Durf zorgt voor indrukwekkend concert
10 ZE
Mirjam Hagoort in Galerie Van den Berge, Goes
Met collages van vooral textiel roept
Mirjam Hagoort intrigerende beelden op
van grote steden. 'Vaak zijn het beelden
die blij en weemoedig stemmen.'
ik zie lichten uit de gaten in de
muren van de panden vlakbij me.
Ik sta aan de rand van de stad waar
woonblokken en werkplaatsen el
kaar ontmoeten. In de verte een
rafelig flatgebouw, met lichtjes. De
plek heeft iets ontoegankelijks. Ik
heb geen houvast, weet niet waar
ik heen moet. En mocht ik op enig
moment beseffen dat ik toch hier,
ergens in de buurt woon, dan be
grijp ik waarom mensen zich in
hun huizen opsluiten. Ze creëren
een illusie van geborgenheid.
De foto waar Mirjam Hagoort
zich op baseert zal dat gevoel ook
al wel in zich hebben gehad. Maar
de transformatie naar het beeld
dat ik voor me zie, zal de ervaring
ongetwijfeld versterken. Ik zie dat
het geel uit stukjes kunst
stof bestaat die met fijne
spijkertjes op de onder
grond zijn bevestigd. Ha
goort gebruikt ook vaak
textiel. Af en toe lijkt een
stukje getekend. In andere
collages gebruikt zij alu
minium, batik, was en tri
plex. De manier waarop
het beeld is opgebouwd
echoot het in elkaar ge
knutselde van deze we
reld. Dit is een stad die
ontstaan is door de bouw
drift van ontwikkelaars en
initiatieven van bewoners
die een stukje grond heb
ben weten te bemachtigen
of te behouden.
Mirjam Hagoort voelt
Werk van Raf Thys. zich aangetrokken tot dit
De helft van de wereld
bevolking woont in
steden, een derde van
hen in sloppenwij
ken. Veel moderne
steden zijn een geïmproviseerde
lappendeken van beton, glas en
staal. Het zijn plekken die een
grote mate van vervreemding uit
stralen. Mirjam Hagoort (1961,
Rotterdam) baseert haar collages
op foto's van steden.
In '2014 02' zie ik een stad op een
heuvel. Het is donker en laat. In dit
deel staan geen lantaarns. Het geel
associeer ik met maanlicht. Er
moeten mensen wonen hier, want
soort plekken, maar ook tot lege
pleinen: „Vaak zijn het beelden die
blij en weemoedig stemmen", zegt
ze. „Ik noem het droevige schoon
heid." Zij is geïnteresseerd in
kwesties als verhouding, vorm en
Hagoort is geïnte
resseerd in kwesties
als verhouding, vorm
en contrast, maar ook
in sfeer
contrast, maar ook in sfeer. Daarin
speelt het spaarzame gebruik van
kleur een rol. De plekken die Ha
goort oproept, lijken zichzelf te
hebben opgetrokken en hun volu
mes lijken zich niks aan te trekken
van de bewoners die trachten erin
te leven. Mijn verwondering over
die stedelijke wereld valt samen
met die over de composities. Be
halve textiel, verwerkt ze prints
van interieurs en borduurt ze fijne
structuren. Eén van de mooiste
voorbeelden is het lijnenspel dat
ze met draden oproept in een
compositie met een strook gebou
wen in de verte. Ik associeer de
draden met de sporen van de lich
ten van rijdende auto's in de
nacht, op weg naar een andere
plek in die vervreemdende wereld,
waar je je dan toch thuis zult moe
ten voelen.
Raf Thys (1958, Kalmthout, Bel
gië) toont een voorproefje van zijn
grotere solo later dit jaar. Hij schil
dert juweeltjes van onbenoem
baarheid. Kleurvelden bevatten
subtiele schakeringen die als zwe
men en sluiers door het vlak zwe
ven. Soms doemt een begin van
een lijn op, of het einde, want hij
kan ook bezig zijn op te lossen. In
de composities dwarrelen zwarte
vlekjes, als herinneringen aan iets
dat uit elkaar is gevallen en zich
oplost. Het is alsof je getuige bent
van een traag veranderingsproces
met onbekende uitkomst. Raf
Thys verbeeldt prachtig de
schoonheid van het ongevormde.
De overheid preekt over ori
ginaliteit, vernieuwing en
grensverleggende uitvoe
ringen en knijpt de subsidie
stroom af. De kunstenaars zoeken
naar nieuwe wegen en brengen
soms verbluffend gedurfde uit
voeringen. Het Zeeuws Orkest
(HZO) speelt op deze situatie in.
Het is een uitdaging, maar de mu
sici gingen die uitdaging aan. Het
tweede vioolconcert van Philip
Glass is geschreven in 2000, Gidon
Kremer verzorgde in 2013 de pre
mière en vier jaar later zorgen
HZO en violist Mathieu van Bellen
voor een première in Zeeland. Het
is een enerverend werk en het pu
bliek kreeg misschien daarom
voor de pauze twee heerlijk rustig
kabbelende melodische werken te
horen.
HZO trad op met alleen de strij
kers. Het thema van de film 'Para-
diso' gecomponeerd door Ennio
Morricone klonk zwoel en zette
meteen de sfeer. Die paste overi
gens prima bij het weer van de af
gelopen dagen. Ie werd er warm
van. Dirigent Meylemans zorgt bij
elk concert voor een educatief ele
ment. Hij vertelt over de thema's,
de melodieën en de samenklanken
(de harmonie). De 'Serenade in C'
van Tsjaikovski toont zijn grote
liefde voor de muziek van de 18de
eeuw en vooral voor die van Mo
zart. De plechtige stijl van de
Franse Ouverture, de elegante
wals met veel modulaties, de lyri
sche elegie vol nostalgie en de
speelse finale met Russische the
ma's, vormen het visitekaartje van
Tsjaikovski: zwierige melodieën
en een kleurrijke harmonie.
Respect
Je moet vioolconcert 2 van Glass
eigenlijk vaker live horen, maar
deze eerste kennismaking dwong
respect af. De monumentale mini
malistische stijl van Glass vergt
veel van uitvoerders en publiek.
De repetitieve elementen in de
strijkerspartij zorgen voor een
soort humuslaag waarop de viool
solo tot volle bloei komt. De over
eenkomsten met de vier jaargetij
den van Vivaldi zijn ver te zoeken.
Dat een synthesizer de continuo
partij speelt is verfrissend, maar
wat vooral boeit zijn de gesprekjes
van de soloviool met kleine groe
pen strijkers. Telkens cirkelt de vi
ool als een vogel boven de geluids
golf van de andere instrumenten
en zorgt voor speciale versieringen
en effecten. Mathieu van Bellen
speelde uiterst geconcentreerd en
herschiep het werk van Glass. Fe
nomenaal klonken de solopassa
ges (proloog en songs) die je kunt
ervaren als cadensen. Alleen won
de muzikaliteit het in deze soli van
de virtuositeit. Skylive van Bala-
krishnan was een toegift met ele
menten van andere muziekstijlen
en genres. HZO en Van Bellen
vormden één swingende eenheid.
zaterdag 24 juni 2017
PC
Thuis in een vreemde wereld
Nico Out
Goes
'2014 02' van Mirjam Hagoort. fotosnicoout
T/m 8/7. Galerie Van den Berge,
Albert Joachimikade 5, Goes. Do.
t/m za. 12.00-17.00 uur en op af
spraak.
Jeanette Vergouwen
Recensie
Violist Mathieu van Bellen.
Het Zeeuws Orkest o.l.v. Ivan
Meylemans, m.m.v. Mathieu van
Bellen (viool): Zomerconcert
2017 met werken van Morricone,
Tsjaikovski, Glass en Bala-
krishnan. Gehoord donderdag 22
juni in de Nieuwe Kerk in Zierik-
zee. Nog te horen vandaag in
Veere.
