Mijn verhaal
Toen Cindy Serucies (42) na achttien jaar vertrok
bij haaiman, was hij geschokt. Zijn eerder zo
gewaardeerde zorgzaamheid zat Cindy in de weg
bij haar persoonlijke ontwikkeling.
Ik had visioenen, zag overleden mensen
naast mijn bed, had herinneringen van
voor mijn geboorte en uit vorige levens
en ook van toen ik nauwelijks een jaar
oud was, wat in mijn ouders' ogen on
mogelijk was. Ik had ook uittredingen,
lucide dromen.
Mijn vader zei: 'Cindy, die ervaringen
komen doordat jouw hersenen je groei
en ontwikkeling niet aankunnen.' Hij gaf
rationele verklaringen en hoewel hij me
tegenwoordig ondersteunt door mijn
boekhouding te doen, wil hij nog steeds
niet erkennen dat er meer mogelijk is dan
verstandelijke uitleg.
Toen ik een jaar of to was, belandde ik
bij de huisarts. Het voelde als verraad van
mijn ouders; ik had ze immers in ver
trouwen genomen. Daar zat ik met mijn
mond vol tanden. Er kwam niets uit en
daarna concludeerde ik dat ik waarschijn
lijk niet goed bij mijn hoofd was. Om
mezelf te beschermen tegen de conse
quenties besloot ik voortaan mijn erva
ringen met niemand meer te delen.
Magnetiseur
Kort daarna kreeg ik verschrikkelijke
last van m'n keel; ik heb vijfjaar lang
continu angina's gehad en zat onder
de antibiotica. Jarenlang negeerde ik de
paranormale verschijnselen. Ze sluimer
den, maar verdwenen nooit helemaal uit
mijn bewustzijn.
Mijn enige wens: normaal zijn. Als
iedereen zijn. Ik paste me aan de werke
lijkheid van andere mensen aan. In het
algemeen was ik niet ongelukkig, behalve
's nachts als ik de boel bij elkaar gilde
omdat er weer een overleden persoon
naast mijn bed stond.
MIJN
ENIGE
WENS:
NORMAAL
ZIJN'
'Al vroeg merkte ik dat ik anders was.
Mijn ouders waren nuchtere, ratio
nele mensen, vooral mijn vader, en
ik ben als paranormaal kind geboren.
Ik was ook echt behoorlijk paranor
maal, zeg maar. Wat mij overkwam
deelde ik aanvankelijk met mijn ou
ders. Ze maakten zich zorgen. Wat
was er aan de hand met hun kind?
Tekst EGBERT JAN RIETHOF
301 zaterdag 24 juni 2017
WG
