ZEELAND GEBOEKT
n
Reis door Australië en
Nieuw-Zeeland
Kompasrozen van het
Zeeuws Genootschap
Dichter in
doktersjas
23
Sven Remijnsen is vader en supporter. Hij proefde de sfeer langs de lijn. In zijn
debuutroman Voetbalvaders' strijden ambitie en spelplezier om voorrang.
Scheids, heb je je bril thuis
gelaten? Buitenspel! Voor
jou, die bal. In de kruising,
in de kruising. Penalty! Hou
het breed. Hands! Losers!
Kampioenen!
Taal langs de lijn. Sven Remijnsen
(1975) uit Kloetinge weet er alles van.
Hij is neerlandicus en freelancejourna-
list. Ooit voetbalde hij bij de jeugd van
Hoek: „Linkshalf, daar kon ik het minste
kwaad." Nu heeft hij een zoon, Noa.
Nog maar zes jaar. Noa kan wél voetbal
len. Hij speelt sinds zijn vierde bij
SSV'65 in Goes, in de spits. Vader Sven
is, nou ja, best trots. Elke zaterdagoch
tend staat hij met acht vaders langs de
lijn.
Daar werd het idee geboren. Die
groep mannen bij elkaar, hun zonen
dartelend in de wei. Een boek, waarom
niet? Remijnsen ging er voor zitten. Za
terdag 1 juli presenteert hij in Goes zijn
roman Voetbalvaders. Gedeputeerde Jo-
Annes de Bat krijgt het eerste exem
plaar aangeboden, zijn zoon zit bij Noa
in het team. Uitgever Voetbal Interna
tional scoorde de laatste jaren met le
vensverhalen van René van der Gijp en
Wim Kieft. Voetbalvaders is de eerste ro
man in het fonds.
Ook voor Remijnsen is de roman
vorm nieuw. In 2023 verscheen zijn eer
ste boek: De beste Tour aller tijden. „Dat
was een mengeling van fictie en non
fictie", zegt de schrijver. „Voetbalvaders
is helemaal verzonnen. Het moest een
vlot, snel, toegankelijk, herkenbaar en
niet voorspelbaar boek worden. Een
echte feelgoodroman over vriendschap
langs de lijn, in de sfeer van All Stars en
Ventoux van Bert Wagendorp."
In het nieuwe boek draait het om een
clubje van een stuk of acht vaders. De
super ambitieuze want door pech in
zijn eigen voetbalcarrière mislukte trai
ner Barry en diens niet erg fanatieke
zoon Joris staan centraal. Zij delen de
hoofdrol met vader Erik en zijn getalen
teerde zoon Luca. Erik ziet in zijn zoon
een spits en Luca wil liever keepen. We
leven mee met de vaders die zich niet
willen overschreeuwen maar stilletjes
toch wel hopen dat hun jongens - er zit
overigens ook een meisje bij, Zoë - door
een topclub ontdekt zullen worden. Er
is volop liefdesverdriet, een vader gaat
failliet, en de hele mannenclub maakt
een in drank gedrenkt uitstapje naar
Barcelona, waar ze met Messi op de foto
gaan.
Ambities
Remijnsen: „Ik ben meestal heel rustig.
Ik geniet van de vroege zaterdagen: het
pas gemaaide gras, het geluid van de
noppen op de tegels. Langs de lijn word
ik meegesleept. Het schrijven van dit
boek heeft me daarover aan het denken
gezet. Als tweede laag is het vaderschap
in het verhaal een steeds grotere rol
gaan spelen. Ik put daar uit eigen erva
ringen. Voor mezelf zie ik het gevaar dat
je je eigen ambities te veel op je kind
projecteert. In het boek wil Erik dat zijn
zoon Luca een beroemde voetballer
wordt. Hij maakt hem verslaafd aan
voetbal. Door hem een euro te beloven
voor elk doelpunt, altijd voetbalplaatjes,
sportkranten en voetbalzenders voor te
schotelen. Bij mezelf merkte ik dat ik
het kampioenschap ook wel belangrijk
vond. Blijf maar goed voorin staan, zei
ik tegen Noa voor de wedstrijd. Door
mijn boek ben ik een stuk relaxter ge
worden. Bij SV Walcheren hangt bij
binnenkomst een bord: 'Ouders, uw
kind is geen Messi'. Dat vind ik een
waardevolle boodschap."
Dylan Alleijn (2986) uit
Vlissingen besluit van het
ene op het andere mo
ment het roer drastisch om te
gooien. Op de dag van zijn 27ste
verjaardag boekt hij vliegtickets
naar Australië en Nieuw-Zee
land. Zijn baan als cameraman en
tekstschrijver, zijn eigen plek,
zijn relatie: hij zegt alles en ieder
een vaarwel.
Er volgt een reis door Australië
en Nieuw-Zeeland, een avontuur
dat hij nooit had willen missen.
Dylan Alleijn: „Het was een reis
door twee prachtige landen met
een heerlijke sfeer en schitte
rende natuur. Tijdens mijn 345
dagen durende trip, meer dan
12.500 gereden kilometers in 3
verschillende auto's door 18 pro
vincies, 55 slaapplekken, 8 werk
gevers, 2 landen en 1 nieuwe
liefde, heb ik dit met eigen ogen
mogen aanschouwen, van ac
tieve vulkanen tot borrelende
modderpoelen, van verlaten
stranden tot besneeuwde berg
toppen en van imposante glet
sjers tot adembenemende fjor
den. Een reis om nooit meer te
vergeten."
Over deze trip vertelt hij in het
reisdagboek Kangoeroes kiwi's.
Bestemd voor reizigers en thuis
blijvers. Het is verschenen bij
Uitgeverij Boekscout, telt 302 pa
gina's en kost 22,50 euro.
In het zomernummer 2017 van
het tijdschrift Zeeland van het
Koninklijk Zeeuwsch Genoot
schap der Wetenschappen gaat
het openingsartikel over
scheepskompasrozen. Het ge
nootschap bezit er negen. Bij de
recente restauratie van het plane
tarium van Johan Adriaan van de
Perre is er een tiende bijgeko
men: eentje die verstopt zat on
der de al bekende kompasroos
van het planetarium. Alle kom
pasrozen worden van een kunst
historische beschrijving voor
zien en ook de leveranciers en
hun bedrijven komen aan bod.
De afbeeldingen op de rozen ma
ken het mogelijk de rozen in de
zes voorou
derbeeldjes
uit de Mo-
lukken.
Zeeuwse schrijvers
Waarschijnlijk heeft hij ook
tevreden patiënten, maar
ik ben zeker tevreden
over zijn poëzie. Erik Solvanger is
de naam achter drie bijzondere
dichtbundels. In het dagelijks le
ven heet hij Erik van Gorsel, vroe
ger was hij tropenarts en tegen
woordig is hij als psychiater ver
bonden aan een Amsterdams zie
kenhuis. Er mag dan geen woord
Zeeuws in zijn werk zijn te vin
den, hij behoort tot de interessant
ste Zeeuwse dichters. Hij werd in
2976 geboren te Oud-Vossemeer.
Zijn ouders wonen inmiddels een
stukje verderop, in Tholen-Stad,
ze zijn de trotse bezitters van ko
renmolen De Verwachting.
De titels van Solvangers bundels
zeggen veel. Honderd keer huive
ringwekkender dan het spook
huis, vindt de genietende poëzie
liefhebber.
Maar waar
schijnlijk zou
je een lichte
beklemming
bekruipen als
je in de
wachtkamer
zit van ie
mand die in
de literatuur
debuteerde
met Eenvou
dig schedel-
lichten
(2004), dit
vervolgde
met Slijp het
sternum (2008) en daarna Het hoofd
onder de arm (2013) publiceerde.
Golven bloed, surreële kwalen,
onverdoofde operaties, dat is het
recept. Even slikken, maar het le
vert verslavende poëzie op, juist
omdat de dichter je ontnuchtert.
'Al bij de geboorte/ zeggen men
sen/ dat je mooi bent,' maar hij
schetst de realiteit: 'terwijl je alles
onderpoept/ en met je van bloede
rig slijm/ gevouwen huid/ al rim
pelt.' Aan de slaap ('wij denken dat
slapen een natuurlijke toestand
is') wijdt hij een gedicht dat je uit
de slaap houdt.
Het menselijk lichaam is vol
gens zijn gebruiksaanwijzing een
gemakkelijk te demonteren bouw
pakket. Iemand 'praat tot de ogen
uit ons hoofd vallen' en een ander
stelt vast: 'Mijn oude oren zijn
waardeloos, ik had ze jaren gele
den moeten weggooien.' Er kan
'een schaal vol geelzucht' worden
gebracht en iemand kan een om
metje maken met zijn 'aangelijnde
brein. Ik noem het Kaspar, hoor
hem blaffen.' Een machtig meng
sel van mythes en medicijnen, van
taal en toverkunsten, zo kun je
deze poëzie misschien omschrij
ven. De dichter in doktersjas. Tus
sen de regels kijkt de ene Erik de
andere Erik sarcastisch aan: 'Hij is
de kliever van de grote hoofden,/
de openscheurder van de grote
monden.'
Erik
Solvanger
(1976)
17e en r8e eeuw te dateren. Ver
der biedt dit nummer een ver
haal over zes eeuwen overstro
mingen en stormvloeden in de
delta - was God verantwoorde
lijk? De volkskundige verzame
ling van het genootschap krijgt
reliëf door artikelen over twee
Mexicaanse
kruiken en
maandag 26 juni 2017
PC
Wekelijkse rubriek met boeken over Zeeland
en boeken van Zeeuwse schrijvers
Trotse vaders langs de lijn
Jan van Damme
Sven
Remijnsen:
Voetbalvaders
-Uitgave van
Voetbal
International,
367 pagina's,
19,99 euro.
Vrijdag 30 juni
in de winkel.
Presentatie
zaterdag 1 juli
om 15.00 uur in
boekhandel De
Koperen Tuin in
Goes.
Sven Remijnsen: „Ik ben meestal heel rustig." fotomarcelledavidse
Omslag
tijdschrift
'Zeeland'
ERIK SOLVANGER HET
HOOFD ONDER DE ARM
Mario Molegraaf
