ontwikkeling
(BTO), waar hun sterktes en
zwaktes onder de loep worden ge
nomen. „Als ze na die periode nog
geen werk hebben gevonden, kun
nen we maatwerk bieden", zegt
woordvoerder Janneke Donkers.
„Dat kan van alles zijn. Een oplei
ding volgen, langer bij BTO blijven
of naar een voorziening als het
Wijkbedrijf gaan."
Onder de Westerschelde is het
Werkservicepunt Zeeuws-Vlaan-
deren verantwoordelijk voor het
re-integreren van langdurig werk
lozen. Met succes. „Per jaar helpen
we toch wel zo'n 300 tot 350 men
sen aan een betaalde baan", zegt
coördinator Ronald de Back. „Als
je bedenkt dat een bijstandsuitke
ring een gemeente ongeveer
14.000 euro kost, kun je uitreke
nen hoeveel geld met onze inzet
wordt bespaard."
De grootste uitdaging vormen
volgens De Back de mensen die tot
voor kort een Wajong-uitkering
hadden of bij de sociale werkvoor
ziening terecht konden. Zij moe
ten nu een reguliere baan vinden.
Bedrijven moeten werkplekken
voor deze groepen beschikbaar
stellen. „De wil bij bedrijven is er
zeker, hoor", constateert De Back.
„Maar we lopen er in Zeeland wel
een beetje mee achter."
maandag 26 juni 2017
Mensen krijgen hier weer vleugels
Gerda Kosten, hier met coach Rozemarijne Beatty, vond werk bij Taxi Centrale Renesse. fotomarcelledavidse
Rob Paardekam
Goes
-Rozemarijne Beatty,
coach Wijkbedrijf Goes-
—Gerda Kosten (61)
